Titel: ​ Draak
Auteur:  Anton Wolvekamp
Uitgeverij: Zilverspoor
Jaar van uitgave: 2017
Aantal bladzijden: ​233

Een beetje boek begint met een flitsende aankondiging, dus hierbij het script van de boektrailer. Leestip: lees onderstaande tekst hardop voor met een rare mysterieuze stem. Succes verzekerd. Kun je er niet om lachen, dan lacht er vast wel iemand anders om jou.
 
Een jongen.
Een meisje.
Twee pubers op de middelbare school.
En dan...
Nog een meisje.
Verwarring.
Een eeuwenoude brief.
Een raadselachtig geheim.
Wie dit leest is gek.
Thomas is terug.
Met zijn ouders. Zijn zusje. En zijn hond, Dodo.
Een onvoorstelbaar verhaal.
Nog krankzinniger dan het vorige.
Na het succes van Monster, schittert Thomas nu in... Draak.
Goed gelezen.
Nu de rest van het boek nog. 
​

Arie van Driel schreef voor dit boek onder andere de bestsellers ´Ik wil mijn kind terug´ en ´Onder de brug vond ik mezelf´. Voor mij was dit echter het eerste boek dat ik las van deze auteur en ik was nieuwsgierig naar zijn schrijfstijl.
Vanaf de eerste pagina sta je middenin het verhaal. Voor mij ging het zelfs wat snel en had ik wat moeite met het leren kennen van de karakters. Helaas kreeg ik gedurende het lezen van het boek weinig nieuwe informatie over de karakters. De verboden liefde staat duidelijk op de voorgrond en behalve een aantal details over het verleden van de karakters, wordt er weinig bekend over wie ze echt zijn.
Het verhaal volgt Tjabbe, een zestiger en Lammy, een vrouw van veertig. Ze zijn beide schrijver en ontmoeten elkaar in het kader van een bijeenkomst van schrijvers die aan een bundel gaan werken. Dit deel van de verhaallijn sprak me in het bijzonder aan. Ik schrijf zelf ook en vond het boeiend om te lezen over deze bijeenkomsten.
Het boek bestaat uit korte hoofdstukken, geschreven vanuit Tjabbe, Lammy, Suzanna of een combinatie of de eerder genoemde karakters. Dit vond ik een prettige afwisseling binnen het boek. Hoewel ik Suzanna een erg sympathiek en boeiend karakter vond, voelde ik deze verbintenis minder bij Tjabbe of Lammy. De sleutelrol die Suzanna in het verhaal heeft vond ik van groot belang. Niet alleen zorgde het voor een andere invalshoek van het verhaal, het zorgde ook voor een zekere spanning.
Een nadeel van deze verschillende perspectieven was het feit dat dezelfde gebeurtenis vaak door zowel Lammy als Tjabbe beschreven werd. Dit zorgde ervoor dat mijn leestempo vertraagde en ik als het ware uit het verhaal werd gehaald.
De gevoelens die beschreven werden neigden voor mijn gevoel naar clichés, wat ik jammer vond. Van Driel heeft in dit boek namelijk bewezen creatief te kunnen zijn met taal. Zo heeft de vlinder, in verschillende verschijningsvormen, een belangrijke rol binnen het verhaal.
Het einde had ik niet verwacht. Zonder iets te verklappen, kan ik zeggen dat het voor mijn gevoel in een erg korte tijd een andere wending kreeg. De laatste twee hoofdstukken hadden voor mij uitgebreider mogen zijn, nu voelden ze voor mij wat afgeraffeld.
 Al met al geef ik dit boek drie sterren. Het las vlot, maar de herhalende situaties zorgden ervoor dat ik mijn tempo verloor. Sommige situaties vond ik ´uit de lucht komen vallen´, bijna geknutseld en het einde had van mij beter uitgewerkt kunnen worden. Ik heb genoten van de mooie woordspelingen en metaforen die van Driel heeft gebruikt. 
Ik geef dit boek dan ook drie sterren!                                                                    

​Recensie door Sofie 

Titel: Dwaaleiland
Auteur:​ Melissa De La Cruz
​Uitgeverij: Van Goor
Jaar van uitgave: 2015
Aantal bladzijdes: 264

Meer dan tien jaar geleden is er verdeeldheid ontstaan op Dwaaleiland, het stukje land in zee waar alle slechteriken uit zowel bekende als minder bekende sprookjes naartoe zijn gestuurd. De verdeeldheid begon bij Mal, de dochter van Malafide, die toe moest kijken hoe Evie, de dochter van Sneeuwwitjes boze koningin, uitgebreid haar verjaardag vierde. Alle leeftijdgenootjes waren uitgenodigd, behalve Mal. Malafide wilde niet dat de geschiedenis zich herhaalde en kon zich niet inhouden. Sindsdien was het oorlog tussen Malafide en de boze koningin. Tot alles verandert en beide dochters bij elkaar op school komen. Ze zullen samen moeten werken om een hoog cijfer op een project te verdienen, rekening houdend met het in de smaak vallen bij hun moeders...

