Recensie 'Broken hearts, fences and other things to mend' (katie Finn)

Gemma brengt de zomer door met haar vader (en zijn baas en zijn assistente) op een vakantielocatie waar ze in het verleden al vaker is geweest, maar waar ze eigenlijk absoluut niet naar terug wilde. Maar ze moest wel, want ze kon moeilijk met haar moeder plus nieuwe vriend mee op visvakantie in Schotland. Onderweg naar haar vader ontmoet ze Josh in de trein. Het tweetal raakt aan de praat en wisselt contactgegevens uit. Totdat voor Gemma het besef komt dat ze Josh (en zijn zus, die hem van het station ophaalt) kent. Josh’ zus was namelijk de reden dat Gemma wenste nooit meer in The Hamptons te komen

Zowel hoofdpersonage Gemma als auteur Finn hebben iets met pseudoniemen. Per toeval had Gemma haar koffiebeker met de naam van haar beste vriendin erop nog in haar hand toen ze Josh ontmoette. Hij ging er vanuit dat ze Sofie heette, terwijl zij nog niet de mogelijkheid had gekregen het tegendeel te bewijzen. Uiteindelijk dacht Gemma dat het alleen maar een voordeel zou zijn als ze zich sindsdien als Sofie zou voordoen. Ook Finn houdt zich schuil achter deze nepnaam. Ze kan ook door het leven gaan als Morgan Matson, maar daar heeft ze bij dit boek niet voor gekozen.
     Naar wat de buitenwereld weet, is het de bedoeling dat Finn alle jeugdboeken op naam zet (zoals de eerder verschenen ‘Mijn top 8’) en Matson alle YA-boeken. ‘Broken hearts, fences and other things to mend’ is een voorbeeld voor het feit dat de grens tussen jeugd en Young Adult flinterdun is. ‘Broken hearts, fences and other things to mend’ heeft young adults in de hoofdrol en heeft een schrijfstijl die meer voor oudere jongeren is geschreven, dan andere boeken van Finn. Waarom Morgan Matson dus voor Finn heeft gekozen bij dit boek is onduidelijk.
 
Wat zijn we blij dat dit boek een typisch Matson-boek is! Zomer onverwachte wijzigingen in de planning, wel of geen vrienden… goed gekozen ingrediënten bij elkaar gegooi waar menig YA-auteur jaloers op mag zijn. daarbij kan een snufje drama – voor de smaak - aan worden toegevoegd. Maar Matson is erom bekend uit te schieten met de hoeveelheid drama. Irritant, want je moet er doorheen bijten omdat je uiteraard de personages het allerbeste wenst, maar tegelijkertijd is het leesvoer om van te smullen.
 
De plot van ‘Broken hearts, fences and other things to mend’ is qua hoeveelheid en complexiteit prima voor het eerste deel van een serie. Over de personages kan hetzelfde gezegd worden. Plot en personages hebben momenteel, aan het einde van deel één, veel ruimte voor uitbreiding in de volgende boeken. Ook is het knap dat de lezer heel open de volgende delen in zal stappen, want na het open einde van het eerste boek kan het verhaal nog alle kanten op. Zet alvast maar wat geld opzij, want het vervolg wil je vast en zeker ook in de kast hebben staan.
​