Recensie 'Drakenijs - Kristallen ziel' (Cocky van Dijk)

​Titel: Kristallen ziel
Serie: Drakenijs (2)
Auteur: Cocky van Dijk
Uitgeverij: Zilverspoor
Jaar van uitgave: 2018
Aantal bladzijden: 267

Om samen met het wisselkind te kunnen ontsnappen uit de wereld van de Aos Sí, moest Fenna een wederdienst beloven aan een onzichtbare helper. Nu ze weer in de veilige IJsDrakenburcht is, wordt ze gedwongen haar belofte in te lossen, maar tegen welke prijs?

Het wisselkind, Muloc, is bevrijd en terug bij zijn ouders. Wat is vrijheid als het verleden je niet met rust wil laten? Als je verleden je in zijn greep blijft houden?

Calvyn vecht als Ilahghmoc voor zijn vaders acceptatie, terwijl hij zijn menselijkheid van zich af probeert te schudden. Dan krijgt hij een opdracht waardoor hij beide in een klap kan bereiken, maar daarvoor moet hij alles wat hij heeft geleerd en waar hij als mens voor stond, loslaten.

De Aos Sí gaan door met hun duistere spel. Fenna, Muloc en Ilahghmoc proberen ieder voor zich de problemen die dat oproept het hoofd te bieden

Kristallen ziel is het vijfde boek dat van Van Dijks hand is verschenen. De verhalen spelen zich allemaal in dezelfde wereld af en concentreren zich onder andere op de band tussen draken en mensen. Weet de auteur de aandacht van de lezer vast te houden in een wereld waar al zoveel over verteld is?
    Daar slaagt Van Dijk zeker in. De hoofdpersonen krijgen vreselijke dilemma’s voorgeschoteld waarin ze moeten besluiten over leven en dood. Deze dilemma’s vormen de rode draad van het verhaal en zorgen eveneens voor uitdieping van de personages. De keuzes waarmee ze worstelen laten je niet los, dagen je uit om verder te lezen en na te denken over een mogelijk compromis waarvan je eigenlijk al weet dat die er niet is.
    Doordat de lezer zo met de personages begaan is, blijft het verhaal ontzettend spannend. Samen met de vlotte en beeldende schrijfstijl en de geringe lengte van het boek lees je het verhaal bijna in één adem uit. Tegen het einde toe vroeg ik me af of alles wel mooi afgerond zou worden, maar het slot is bevredigend en alle lijntjes zijn met elkaar verbonden. De verhaallijn van Isa had misschien nog iets meer body kunnen krijgen, het karakter is wat minder uitgewerkt dan die van de anderen en had ook veel minder ‘speeltijd’. Haar rol in het plot is duidelijk, maar de verdeling van de verhaallijnen voelde daardoor een klein beetje uit balans.
    Net zoals het eerste deel van Drakenijs is Kristallen ziel een spannend fantasy-verhaal dat je in één ruk wilt uitlezen. Het verhaal is doordrongen van emotie en zorgt ervoor een zwart gat belandt wanneer je het uitgelezen hebt. Hopelijk kan een volgend deel in de reeks dat opvullen!