Titel: Cell 7
Auteur: Kerry Drewery
Uitgeverij: Hot Key Books
Jaar van uitgave: 2016
Aantal bladzijden: 384

Dit verhaal speelt zich af in een wereld waar het rechtssysteem compleet anders is dan hetgeen dat we vandaag de dag kennen. Wanneer iemand verdacht wordt van een moord, komt terecht in Cell 1. Vanaf dat moment is die persoon elk moment te zien op televisie en kunnen mensen via de telefoon stemmen of de verdachte schuldig wordt bevonden.
Als het publiek stemt dat je onschuldig bent, wordt je vrijgelaten; wanneer het merendeel van de stemmers denkt dat je schuldig bent, volgt de doodstraf.
Je brengt zeven dagen door in deze ‘gevangenis’ en elke dag schuif je een cel op.
De zestienjarige Martha is heeft gezegd dat ze de moord op een bekend persoon gepleegd heeft, maar heeft ze dit ook echt gedaan? En als dit niet zo is, waarom heeft ze zichzelf dan aangegeven?
​(vrije vertaling van de Engelse flaptekst) 

Titel: Onverschrokken.
Schrijver: Lesley Livingston.
Serie: The Valiant.
Uitgeverij: Best of YA 
Jaar van uitgave: 2017.
Aantal bladzijden: 349

​'Fallon, heb je er wel eens echt over nagedacht wat het betekent om een krijger te zijn?' had Sorcha me een keer gevraagd. 'Het betekent dat je doodt. Je doodt mannen. Je doodt vrouwen. Terwijl zij heel erg hun best doen om jóú te doden. En als een van hen daar beter in is dan jij, ga je dood.'

​Op het slagveld ben je óf krijger óf je loopt in de weg. 

Fallon is de dochter van een Germaanse koning, de zus van de legendarische strijder Sorcha en lid van de Cantii-stam, de gezworen vijand van Julius Caesar. Toen Fallon jong was vielen Caesars troepen haar land binnen en stierf haar zus op het slagveld. Op de avond van haar zeventiende verjaardag wil Fallon niets liever dan in Sorcha’s voetstappen treden door een plek te verdienen in het Cantii-leger. Maar daar krijgt ze de kans niet voor… Ze wordt gevangengenomen door een slavenhandelaar en verscheept naar Rome, waar ze terechtkomt op een school voor vrouwelijke gladiatoren. Ze zal moeten vechten voor haar eer en haar leven en haar lot ligt vanaf dan in de handen van niemand minder dan Julius Caesar.

Titel: ​De storm
Auteur: Clive Cussler & Graham Brown
Uitgeverij: The House of Books
Jaar van uitgave: 2013
Aantal bladzijden: ​366
​
In het midden van de Indische Oceaan is een NUMA-onderzoeksschip bezig met het afnemen van watermonsters. Uit het niets valt een zwerm zwarte microrobots het schip aan, niets dan doden achterlatend. Kurt Austin en een ander NUMA-team ontdekken dat ze het moeten opnemen tegen een crimineel van ongekende slechtheid, die zijn duivelse plannen niet wil stopzetten.

​

Titel: Mea Culpa
Auteur: Clare Mackintosh
Uitgeverij : de Fontein
Jaar van uitgave: 2016
Aantal bladzijden: 384
​

Wanneer een alleenstaande moeder de hand van haar zoontje even loslaat, gebeurt het ondenkbare: hij rent de straat over en wordt aangereden door een auto. De bestuurder rijdt door. In een fractie van een seconde verandert Jenna’s wereld in een nachtmerrie. Om de vreselijke waarheid te ontlopen verhuist ze naar een afgelegen plek aan de kust in Wales, maar de herinneringen, angsten en rouw zijn allesoverheersend. Inspecteur Ray Stevens leidt het onderzoek naar de dader. Vastbesloten om tot de bodem van de zaak te komen, zet hij zowel zijn professionele als zijn persoonlijke leven op het spel. Intussen wordt Jenna ingehaald door haar verleden, met alle verwoestende consequenties van dien…

Mea Culpa is het debuut van voormalig politieagente Clare Mackintosh. Ze gebruikte voor dit werk haar eigen ervaringen bij het politiekorps om een boek te schrijven over een zaak die op zijn minst een aantal vraagtekens oproepen. Waarom reed de automobilist die het onschuldige jongetje aanreed door? Hoe kan de politie de zaak oplossen met als enige ooggetuige een getraumatiseerde, alleenstaande moeder? Deze vragen met nog honderd en twaalf anderen, zorgden ervoor dat ik als het ware het boek ingezogen werd en het me niet meer los wilde laten.  

