Interview met patricia verlinde

Patricia Verlinde-Versfeld ​is 36 jaar oud, getrouwd en ze heeft twee zoontjes. In maart is ze een eigen uitgeverij begonnen, dus naast haar gezinsleven steekt ze daar bijna al haar tijd in. De overige tijd besteedt ze aan schrijven, want dat is nog steeds haar passie. 

Onlangs is Bloedband uitgekomen! Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
Bloedband heeft twee verhaallijnen, de eerste gaat over Melanie en Tristan. Dit zijn twee personages die sommige al kennen uit een eerder boek van mij (Het Antiserum). Tristan is een vampier. Tristan en Melanie hebben al een tijdje een relatie en Melanie is zover dat ze besluit om zich ook te laten transformeren. Haar grootste motivatie is dat ze gelijk wil zijn aan Tristan. Deze transformatie verloopt alleen heel anders dan ze hadden gedacht. Melanie verandert in een ander soort wezen.
De tweede verhaallijn gaat over Arlana en Noah. Arlana is een meisje dat opgroeit in een heksencoven  2000 jaar geleden.
Wat Melanie en Arlana gemeen hebben is dat ze een keuze moeten maken tussen liefde en datgene waarvoor ze zijn voorbestemd te doen.  

Hebben de (hoofd)personages van Bloedband trekken overgenomen van je man en/of kinderen?
Haha nee, absoluut niet. Maar ik snap wel waar de vraag vandaan komt. In het allereerste boek dat ik ooit schreef, kun je alle personages denk ik wel koppelen aan iemand die ik in het echte leven ken. (Dat boek is gelukkig nooit uitgekomen :)) Ik heb gehoord dat dit bij vele schrijvers het geval is.
Wel wilde mijn zoontje Lucas vernoemd worden in het boek, dus heb ik een vampier Loukas laten heten.

Wat trekt je aan in het onderwerp van het boek?
Ik hield als kind altijd al van griezelboeken en griezelfilms en vooral wanneer er vampiers in voorkwamen. Wat mij aantrekt in deze wezens is de romantiek. Ze zijn onsterfelijk, voor eeuwig jong en mooi, onaantastbaar, gevaarlijk, vrij van alle menselijke wetten, superieur,  maar daar moeten ze vaak wel hun ziel voor opgeven. Is dat het dan allemaal waard?

Wat is het grootste verschil of je mooiste vooruitgang in vergelijking met je eerste boek?
Ik heb Het Antiserum, zonder enige achtergrond op het gebied van schrijven, geschreven. Ik lees heel veel en daardoor heb ik denk ik onbewust toch wel aangevoeld hoe ik bepaalde dingen zoals spanningsopbouw moest aanpakken.
Tijdens het uitgeefproces, en door het contact met redacteuren leer je zoveel. Ik heb daarna toch wel wat handboeken over schrijven aangeschaft.
Bij Bloedband wilde ik mezelf uitdagen door meerdere verhaallijnen te gebruiken. personages wat meer uit te diepen en symboliek beter toe te passen. En bovenaan mijn lijstje stond dat ik de sfeer goed wilde overbrengen.
Ondanks de goede reacties op Het Antiserum, ben ik daar altijd wat onzeker over geweest. Bij Bloedband heb ik echt een goed gevoel en durf ik mensen ook echt te zeggen: als je van het paranormal YA-genre houdt, moet je dit boek lezen! 

We hebben gehoord dat je Bloedband zelf hebt uitgebracht en niet meer bij een uitgeverij. Waarom? Is het je beter bevallen?
De beste beslissing ooit!  Ik ben in maart uitgeverij Willowtreez gestart. Daar heb ik Bloedband bij uitgegeven, maar het is de bedoeling dat ik binnenkort ook andere auteurs ga uitgeven. Ik probeer van mijn hobby mijn werk te maken. Ik zou het niet iedereen aanraden. Het is een flinke investering en heel veel werk, waardoor je schrijftijd erg achteruit gaat. Dus je moet het uitgeven en alles wat daarbij komt kijken wel leuk vinden om te doen. Maar voor mij is het een droom die werkelijkheid wordt.

Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Als schrijver krijg je zo vaak te horen: ik zou ook wel een boek willen schrijven, maar ik weet niet hoe ik moet beginnen...
Begin gewoon!  Je hoeft niet over alles eeuwen lang na te denken, onderzoek te doen, of je af te vragen kan ik dat wel...? Ga achter die laptop zitten en begin. Al zijn het onsamenhangende teksten, het maakt niet uit. Van het doen leer je zoveel.
Ik zou je aanraden om uitgebreide karakterdossiers te schrijven. Zo leer je je personages al bij voorhand kennen, het geeft diepgang aan je verhaal en het is meteen weer een mooie oefening.  

---

Interview door Rosanne