recensie 'blokkenjongen' (keith stuart)

Titel: Blokkenjongen
Auteur: Keith Stuart
Uitgeverij: HarperCollins
Jaar van uitgave: 2018
Aantal bladzijden: 416

Alex (dertig-en-een-beetje) is ten einde raad. Hij houdt van zijn vrouw Jody (ook dertig-en-nog-wat), maar toch loopt hun huwelijk spaak. Hij houdt ook van zijn zoon Sam (acht), maar het lukt hem niet een echte band met hem op te bouwen. Sam is autistisch, dus voor hem is de wereld een puzzel die hij niet in zijn eentje kan oplossen. Er moet iets veranderen. Alex moet nú iets doen om zijn leven weer op de rails te krijgen.

Dan ontdekken Alex en Sam Minecraft, een wereld waar ze zich allebei comfortabel in voelen. Langzaam maar zeker leren vader en zoon met elkaar communiceren, op een manier die nog niemand eerder had bedacht.

Kan een familie die uit elkaar is gevallen zichzelf weer opbouwen, blokje voor blokje?

De flaptekst van dit boek, het debuut van gameredacteur Keith Stuart, maakte me nieuwsgierig. Als hulpverlener ben ik enorm geïnteresseerd in mentale gezondheid. Zelfs in mijn vrije tijd lees ik graag over de menselijke geest. Een boek over de impact van een kind met autisme op relaties, vriendschap en communicatie trok dan ook direct mijn aandacht. 

Het verhaal begint op het moment dat Alex net door zijn vrouw Jodie uit huis is gezet. Al snel wordt duidelijk dat communicatie - en dan vooral een gebrek daaraan - ervoor heeft gezorgd dat hij en zijn vrouw uit elkaar zijn gegroeid. De uitdagingen waar ze als ouders van een kind met autisme voor komen te staan, zijn te groot geworden. 

De sfeer gedurende het boek is voelbaar door de treffende omschrijvingen van plaatsen, gebeurtenissen en emoties. Stuart is in staat om vergelijkingen te maken die actueel en humoristisch zijn. ​De sfeer veranderd gedurende het boek, waar hoofdpersonage Alex de eerste hoofdstukken in zak en as zit, leert hij zijn rug te rechten en hard te werken voor wat hij echt graag wil bereiken. 

Alex besluit meer te investeren in de relatie met zijn zoon. Al snel wordt duidelijk dat hij zijn zoon altijd heeft gezien als een probleem, zonder te kijken naar wat  er werkelijk achter de moeilijkheden schuilt. Wat volgt is een interessante ontdekkingsreis naar de ware aard van zijn zoon. Dit doet Alex vooral via het spel Minecraft. Laat je echter niet afschrikken als je, net als ik, totaal groen bent op het gebied van videogames. Het spel wordt duidelijk uitgelegd, maar Stuart verliest zich niet in oninteressante beschrijvingen van het spel. Hij weet de balans tussen beschrijven en genoeg over laten aan de fantasie van de lezer goed te bewaken. 
​
De situaties waarin Alex zijn best doet om zijn zoon te leren kennen voelen echt aan. Zoals te verwachten is, loopt lang niet alles op rolletjes. Er vallen situaties voor die ronduit generend zijn. Dit zorgt echter voor een besef van realiteit. Stuart heeft absoluut niet geromantiseerd en dit zorgt ervoor dat het verhaal echt aanvoelt. 

Het is Stuart gelukt om een groot aantal personages realistisch neer te zetten. Het zijn stuk voor stuk personages met worstelingen, slechte eigenschappen en hun eigen karaktertrekken. 

Blokkenjongen is een echte aanrader. Een boek over dromen, oplossen van problemen en bovenal communicatie. 


Hopelijk heeft deze recensie je nieuwsgierig gemaakt naar dit boek. Van uitgeverij Harper Collins, hebben we een leesfragment ontvangen. Dezelink 
brengt je naar de website! 




​Recensie door Sofie 

---