Recensie 'De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween' (Jonas Jonasson)

Titel: De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween
Auteur: Jonas Jonasson
Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers
Jaar van uitgave: 2011
Aantal bladzijdes: 360

Allan woont in een bejaardentehuis, maar heeft daar een grondige hekel aan. Op zijn 100ste verjaardag besluit hij dan ook dat het genoeg is geweest en hij klimt uit het raam en verdwijnt. Zonder te weten wat zijn bestemming zou moeten zijn, komt hij aan op het station. Daar komt hij een jonge man tegen, die vraagt even op zijn koffer te letten, terwijl hij naar het toilet moet. Allan kiest er echter voor om de koffer mee te nemen, de trein op. Wat volgt is een aparte roadtrip, met nog apartere personages. ​
​

Het verhaal van de 100-jarige Allan – het heden – wordt afgewisseld met terugblikken naar een jonge(re) Allan. Naast een doldwaze roadtrip, krijg je daardoor ook een inzicht wie Allan nu echt is en hoe hij zo is geworden. Dit geeft een veel grotere diepte aan het verhaal. Het zou daarom een grote toegevoegde waarde kunnen zijn geweest.

Er zit echter een flink verschil in schrijfstijl tussen de hoofdstukken uit het heden en die van het verleden. Waar in het nu een hoog tempo wordt aanhouden en je van de ene verrassende en absurde situatie in de andere valt, zijn de beschrijvingen van het verleden vaak lang en erg uitgebreid. Om die reden vlieg je door de delen die in de huidige tijd afspelen, maar word je telkens erg afgeremd als je teruggaat in de tijd. Dit zorgt met momenten voor ergernis en zelfs de neiging deze hoofdstukken over te slaan.

De absurde humor in De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween is erg leuk, al moet je natuurlijk wel van deze dwaasheid houden. Het verhaal is niet geloofwaardig te noemen, maar het is wellicht ook niet met die bedoeling geschreven. Op Allan na, die je beter leert kennen vanwege de terugblikken, blijven personages behoorlijk oppervlakkig. Ook de omgeving en dergelijke worden niet uitvoerig beschreven. Toch kan dit niet storend worden genoemd. De schrijfstijl is namelijk wel dusdanig filmisch, dat een beeld vormen zo is gebeurd. Het maakt zelfs dat je jezelf de meest geschifte zaken zo kan voorstellen.

Wat een leuke bijkomstigheid is aan het boek, is dat je op een verdekte manier een hoop geschiedenis meekrijgt. Want hoewel Allan zelf een fictief persoon is, of daar ga ik alleszins vanuit, is zijn levensverhaal doorspekt met waarheid. Een heel aantal bekende figuren uit je geschiedenislessen komen in het boek voorbij. Al zal je ze nu op een lichtelijk andere manier leren kennen.

Hoewel ikzelf de roadtrip stukken erg leuk vond en meerdere keren hardop heb gelachen, ergerde ik me op een gegeven moment te erg aan diegene uit het verleden. Om die reden verliest De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween voor mij ook anderhalve ster.

Recensie door Karolien

​