Recensie: Ambrose Parry - The way Of all flesh

In dit verhaal leren we Will Raven kennen. Een jonge net afgestudeerde dokter die een wat grillig verleden heeft. De dag voor hij in dienst treed bij Dr. Simpson als stagiair/arts-assistent, wordt hij bedreigd en aangevallen door de loopjongens van een schuldeiser.
Bij Dr. Simpson leren we onder andere Sarah kennen. Zij is de bijdehante dienstmeid die eigenlijk meer uit het leven wil halen dan er nu voor haar in zit. Ze leert gretig van de medische kennis die haar ter beschikking staat. Dr. Simpson is de lokale ‘huisarts’ met een aantekening voor bevallingen.
Sarah vertrouwt Will niet en prikt dwars door zijn façade heen. Echter door omstandigheden komen ze tot elkaar en trekken met elkaar op wanneer de gelegenheid zich daar voor leent.

​Het verhaal speelt zich af in 1847 in het Schotse Edinburgh. De tijd waar in anaesthesie en gebruik van opiaten in opmars kwam voor medische toepassing. Er werd mee geëxperimenteerd en met een duidelijke ‘trial and error’ gegroeid. Als er hier en daar dan een keer iemand sneuvelde, alas… Zo is de medische wetenschap.
 
Ambrose Parry (pseudoniem van Chris Bookmyre en Marisa Haetzman) heeft een prachtig tijdsbeeld geschetst in ‘the way of all flesh’. Het boek is traag maar zeer beeldend geschreven. Je ruikt de ranzige huizen en je voelt de vieze straatjes, alsof je er zelf zojuist vandaan komt. Ondanks dat, is er genoeg om in te vullen voor de lezer.
Het is een interessant verhaal over een jonge arts in een medische ontdekkingsreis met de nodige intriges en gevaren. De ontwikkeling in de medische wetenschap, het verschil tussen man en vrouw en rijk en arm komen veelal aan bod.
Ambrose Parry heeft gebruik gemaakt van echt Schotse bewoordingen en uitspraken passend bij het tijdsbeeld. Soms maakte dat het Engels lezen wat moeilijker, daar het geen bruikbare woorden hedendaags zijn. Niet aan te raden voor mensen die moeite hebben met het lezen van Engelstalige boeken.
Gelukkig is het boek heel mooi traag en beeldend geschreven, hierdoor valt het minder op dat de karakters vlak zijn en blijven. Zij maken nagenoeg geen ontwikkeling door en groeien niet naar een bepaald doel/richting. Dit is aan de ene kant jammer en aan de andere kant zorgt dit er voor dat er mogelijkheden zijn voor komende vervolgdelen in deze serie.

Recensie door: Wendy Hogendoorn