RECENSIE 'ALLES WAT JE LIEF IS' (NICOLA YOON)

Titel: Alles wat je lief is
Auteur: Nicola Yoon
Uitgeverij: Queriodo
Jaar van uitgave: 2016
Aantal bladzijdes: 304
 
Je kunt misschien niet alles voorspellen, maar sommige dingen wel. Dat ik verliefd ga worden op Olly, bijvoorbeeld. En dat het op een ramp zal uitdraaien.
Madeline is allergisch voor de wereld. Zo allergisch dat ze al zeventien jaar niet buiten is geweest. De enige mensen die ze te zien krijgt, zijn haar moeder en verpleegster Carla. Madeline verdrijft de tijd met lezen en het schrijven van 'spoilende' boekbesprekingen. Tot er een nieuwe jongen naast haar komt wonen, met ogen in de kleur van de Atlantische oceaan: Olly. Hun vriendschap begint online, maar al gauw is dat niet meer genoeg... Alles wat je lief is gaat over het verlangen naar het onbereikbare, en over alles wat we op het spel zetten voor de liefde.
​

Hoewel de flaptekst misschien anders doet vermoeden, is Madeline létterlijk allergisch voor de wereld. Waar ik dacht dat ze misschien een angststoornis had, blijkt ze een zeldzame immuun ziekte te hebben. Alles in de buitenwereld kan ervoor zorgen dat ze ziek wordt en een klein virus kan haar fataal worden.
Hierdoor moet Madeline altijd binnen moet blijven in een omgeving waarvan de lucht om de zoveel tijd volledig gezuiverd wordt. Ze heeft een verpleegster, Carla, die dagelijks voor haar zorgt en haar lichamelijke functies in de gaten houdt.

Alles wat je lief is bespreekt de wereld van iemand die noodgedwongen in een bubbel leeft, maar geeft deze wereld kleur door stukken tekst af te wisselen met emails, chatgesprekken en tekeningen.

Ondanks het feit dat dit een zwaar onderwerp is, weet Yoon het verhaal op een vlotte, luchtige manier te brengen. Er wordt niet diep ingegaan op de medische details van Madeline’s aandoening en wanneer er verhaalt wordt over metingen die gedaan worden, maakt Yoon gebruik van een vrolijke tekening. Dit zorgt voor luchtigheid en houdt het leestempo er voor mij in.

Voorspelbare situaties en de inzet van humor lijken vooral het doel te hebben om het boek niet ‘te zwaar’  te maken. Voor mijn gevoel leverde Yoon op deze wijze in op het gebied van echtheid en geloofwaardigheid. Het had voor mij best wat serieuzer en verdrietiger mogen zijn. Ik had na het lezen van het boek niet het gevoel dat ik me in had kunnen leven in de situatie van de hoofdpersoon omdat er zo weinig aandacht werd besteed aan de negatieve gevoelens die ze ongetwijfeld meemaakte.

​Hoewel het plot me aansprak, stelden de karakters me teleur. Vooral Olly, de buurjongen waar Madeline verliefd op wordt, is naar mijn mening een simpel personage. Hij is voor Madeline perfect en als lezer krijg je te weinig nuance hierin om je eigen mening te vormen over hem. Hij blijft vlak en voor mij dan ook volkomen oninteressant.
 
De twist die het verhaal krijgt door onverwacht verraad tilt het verhaal naar een hoger level. Helaas is dit effect maar van korte duur. De uitwerking is matig en als lezer bleef ik met veel vragen achter. Naar mijn mening had de auteur meer aandacht mogen besteden aan de afwerking van het boek.

​Wat mij vooral bijblijft is de teleurstelling. Ik had verwacht een origineel verhaal te lezen, maar dit viel me tegen. Zoals John Green eerder beschreef in ‘de weeffout in onze sterren’, gebruikt ook Yoon een jonge, zieke hoofdpersoon die door haar eerste verliefdheid een groei doormaakt. In tegenstelling tot Green, weet Yoon er voor mij niet in te slagen een geloofwaardig verhaal te schrijven dat beklijft.

Recensie door Sofie 

​

---