Recensie 'De verwarde cavia' (Paulien Cornelisse)

Titel: De verwarde cavia
​Auteur: Paulien Cornelisse
​Uitgeverij: Cornelisse
Eerste druk: 2016
Aantal bladzijdes: 189

Dit is het verhaal van een cavia – of gewoon Cavia – die als hobby ‘googelen naar enge ziektes’ heeft en daarnaast werkzaam is op de afdeling Communicatie. Er kan gediscussieerd worden over of ze wel helemaal op haar plek is daar aan dat bureau met laatjes vol paperclips en nietjes, wat ze zelf ook niet helemaal zeker weet. Totdat Enzo in beeld komt en Cavia’s avonturen verder gaan dan voornamelijk het typen van nieuwsbrieven…

​Een deel van dit boek verscheen eerder als feuilleton in een Nederlandse krant, onder het pseudoniem J. Waterlander. Nu mag De verwarde cavia het fictiedebuut van Cornelisse genoemd worden, die ze geheel in eigen beheer heeft samengesteld.

De verbazing is aanwezig wanneer je door de eerste hoofdstukken vliegt, want ze zijn zo kort! Kort, maar krachtig. De hoofdstukjes lezen lekker makkelijk weg en eindigen met een goed cliffhangertje of grapje. Het is in het begin echt even wennen en het is zeker niet raar als je een paar keer extra met je ogen moet knipperen (wat de man van Cavia’s vriendin van de eerste bladzijde overigens niet deed, want hij hield ze gewoon een paar seconden dicht).
   Als je aan het lezen bent, zijn er momenten dat je je lachen niet in kunt houden. De droge, maar soms voorspelbare grappen zijn hilarisch. Een ontiegelijk klein tipje van de sluier gaat over bidden voor bruine bonen.
   Erg veel diepgang zit er, met name met dank aan de korte scènes, niet in. Hier en daar een beetje extra achtergrondinformatie zou prettig zijn, en dan moet die info vooral over dat het begrip ‘cavia’ gaan. Want, hoe zit het daadwerkelijk? Is Cavia een werkelijke cavia, zoals je ze ook bij de kinderboerderij ziet? Of is het gewoon een leuke menselijke meid met de naam Cavia? Tijdens het lezen ben je er op een gegeven moment over uit dat het mens gewoon Cavia heet, tot Enzo door het beeld begint te trippelen. Help: is Cavia een cavia of een cavia in menselijk formaat (want hoe zet ze anders koffie?). Geloof maar: je krijgt last van verwarring en een vurig verlangen naar de verfilming van het boek.
   Ook lijkt het einde van het verhaal wat abrupt en afgeraffeld. Alle collega's van Cavia doen een switch, wat bij sommigen een tikje plotsklaps komt en waar bovendien de vraagtekens wat geloofwaardigheid betreft bij gezet kunnen worden. Maar goed, de geloofwaardigheid was sowieso al ver te zoeken, want we zitten dus nog steeds met die cavia...
   Om tot slot nog terug te komen bij de korte hoofdstukken; De verwarde cavia is hét boek om in een bus- of treinreis te lezen. Het verhaal is makkelijk te volgen en er zijn veel stopmomentjes, zodat je met een gerust hart even door het raam kunt staren of het gesprek van je achterburen af kunt luisteren. En mocht het OV bij een halte stoppen, dan kun je mooi mensen kijken, aangezien je hoofdstuk toch uit was en je daarna weer mooi verder kunt lezen. Perfect, toch? Bovendien heb je het boek zo uit tijdens een enkeltje Den Haag - Groningen. En anders maak je er toch een retourtje van?

Vergeet vooral niet te stemmen voor De verwarde cavia voor de NS Publieksprijs. Klik daarvoor op deze link!

​Recensie door Rosanne

---