Recensie 'Critical Times' (EK Jonathan)

Titel: Critical times
Auteur: EK Jonathan
Uitgeverij: CreateSpace
Jaar van uitgave: 2016
Aantal bladzijden: 332

De laatste dagen voor en in de Grote Verdrukking zouden moeilijk zijn om door te komen. Zo ook voor Luke en voor zijn vrouw Amy, die zich al een jaar lang in de bijbel aan het verdiepen is. Maar als Luke, die wegens zijn werk bij de politie en de kans op een beter betaalde functie geen contacten mag hebben met ook maar iets wat te maken heeft met religie, erachter komt wat zijn vrouw in het dagelijks leven doet, zijn voor zowel Luke als Amy de kritieke tijden aangebroken.

Als je de blog van EK Jonathan bekijkt, springen de prachtige platen en bewegende beelden van een paradijselijke omgeving naar voren.  Daarnaast vertelt hij dat hij graag over datgene schrijft wat in de nabije toekomst zal gaan gebeuren en dat hij de verbeelding van zijn lezers wil stimuleren.  Nieuwsgierig geworden door de uitleg van minuscuul formaat over de auteur is het mogelijk Critical times in een muisklik gratis te lezen en eventueel te downloaden (of tegen een spotprijs eerst door de postbode te laten bezorgen).​
     Meteen wordt je getrokken door de situatie op bladzijde een. Echter houden de gebeurtenissen daar niet op, want grofweg kan gezegd worden dat gemiddeld eens in de vier korte hoofdstukken zich een plottwist voordoet. Je wordt heen en weer geslingerd van Luke naar Amy, wat het verhaal vlot en interessant houdt. Kerkelijke branden, liefde, grof geschut en oude molens in het bos; Jonathan is van alle markten thuis.
​     De ontwikkelingen die Luke doormaakt zijn lastig te omschrijven, maar prachtig om te lezen en er een stijgende lijn in te zien. Hoewel hij aan het begin van het verhaal een doorsnee politieman lijkt, zet hij zowel letterlijke als figuurlijke en vrijwillige als onvrijwillige stappen die hem maken tot wie hij driehonderd bladzijdes verder is. Hij is niet perfect, maar de veranderingen die hij doormaakt maken van dit personage een heus persoon. Op de manier hoe Luke wordt neergezet op het papier, lijkt het alsof het je buurman of je broer is. Hij is er gewoon en je kunt er niet omheen!
​     Amy daarentegen is ook een goede jongedame, maar het is jammer dat er in haar geval geen tot weinig progressie te zien is. Amy krijgt ook genoeg te verduren, maar in vergelijking met Luke blijft ze met beide benen op de grond staan. Soms lijkt het alsof ze begint te wankelen, maar haar geloof blijft altijd haar anker.
​     Jonathan weet als geen ander hoe hij stijgende lijnen weet op te bouwen. Personen worden van personages gemaakt en de bezorgheid van de lezer voor de personages wordt steeds grotern. Wat tempo betreft laat Jonathan een sloot uitmonden tot een ruige rivier. Met een open mond en een blik vol concentratie lees je de woorden, die zich in je hart lijken te branden. De hoofdstukken stapelen zich op en de climax blijft aanwezig tot de allerlaatste bladzijde.

​Recensie door Rosanne

---