Het boek begint met een proloog. Deze beschrijft het noodlottige ongeluk en roept direct vragen op. Vervolgens beschrijft deel één hoe Jenna Gray omgaat met het ongeluk. Ze besluit te vertrekken uit haar woonplaats en een huisje te huren in een afgelegen kustplaats om daar een nieuw bestaan op te bouwen. In  het eerste deel volg je ook inspecteur Ray Stevens, degene die de dader van het ongeluk probeert op te sporen. Na enkele maanden zonder succes aan de zaak te hebben gewerkt, besluit Ray’s leidinggevende om de zaak te seponeren. Hij kan zich hier echter niet bij neerleggen en werkt stiekem verder.  In dit eerste deel van het boek worden bepaalde zaken toegelicht, maar had ik steeds het gevoel me in het duister te bevinden, totdat de wegen van Stevens en Gray elkaar kruisen..
Het tweede deel introduceert een nieuw personage: Ian. Door gebruik te maken van flashbacks zorgt Mackintosh ervoor dat je meer te weten komt over het leven van Jenna en Ian. Vragen die je misschien nog had na het lezen van het eerste deel, worden uiteindelijk beantwoord in dit laatste deel van het boek.

Ik vond het jammer dat er op de kaft van het boek staat dat er een verbijsterende twist zou gaan plaatsvinden. Als hulpverlener die haar roeping als detective heeft gemist, was ik er vanaf de eerste bladzijde van overtuigd dat ik de twist aan zou zien komen. Naast mijn liefde voor het doorgronden van geschreven woorden, lees ik zoveel er veel voor nodig is om een twist verbijsterend voor me te maken. Zeker als deze twist geadverteerd wordt als het beste deel van het boek.
De twist zag ik dan ook aankomen. Wanneer je goed ‘tussen de regels doorleest’ is dit niet echt een hele verrassende prestatie. Desondanks ben ik van mening dat het verhaal deze twist nodig had om interessant te blijven tot de laatste pagina.

Aangezien dit een thriller is, vind ik het belangrijk om in te gaan op de spanning in dit boek. De spanning wordt langzaam opgevoerd. Jenna legt langzaam maar zeker verschillende stukjes van haar levenspuzzel in elkaar en dit zorgt voor een continu gevoel van nieuwsgierigheid. Net wanneer je denkt dat je haar een beetje leert kennen, krijg je een stukje te zien dat je niet verwachtte. Het feit dat inspecteur Stevens een belangrijke rol in dit verhaal speelt, heb je steeds het gevoel dat er tempo in het boek zit. Hij werkt zo hard hij kan om de zaak op te lossen, maar je vraagt je voortdurend af of dit hem wel zal gaan lukken. Als lezer wist ik met momenten niet goed wie ik wel en niet kon vertrouwen.

De karakters zijn goed uitgewerkt. Het zijn stuk voor stuk karakters die zorgvuldig en met meerdere lagen zijn opgebouwd. Het zijn mensen van vlees en bloed en ik voelde me via de geschreven woorden zo goed met hen verbonden dat ik ze levendig voor me zag wanneer ik het boek las.

Wanneer je net bent begonnen met lezen, zul je misschien het gevoel hebben dat de laag die om het ongeval heen hangt ondoordringbaar is. Ik kan je beloven dat het de moeite waard is om door te lezen. Wanneer je merkt dat er onder de ogenschijnlijk ondoordringbare laag een fantastisch goed uitgewerkt verhaal zit, zul je genieten van elke pagina.

Met één puntje aftrek voor de redelijk voorspelbare plottwist, kom ik uit op een score van vier sterren. Een goede prestatie voor een debuut lijkt me zo!
 

​

Recensie door Sofie

​Titel: Jasper
Auteur: Tamara Geraeds
​Uitgeverij: Zilverspoor
Jaar van uitgave: 2013
​Aantal bladzijden: 184

Douchend komt Jasper erachter dat hij geen doorsnee jongen is. Sterker nog: terwijl hij dat bekende liedje van Prince zingt, wast hij zijn haren met paars water en condenseren de paarse druppels op de cabine. Maar vergeet Jaspers vriendin Gemma niet, die hij per ongeluk in de supermarkt tegen het leven is gelopen. Jasper probeert zijn speciale gave zo goed mogelijk voor de mensheid in te zetten, met hier en daar een onbedoeld, kwaad gevolg.

