recensie 'Wat ze naliet' (t.r. Richmond)

Titel: Wat ze naliet
Auteur: T.R. Richmond
Uitgeverij: Ambo | Anthos
Jaar van uitgave: 2015
Aantal bladzijden: 368
 
Wie is Alice Salmon? Student. Journalist. Dochter. Houdt van nachten doorhalen. Haat deadlines.
De jonge vrouw die is verdronken. Maar niet is vergeten.
Iedereen laat een spoor achter.
Maar dat is nooit het hele verhaal.
 
Toen Alice Salmon een jaar geleden verdronk, maakte die schokkende gebeurtenis veel los bij de mensen om haar heen. Een tijd lang had iedereen het over haar en wat er precies was gebeurd.
Was het zelfmoord? Een ongeluk? Of was ze vermoord?
Maar de persoon die haar het beste kent is geen familie en ook geen kennis. Professor Jeremy Cooke heeft er een project van gemaakt om het leven van oud-student Alice in kaart te brengen en speurt online naar sporen die Alice heeft achtergelaten.
Naarmate hij dieper in het leven van Alice duikt wordt ze een grotere obsessie voor hem. Hij weet dan nog niet waar de zoektocht hem heenvoert en wat hij allemaal zal ontdekken…

‘Wat ze naliet’ is het debuut van de Britse journalist T.R. Richmond. Op een creatieve wijze wordt het verhaal van Alice verteld. Het boek is een verzameling van dagboekfragmenten, brieven, sms-berichten, e-mails, Tweets, blogs en Facebookposts. Dit zorgt ervoor dat de vertelwijze eigentijds is. Het zorgt er ook voor dat er een bepaald tempo in het verhaal komt. Je leest snel door de verschillende stukken heen en elke pagina komt er een nieuw deel aan het licht wat ervoor zorgt dat het mysterie rondom de dood van Alice steeds meer in kaart wordt gebracht. 
Het is interessant om te zien op welke wijze iedereen tegenwoordig een afdruk achterlaat. Professor Cooke, die een boek wil schrijven over Alice, komt van alles over haar te weten door berichten die ze op Twitter en Facebook heeft gezet. Elk spoor dat Alice digitaal achter heeft gelaten, wordt in dit boek samengebracht. Het is alsof de puzzle van Alice’s leven langzaam in elkaar gezet wordt. Het boek zette me ertoe aan om mezelf weer eens ouderwets te Google’en (geef toe, dat doen we allemaal wel eens, toch?) om erachter te komen wat iemand over mijn leven zou kunnen schrijven. De auteur heeft naar mijn mening op een originele manier het verhaal verteld.
Wat voor mij ontbrak was een duidelijke structuur. Er wordt op en neer gesprongen tussen berichten uit verschillende jaren. Dit zorgde er bij mij voor dat ik niet altijd wist waar een deel informatie thuishoorde.
Het boek barst van de interessante karakters. Alice Salmon staat voor mij op nummer één als meest fascinerende karakter, hoewel professor Cooke een verdiende tweede plaats heeft.
In dit boek lees je over het leven Alice. Haar hoogtepunten, maar ook haar foute, karaktertrekken waar je niet trots op zou zijn. Het mooiste vond ik de manier waarop de auteur haar levenslust over wist te brengen op papier. Voor mij was ze niet slechts een mozaïek van verschillende internetbronnen, maar een levendig, realistisch persoon. Omdat er op zowel negatieve als positieve zaken van haar leven wordt ingegaan, heeft de lezer de keuze: of je besluit haar te omarmen, of je laat haar los. Ik koos duidelijk voor het eerste en voelde me gedurende het boek nauw verbonden met haar.
Professor Cooke zorgde voor meer gevoelens van wantrouw voor mij. Ik vond het vreemd dat hij als professor van in de zestig op zo’n obsessieve manier bezighield met het leven van een oudstudente. Naarmate je verder leest, wordt het een en ander duidelijk over de motieven van deze professor, wat er bij mij voor zorgde dat ik hem nog minder ging mogen. Het was om deze reden dat ik uitgebreide brieven geschreven door deze professor met enige tegenzin las.
Nadat ik het boek uitlas, voelde ik me opgelucht. Ik was er blij mee dat het boek een voor zo ver mogelijk gesloten einde had. Alle vragen die ik had werden beantwoord en hoewel ik het einde verrassend vond, past het prima binnen de rest van het verhaal.
Hoewel het boek over interessante karakters en een originele vertelvorm beschikt, was ik niet geheel tevreden over het boek. Vooral het ‘van-de-hak-op-de-tak’ gevoel dat ik kreeg door de wisselende chronologie, zorgde ervoor dat ik het boek af en toe met tegenzin las. Al met al kom ik uit op een beoordeling van drie sterren.
 
                                                                                                                                                              Recensie door Sofie 

 

---