Recensie '3PAK' (Mirjam Mous, Helen Vreeswijk en Alex Boogers)

‘3PAK’ is het boekenweekgeschenk voor de Literatour 2016, de boekenweek voor de jeugd! Hierig staan drie korte verhalen van Mirjam Mous, Helen Vreeswijk en Alex Boogers. Spanning alom bij een overval bij de juwelier of een inbraak bij een villa om stiekem te zwemmen. De stand alone van Boogers met de titel ‘Vergeet Amy’ is een verhaal met minder spanning, maar met meer diepgang.

De naam ‘3PAK’ zegt het al: het Literatour-boekje is eigenlijk een pakketje met drie verhalen. De eerste twee verhalen komen wat betreft stijl, schrijfwijze en doelgroep overeen. Als je jeugd en Young Adult als twee aparte leeftijdscategorieën onderscheidt en weet dat de Literatour voor jeugd is georganiseerd, passen de verhalen van Mous en Vreeswijk prima binnen de categorie jeugd. Het is prettig dat Mous en Vreeswijk overeen komen qua stijl, zodat je weet wat je kunt verwachten bij ‘3PAK’. 
     Echter: het derde verhaal (dat verhaal van Boogers) valt buiten de boot. Het verhaal is als een vijfde wiel aan de wagen, past totaal niet bij de eerste twee verhalen en voelt aan als een cultuurschok. Boogers schrijft veel diepgaander, meer geschikt voor volwassenen. De overstap van Mous en Vreeswijk naar Boogers is moeilijk, waardoor het bijna onmogelijk is in het verhaal van Boogers te rollen. Het verhaal van Boogers is minder concreet geschreven en er zit veel minder beweging in. Datgene dat er gebeurt lijkt zich enkel af te spelen in de hoofden van de personages. Bovendien is het verhaal niet in een opeenvolgende chronologie opgebouwd, zoals wel het geval was bij Mous en Vreeswijk. Vandaar het gevoel van een cultuurschok. Het verhaal van Boogers lijkt meer geschikt voor Young Adult. Als je jeugd en YA *als twee verschillende categorieën beziet*, zou YA niet bij Literatour thuishoren en zou het een beter podium mogen verdienen.
 
Maar als je naar de stand alones op zich kijkt, is er zeker een verschil te zien. Literatour is dus voor de jeugd, maar bij Literatour worden korte verhalen aangeboden die snel en makkelijk te lezen zijn. Leuk concept! Echter, de verhalen van Mous en Vreeswijk zitten bomvol aspecten. Ze zitten letterlijk vol met verschillende personages met beweegredenen, verschillende scènes, veel actie en spanning. Al deze aspecten zitten bijeen gefrommeld in een handjevol bladzijdes. Prima verhalen voor tussendoor, vooral met oog op de spanning. Maar de verhalen zouden veel en veel beter uit de verf komen als er meer tijd aan besteed werd en als ze zouden worden uitgebreid naar complete boeken. Het is nu zo’n complex gebeuren en alles is in elkaar gevouwen, waardoor het een zeer ingekort boek wordt, in plaats van een stand alone. Daarbij zijn de verhaaltjes erg abrupt afgelopen, wat ontzettend jammer is.
     De stand alone van Boogers daarentegen voldoet aan het beeld dat bij een stand alone hoort. Boogers heeft het niet over een vijftal hoofdpersonages, maar hij focust zich op enkel Amy en de oude man. Twee hoofdpersonages is prima voor een kortverhaal. Er zit meer rust in ‘Vergeet Amy’ en het korte verhaal heeft een juiste basis. Het verhaal heeft poten om op te staan en staat daardoor als een huis. Dit is een voorbeeld hoe een kortverhaal hoort te zijn. Er zit toch diepgang in. De wil die de lezer heeft bij het verhaal van Mous, bijvoorbeeld, is het beter leren kennen van de personages, zodat de beweegredenen gesnapt zijn. Boogers heeft de kunst van het voorstellen van zijn personages is slechts zo weinig bladzijdes goed onder de knie. Kortom: knap!