Recensie 'Erfenis van het steen' (Silvia Rietdijk)

Titel: ​ De erfenis van het steen
Auteur:  Silvia Rietdijk
Uitgeverij: Zilverbron
Jaar van uitgave: 2014
Aantal bladzijden: ​396

In het land van de heilige piramides raken de levens van mens, tovenaar, elf, draak, geest en Godenwachter op mysterieuze wijze met elkaar verstrengeld. Vanaf een hoge rotsrichel luistert Airyck onder de brandende woestijnzon naar de zang van het zand. Zijn volk noemt hem de Gezegende. Het kind dat de Gave van de Goden draagt. Hij zal zijn krachten niet mogen behouden. Ze behoren toe aan de Hogepriester van het Unaqk volk in wiens aderen het pure godenbloed vloeit.
Verscholen in de schaduwen van de rotspartij staat Darehk um Salush, kroonprins van het Alysh volk. Hij is gezonden om de Gezegende van de Unaqks te stelen. Het kind dat Hogepriester Usears Vloek kan verbreken. Niets zal hem ervan weerhouden om zijn volk van de ondergang te redden.

Geen vijand ontsnapt aan de dodelijke pijlen van krijgervrouw Yricia ahn Sa'uhn. Leidster van de Orde der Huïnen en rechterhand van Hogepriester Usear. Het bloed dat zij bij de terechtstelling van de rebel Irrick over het woestijnzand laat vloeien zet echter een heel ander lot in werking dan voorzien...

Het boek is vanuit verschillende perspectieven geschreven. De personages behoren tot verschillende volken en rassen. De vele elementen maakten het verhaal veelzijdig, maar ook ingewikkeld. Af en toe moest ik terugbladeren om te zien hoe het ook al weer zat. Behalve vanuit vele menselijke perspectieven wordt het verhaal ook verteld door elfen en goden, en met name de laatste groep was iets te veel van het goede. Wat mij betreft had dit niet gehoeven: het verhaal had genoeg om het lijf.
Wat het boek siert, is dat de auteur personages heeft gecreëerd die allesbehalve leuk zijn. Sommigen zijn geniepig, kil, gewelddadig of gewoonweg walgelijk. Je staat versteld van de vreselijke dingen die er gedaan worden en toch weet Rietdijk alles zo in te kapselen dat je begrijpt waardoor hun handelingen gevoed worden. Hogepriester Usear is een van de meest nare personages waar ik ooit over heb gelezen. Naarmate het boek zijn einde kende kreeg ik steeds vaker de kriebels van hem, ik zou er niet vreemd van opgekeken hebben als hij mij in mijn nachtmerries zou hebben bezocht. De auteur verdient een pluim voor het uitwerken van zo’n vreselijk naar personage dat verre van cliché is.

Rietdijk heeft een verfijnde schrijfstijl met mooi geformuleerde zinnen. Deze zijn over het algemeen genomen best lang, waardoor je er wel je aandacht bij moet houden. Even nog een paar bladzijdes lezen voordat je gaat slapen is er daardoor niet bij. Dat komt eveneens door de vele verhaallijnen, ook daarvoor is het belangrijk dat je alles aandacht leest. Anders raak je al snel de draad kwijt.

Het verhaal speelt zich af in een originele setting doordat het gebaseerd is op Indiaans-Amerikaanse samenlevingen. Azteekse invloeden zoals een balspeelveld en een stad die in een meer gelegen is (net zoals de grote Azteken-stad Tenochtitlan) zijn interessante toevoegingen. De verschillende bevolkingsgroepen waren goed uitgewerkt en de problemen waarmee ze kampten (onder meer extreme droogte en een mysterieuze epidemie) pasten goed in de context. Veel aspecten van de Azteekse religie komen terug in het verhaal, zoals het offeren van mensen en het consumeren van harten, wat voor een flinke dosis spanning zorgt, zeker met de gedachte dat zulke praktijken (vroeger) écht uitgevoerd werden. De wil om door te lezen was er dus zeker: er was sprake van een goede spanningsopbouw. Naar het einde toe zit er misschien iets te veel vaart in. Doordat een en ander daar op een spirituele wijze wordt uitgevochten, was het niet helemaal duidelijk hoe dit zich naar de zichtbare wereld vertaalde en wat daar precies de invloed van was. Hoe de climax werd afgehandeld, kon ik niet helemaal helder voor me zien.

De erfenis van het steen is een aanrader voor liefhebbers van het fantasy-genre die eens een andere wereld willen verkennen dan de klassieke epische fantasy in een historische setting. Het verhaal is ruig en gelaagd, met intrigerende personages die het bloed onder je nagels vandaan halen, maar waar je gaandeweg toch steeds nieuwsgierig naar wordt. Een intrigerend debuut waarvan het vervolg hopelijk niet te lang op zich laat wachten.