Recensie 'Buiten de orde' (Tomas Espedal)

Een oudere man en een veel jongere vrouw krijgen een verhouding. Omdat de buitenwereld hun relatie vanwege het leeftijdsverschil afkeurt, trekken ze zich terug in het huis van de man. Daar is de man gelukkiger dan ooit. Hij geeft liefde als nooit tevoren. Na zes jaar verlaat de jonge vrouw hem. Ze wil beleven wat hij al allemaal beleefd heeft. Het slaat een diepe wond bij de man, een wond die intensieve herinneringen wakker roept: aan zijn jeugd, zijn eerste liefde, de jaren met zijn overleden vrouw. Beelden van gelukkige ogenblikken en moeilijke momenten in het leven van alledag trekken aan hem voorbij.
​

‘Buiten de orde’ is een verhaal over geluk. Espedal geeft in het boek meer dan een keer aan dat een verhaal over geluk kort moet zijn. ‘Buiten de orde’ geeft het hoofdpersonage voldoende ruimte zijn levensverhaal te doen. Hoe toevallig is het dat dit personage van plusminus dezelfde leeftijd als de auteur is, ook in Bergen woont en ook schrijver is? Het is fantastisch als de puzzelstukjes voor de in het begin van niets wetende lezer steeds meer op hun plek vallen en de lezer de gelijkenissen tussen personage en auteur kan plaatsen. Hieruit blijkt dat ‘Buiten de orde’ het verhaal van Espedal himself is.
 
Espedal schrijft een interessant verhaal over zijn liefdesleven. Tijdens én achteraf zullen er nog vraagtekens blijven hangen over in hoeverre alle gebeurtenissen in het boek daadwerkelijk echt zijn gebeurd. Gelukkig maakt dit ‘Buiten de orde’ niet minder mooi. Het beste is nog dat je, zodra je het boek uit hebt, het verhaal nogmaals wilt lezen! Dit komt voornamelijk door die puzzelstukjes, die de lezer op de juiste plaats kon leggen. ‘Buiten de orde’ is zeker een blijvertje in de boekenkast!
 
Espedal vertelt zijn verhaal op een niets meer dan mooie manier. Het gehanteerde tempo is fijn en de literatuur die uit Espedals pen is gevloeid lijkt hier en daar wel een deel van een gedicht. Het feit dat er witregels zijn om de verschillende alinea’s van elkaar te scheiden, helpt hierin mee. Echter, dit haalt niet weg dat Espedals zinnen zijdezacht zijn, ongeacht de realistische inhoud ervan. Espedals taal leest fijn en lijkt soepel te zijn neergezet. Hierdoor kan de lezer prima wegdromen, met de fantasieën van Espedal mee. Het boek smaakt absoluut naar meer (of naar herhaling, vanwege de drang het boek voor een tweede keer te willen lezen)!
​

​Recensie door Rosanne