Recensie 'De Duistere oorlog: Het begin van het einde' (Kevin Deckers)

Titel: Het begin van het einde
Serie: De Duistere oorlog (1)
Auteur: Kevin Deckers
Uitgeverij: Zilverbron
Jaar van uitgave: 2016
Aantal bladzijden: 347

Één volk, duizenden machten en krachten. Zes werelden. Eén vernietiging. Wanneer het begin en het einde op dezelfde plek zijn, begint de Duistere oorlog.
 
De jonge dwerg Rayon wordt uitgekozen door de goden om de strijd aan te gaan met een demonengod, een missie om de zeven Planeten van het Licht te redden. De goden schenken Rayon en drie anderen een deel van hun krachten. Maar omdat Rayon een sterveling is, betaalt hij hier een prijs voor. Hij veroudert snel. Om dit proces tegen te gaan hebben de goden zeven voorwerpen verspreid. Rayon moet deze zien te vinden. Het eerste voorwerp ligt in een kloof in het Dwergengebergte. Om daar te komen moet Rayon eerst een aantal obstakels trotseren. Dit doet hij niet alleen, hij wordt geholpen door een aantal vrienden. Samen gaan ze de bloedige strijd aan tegen de troepen van De Duistere.

​Het eerste deel van De Duistere oorlog is geen makkelijk boek. Het verhaal wordt beschreven vanuit talloze perspectieven, vanuit verschillende rassen en zelfs verschillende werelden. Wie is waar en met wel probleem wordt hij geconfronteerd? Iemand die moeilijk tussen verschillende perspectieven kan schakelen kan dit boek beter aan de kant leggen, want Deckers vraagt veel van de lezer. Dit is een verhaal waar je de tijd voor moet nemen, dat je achter elkaar moet kunnen doorlezen zodat alles vers in je geheugen zit. Naarmate het boek vordert raken steeds meer verhaallijnen elkaar en worden de stukken vanuit de personages steeds langer. Pas als dat gebeurt kun je echt meeleven met de personages, omdat je daarvoor gewoonweg niet de tijd kreeg om ze te leren kennen.
 
Deckers heeft een intrigerende wereld – of universum is wellicht een beter woord - op papier gezet. Bekende rassen, deels naar eigen inzicht aangepaste rassen en zelfbedachte wezens, de Planeten van het Licht stromen ervan over en naarmate je verder komt in het boek, raak je steeds hongeriger en wil je meer weten van deze werelden, hun geschiedenis en het landschap. Langdradige beschrijvingen gebruikt Deckers daarbij niet, Rayon en zijn metgezellen razen erdoorheen met veel actie en onverwachte plotwendingen, waardoor het verhaal allesbehalve voorspelbaar is. Er is haast geen hoofdstuk zonder een duistere en bloederige scène, maar Deckers weet de actie toch zo te doseren dat het geen overkill aan actie wordt. Hij houdt de spanningsboog strak.
 
Deckers weet met zijn directe schrijfstijl de personages een eigen stem te geven en alleen al door hun vocabulaire zijn de meest belangrijke personen makkelijk van elkaar te onderscheiden. Toch zitten er een paar personages in die voor mijn gevoel te kort aangestipt waren (zo kort dat ik niet eens meer weet wat ervan ze terecht is gekomen), waardoor ze misschien beter buiten beschouwing gelaten hadden kunnen worden, zodat de aandacht bij de hoofdpersonages bleef. Hoewel Deckers schrijfstijl over het algemeen prettig leest, is het ritme in spannende scènes soms wat eentonig (erg korte zinnen) waardoor ik vooral in de eerste hoofdstukken soms het gevoel had dat ik een kinderboek aan het lezen was, waar de inhoud helemaal niet naar is. 
 
Voor de doorgewinterde fantasylezers (met een sterke maag!) is dit boek zeker een aanrader. Met dit eerste deel heeft Deckers een opmars gemaakt naar een rijke en gelaagde wereld waar nog ontzettend veel over te vertellen valt. Een zeer indrukwekkende prestatie voor zo een jonge debutant.

Recensie door Natascha