Titel: De terugkeer Serie: Midland (1) Auteur: Marguerita le Roy Uitgeverij: Godijn Publishing Jaar van uitgave: 2017 Aantal bladzijden: 528 Als de grenzen tussen dromen en realiteit vervagen, waar vertrouw je dan op? Wanneer Sammy beseft dat ze elke ochtend ontwaakt met schrammen en kneuzingen die ze in de duistere wereld uit haar nachtmerries heeft opgelopen, vreest ze dat ze krankzinnig wordt. Naarmate de ernst van de verwondingen toeneemt, rest haar echter geen andere keuze dan deze serieus te nemen. Samen met haar beste vriend Matt probeert ze te achterhalen wat haar dromen betekenen. Hun zoektocht leidt hen naar Daron, iemand die haar zowel in haar slaap als in het dagelijks leven de stuipen op het lijf jaagt, en die beweert hetzelfde door te maken als zij. Hoewel Sammy liever uit zijn buurt blijft, ziet ze zich gedwongen zijn hulp te aanvaarden. In het gezelschap van een man die ze niet vertrouwt, betreedt ze een wereld die eeuwenlang voor de mensheid wordt verborgen. Een wereld waar zelfs de doden onwelkom zijn. Midland - De terugkeer is een verhaal over vriendschap, verlies en verraad. In De terugkeer, het eerste deel van Midland wordt de nieuwsgierigheid van de lezer al in de eerste hoofdstukken geprikkeld wanneer we kennismaken met Sammy’s droomwereld en het effect dat haar dromen hebben op haar gewone leven. Steeds worden er kleine puzzelstukjes aangereikt waarmee het plot langzaam wordt opgevuld. Let wel – langzaam. Er is niet echt sprake van een strakke spanningsboog; er is veel herhaling, er zijn veel uitgebreide beschrijvingen van gedachten en gevoelens en hoewel die ervoor zorgen dat de personages sterk worden neergezet, haalt het wel de vaart uit het verhaal.
Er zitten zeker verrassende ontknopingen in dit boek, maar ze zullen niet voor iedereen genoeg zijn om de aandacht vast te houden. Ik moest mijzelf dwingen om door te blijven lezen, waardoor ik er uiteindelijk vier maanden over gedaan heb voordat ik de laatste bladzijde had omgeslagen. De verhaallijn is interessant, het mysterie is aanwezig… maar het verhaal is te langdradig, het kabbelt voort en verliest zichzelf soms in overpeinzingen. De toegankelijke schrijfstijl zorgt er wel weer voor dat het niet moeilijk is om de draad weer op te pakken, maar het is niet genoeg om almaar door te willen blijven lezen. Hoewel het verhaal beeldend geschreven is, miste ik soms wat treffende metaforen of gedurfdere sfeerbeschrijvingen. De vertelstijl was soms een beetje kaal en slaagde er daardoor ook niet in om me mee te sleuren in het verhaal. Het tempo van het verhaal was voor mij dus een obstakel. Waar Le Roy dan wel weer goed in slaagde, was het neerzetten van de personages. Deze hadden allemaal een interessante achtergrond, riepen de juiste vragen op en handelden altijd in character zonder dat hun gedrag voorspelbaar werd. Een hele duidelijke ontwikkeling maken de bijpersonages niet door, wellicht dat dit in de vervolgdelen aan het licht komt. Er worden in ieder geval genoeg zaken opengelaten om de lezer nieuwsgierig te maken naar het vervolg, zonder dat dit eerste deel een onbevredigend gevoel achterlaat.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archieven
May 2020
Categorieën
All
|