Titel: Vuurkind
Auteur: S.K. Tremayne (pseudoniem)
Uitgeverij: Prometheus
Jaar van uitgave: 2016
Aantal bladzijden: 349

 Alles lijkt Rachel voor de wind te gaan wanneer ze trouwt met de geheimzinnige, knappe David. Ze laat haar bestaan als single in Londen achter en verhuist naar het prachtige Carnhallow House in Cornwall. Hier vindt ze de liefde en de rijkdom die ze jarenlang zocht en neemt ze de zorg voor haar stiefzoon Jamie op zich. Eindelijk heeft Rachel het leven waar ze zo naar verlangde.
Maar perfect zal haar leven niet lang blijven. Jamie doet een huiveringwekkende voorspelling die haar niet meer loslaat. Zijn dreigende woorden dwingen Rachel in het verleden te graven.
Ondertussen begint ze haar kersverse echtgenoot steeds meer te wantrouwen. Waarom weigert hij te praten over Jamies vreemde gedrag? En wat is er precies gebeurd in de aanloop naar de vroegtijdige dood van zijn eerste vrouw? Met de donkere dagen van december in aantocht grijpt de angst Rachel naar de keel. Want wat als er waarheid schuilt in Jamies ijzingwekkende voorspelling?
'Met Kerstmis ga jij dood.'

Misschien komt de naam S.K. Tremayne je ergens een beetje bekend voor. Als je graag thrillers leest, kan het debuut van deze geheimzinnige auteur je bijna niet ontgaan zijn.  In februari 2015 vulde 'ijstweeling' de schappen en werd binnen no time razend populair. Alleen al in België en Nederland werden er ruim 550.000 exemplaren van verkocht. Een van deze 550.000 exemplaren staat bij mij in de boekenkast en is inmiddels aardig beschadigd omdat ik het aan zo ongeveer iedereen die ik ken heb uitgeleend met de woorden: 'dit is zo'n spannend boek, dat moet je lezen!'
Je snapt dus wel dat ik erg benieuwd was naar dit boek.

Het boek begint met een ogenschijnlijk ideale situatie, maar al snel wordt duidelijk dat hier verandering in gaat komen. Jamie, de zoon van David en dus Rachels stiefzoon, speelt een belangrijke rol in dit verhaal. Zijn vreemde gedrag en voorspellingen die uit lijken te komen, zorgt voor een spannende sfeer.
    Dit boek is voor mij een goed voorbeeld van een psychologische thriller. De spanning is veelal onderhuids en meer dan eens twijfelde ik als lezer aan de mentale gezondheid van de hoofdpersoon.
    De spanningsopbouw is geheel passend bij een psychologische thriller, het komt langzaam op gang. Je blijft voortdurend een kleine bron van spanning tegenkomen. Naar mijn mening had er meer tempo mogen zitten in het opbouwen van de spanning. Voor mij ging er heel wat spanning verloren in de beschrijvingen van de sfeer. Dit werd op den duur wat saai, er zijn namelijk maar een beperkt aantal manieren om een landschap van zee en mijnen te beschrijven en deze gebruikte Tremayne dan ook keer op keer. Het was voor mij niet van toevoegende waarde om deze landschapsbeschrijvingen zo veelvuldig te herhalen.
    Het viel me op dat Tremayne verschillende plotkenmerken 'hergebruikte' in zijn tweede boek. De twee meest opvallende kenmerken zijn een gezin dat op een afgelegen plek woont en een dodelijke val. Ik vond dit erg jammer. Het boek 'ijstweeling' was voor mij vernieuwend en hierdoor spannend, maar door de overeenkomsten in het tweede boek, werd de spanning voor mij al snel minder. Ik kreeg met momenten zelfs het gevoel dat ik dit boek al gelezen had.
   Wat voor mij het meest tegenviel aan dit boek, was het ontbreken van diepgang in de personages. Afgezien van de moeizame jeugd, die voor alle hoofdpersonages lijkt te gelden, is er weinig diepgang te vinden. Vooral Rachel lijkt een optelsom van clichés te zijn. Jamie, een heel belangrijk personage uit het boek, wordt nauwelijks belicht. Behalve het verlies van zijn moeder, weet je weinig over hem. Persoonlijk hou ik van goed uitgewerkte personages, ik voel me dan meer verbonden tot de karakters die bestaan uit woorden op papier. Voor mij beleven de karakters uit 'vuurkind' erg op afstand.

Als ik alle plussen en minnen bij elkaar optel, kom ik uit op een score van drie sterren. De schrijfstijl beviel me, met momenten was er spanning en het vreemde gedrag van Jamie zette me aan het denken. Mijn advies: geniet van 'ijstweeling' en laat 'vuurkind' links liggen.

                                                                                                                                                Recensie door Sofie