Recensie 'Terra Fabula: Het zilveren labyrint' (Peter DeWillis)

Titel: ​Het zilveren labyrint
Serie: De boeken van Terra Fabula (2)
Auteur: Peter DeWillis
Uitgeverij: Zilverbron
Jaar van uitgave: 2017
Aantal bladzijden: ​385

De magische wereld verkeert aan de rand van de afgrond. Griselda heeft de oorlog verklaard aan iedereen die haar tegenwerkt en deinst nergens voor terug. De volkeren verzamelen zich om de heerseres te verslaan, maar de verboden Magicae krijgt Terra Fabula steeds meer in zijn greep.
Williams leven wordt door het gif van een eeuwige slaap bedreigd. De tijd is ongenadig en de zoektocht naar hulp is niet zonder tegenslagen. Martha doet wat ze kan, maar gelukkig staat ze er niet alleen voor.
Koning Eldrick heeft overal mysterieuze aanwijzingen verborgen die kunnen helpen in de strijd tegen Griselda. Het vinden van de raadsels lijkt een onmogelijke taak. Laat staan de ontcijfering daarvan. Ze verschuilen zich in oude boeken en betoverde objecten. De geheimen stapelen zich op.
Tijdens de reis over de eilanden bemoeilijken nieuwe gevaren de tocht. Alles is onzeker. Een onvermijdelijke confrontatie komt dichterbij. Het lot is nog onbepaald en de krachten van de duistere koningin worden sterker. De verhalen die de wereld haar verbeelding hebben gegeven, staan op het spel​

Het eerste deel van de Terra Fabula-boeken las ik bijna een jaar geleden. Hoewel ik onder de indruk was van het debuut van DeWilis, had ik veel tijd nodig om weer in het verhaal te komen. De rode draad was blijven hangen, maar wie alle personages waren, tot welk ras ze behoorden en hoe ze zich bij de hoofdpersonages hadden aangesloten, waren vragen die lang op een antwoord moesten wachten. Toch kwam de informatie beetje bij beetje terug, al was het geen overbodige luxe geweest als de bijfiguren iets meer geherintroduceerd werden. Doordat de achtergrond van de personages wat was weggezakt, bleven de meeste bijpersonages een beetje vlak in dit verhaal. Ook de nieuwe personages konden zich niet zo goed losmaken van het papier en het kostte me soms moeite om ze uit elkaar te houden. De hoofdkarakters maakten daarentegen wel een duidelijke groei door en ook de antagonist van het verhaal handelde volgens duidelijke beweegredenen.

Een verschil met het voorgaande boek, was dat de sprookjesachtige sfeer een beetje verdwenen was. Dat was een gemis, juist doordat het boek zich daardoor zo van de andere boeken in dit genre onderscheidde. Bij de eerste helft van het boek bleef ik het gevoel houden dat het boek niet vernieuwend genoeg was, dat de actiescènes een beetje 'standaard' waren. Slecht geschreven waren ze absoluut niet, je blijft heus getriggerd om verder te lezen, maar ik miste de betovering die mij bij het lezen van het eerste boek in haar greep had.
Halverwege het boek kwam dat gevoel ineens terug. Martha en William volgden ieder een eigen doel die meer richting gaf aan het verhaal. Vanaf dat moment wordt het verhaal steeds beter, komt DeWillis weer met verrassende vondsten en neemt hij ons in een prettig tempo mee naar de ontknoping van het verhaal. Hoewel hier misschien ietwat voorspelbare elementen inzaten, is het een einde bevredigend. Losse eindjes worden aan elkaar vastgeknoopt en er blijft ruimte over voor een vervolg.
​
Het eerste deel van dit tweeluik wist mij meer te boeien, maar ik heb evengoed van dit tweede deel genoten. Ik kijk uit naar het volgende deel en ben benieuwd welke weg DeWillis daarmee zal inslaan.