Recensie 'De heks van Duva' (Leigh Bardugo)

Er was een tijd dat de bossen bij Duva meisjes verslonden. Zo ging het verhaal tenminste. Maar het kan zomaar zijn dat het gevaar dichter bij huis is dan gedacht… Zodra Nadya’s moeder is overleden, trouwt haar vader met een andere vrouw. Vanaf het eerste moment vertrouwt Nadya Karina niet. Nadya wordt in huis aan het werk gezet of opgesloten in haar slaapkamer. Ook moet ze het donkere woud in om eten te zoeken. Maar de laatste tijd zijn er meisjes van haar leeftijd in het bos verdwenen. Zal Nadya hetzelfde lot moeten ondergaan?         

Bardugo neemt de tijd om het verhaal kort in te leiden. De achtergrond van het dorp Duva wordt kort toegelicht. Wat is er voorheen gebeurt? Hoe vergaat het de bevolking op dit moment? Hoe zit het gezin van Nadya in elkaar? Ook het mysterie van de verdwenen meisjes komt kort aan het licht. Knap van Bardugo is dat ze een kort verhaal op een rustige manier weet in te leiden, maar toch de aandacht van de lezer vast blijft houden.
     In het begin is er veel verwarring in het uit elkaar houden van de personages. Het gezin waar Nadya deel van uitmaakt is nog op vier vingers bij te houden, maar als een aantal van de andere dorpsbewoners wordt aangehaald wordt het moeilijker. Tegelijkertijd wordt de mythe ingeleid, worden de exotische namen van de al verdwenen meisjes genoemd en komen er een paar Russisch-achtige worden langs, zoals het drankje kvas. Vindt deze verwarring enkel plaats bij lezers die nieuw geïntroduceerd worden in ‘De Grisha’-trilogie? En zijn de namen, karakters en verhalen voor trouwe lezers al bekend? De eerste bladzijdes zijn een grote brok met namen en termen, maar naargelang je verder leest, is het verhaal een stuk beter te volgen. Dat mag ook wel, want ‘De heks van Duva’ telt maar 23 pagina’s.
De plot van ‘De heks van Duva’ is goed genoeg voor een heel boek. Het ziektebed van Nadya’s moeder had uitgebreider aan het licht mogen komen en het had meer uitgediept mogen worden. Ook de opbouw van de nieuwe relatie tussen Nadya’s vader en Karina mocht een stuk langzamere en uitgebreider. Dus als de chronologie hetzelfde zou blijven, maar het tijdspad uitgebreider zou worden, dan zou ‘De heks van Duva’ nog beter zijn!
     De novelle is eigenlijk een mengelmoes van verschillende sprookjes. Hebban.nl zegt niet voor niets dat ‘De Grisha’-trilogie uitstekend zou passen van liefhebbers van sprookjes. ‘De heks van Duva’ heeft veel weg van Sneeuwwitje, want Nadya rent door het donkere griezelbos naar een huisje, waar ze veilig is. Daarnaast heeft ze een boze stiefmoeder, net als Sneeuwwitje. Daarnaast kan Nadya Assepoester worden genoemd, want haar stiefmoeder laat haar taakjes laat doen en mag haar niet. Ook lijkt het verhaal sterk op Hans en Grietje. De eerste bladzijde gaat over Nadya en haar broer Hazel, die aan de rand van het bos wonen en een houthakker als vader hebben. Daarbij komt dat Nadya op een gegeven moment een heks tegenkomt in een huisje in het bos. Deze heks is een zoetekauw en maakt dropjes en speculaas. Bovendien is er in het huisje een oven waar een kind in kan, net als in het sprookje!
     Top is dat er een plottwist aan het einde is en sommige personages anders waren dan dat men van tevoren dacht dat ze waren. Maar als het verhaal langer was geweest, had deze plottwist meer poten om op te staan. Nu is het toch wat te gehaast en te vluchtig.

​Recensie door Rosanne