Recensie 'De erfgenaam van Herlewinne 2 - De horden van Behemoth' (Peter van Rillaer & Christophe Vermaelen)

Titel: De horden van Behemoth
Serie: De erfgenaam van Herlewinne #2
Auteur:​ Peter van Rillaer & Christophe Vermaelen
Uitgeverij: Celtica Publishing
Jaar van uitgave: 2017
Aantal bladzijden: 500

Na de vernietiging van Koes vervolgen de Behemothen hun veroveringstocht. Aanvoerder Ghol Temalog heeft zijn zinnen gezet op het rijke Waegland. Een stroom van vluchtelingen trekt weg uit het oosten, in de hoop asiel te vinden bij Kindar, koning van het Waegland. Onder hen bevinden zich prijsvechtster Jente en heler Nuru, maar ook hun geliefden; de Sorotische rebel Mira en herderszoon Celic. 

De vraag die op ieders lippen brandt, is of iemand de Behemothische opmars zal kunnen stoppen. Al gauw wordt duidelijk dat de eerstvolgende strijd in de vrijstaat Maroug zal worden gestreden, een roversnest zonder centraal gezag, waar alleen het recht van de sterkste geldt.

De horden van Behemoth is het tweede boek in de trilogie De Erfgenaam van Herlewinne. De reeks gaat over een wereld in oorlog, waar oude conflicten moeten worden bijgelegd om nieuwe gevaren af te wenden. Een wereld ook waar vriendschap, liefde en trouw het verschil kunnen maken, soms met de hulp van een vleugje magie.​

Het boek ‘De Horden van Behemoth’ is het vervolg op het boek ‘De gezellen van Nez’. Wanneer je het vorige boek wilt lezen, is het aan te raden deze recensie niet te lezen. Er zitten namelijk spoilers in.
 
Het verhaal gaat verder met Jente, Celic, Nuru en Mira. Waegland is in oorlog. Ghol Themalog wit er alles aan doen om heel Waegland tot zijn rijk te nemen. Dit zorgt ervoor dat veel Waeglanders vluchtelingen worden. Ze proberen onderdak te vinden bij Kindar, maar of dat een veilige plek is? Is er überhaupt nog wel een veilige plek in Waegland?
 
In het boek probeert iedereen te overleven, om niet in handen te vallen van de Ghol en om de relatie te behouden. Ondertussen moeten ze erachter zien te komen wie ze kunnen vertrouwen. Ook leer je Celic op een andere manier kennen; niet als slaaf, maar als een vrij mens.
 
In tegenstelling tot het eerste boek, lijkt het tweede boek een stuk sneller te gaan. Er is meer actie, en andere soorten actie, wat het leuker maakt om te lezen. Na het eerste boek denk je te weten welke culturen er allemaal zijn in Waegland, maar niets is minder waar.
 
Wat erg fijn is aan dit boek, is dat je niet elk detail van het vorige boek hoeft te kennen. Als er iets onduidelijk is (een personage bijvoorbeeld), wordt het in de tekst al snel duidelijk hoe het ook alweer zat. Dit zorgt ervoor dat je het verhaal goed kan volgen. Wel is het zo dat niet alle zinnen even lekker liepen, toch is dit niet al te storend.

Recensie door Sanne