Recensie 'Een seconde later' (William R. Forstchen)

Titel: Een seconde later
Serie: EMP-serie (1)
Auteur: William R. Forstchen
Uitgeverij: Karakter
Jaar van uitgave: 2017
Aantal bladzijden: 367

Geschiedenisprofessor John Matherson woont in Black Mountain, North Carolina. Terwijl hij bezig is om een barbecue voor zijn kinderen voor te bereiden, valt opeens alle elektriciteit uit. Aanvankelijk lijkt het een stroomstoring, maar dan merkt hij dat hij het constante lawaai van de snelweg naast zijn huis ook niet meer hoort. Van het ene moment op het andere is het oorverdovend stil en zal het leven van John en zijn kinderen voor altijd ingrijpend anders zijn.

De oorlog barstte los voordat iemand er maar erg in had en duurde welgeteld één seconde. Plotseling worden de Verenigde Staten teruggeworpen naar het stenen tijdperk en stort de samenleving in hoog tempo ineen. Een electromagnetic pulse (EMP) vaagt in één klap de totale elektrische infrastructuur weg waardoor niets meer werkt.

​Maar wat doe je als je geen boodschappen meer kunt doen omdat de kassa niet werkt? Wat is contant geld dan nog waard? En hoe kom je van A naar B zonder andere vervoersmiddelen dan je eigen twee benen? Weet je de weg in je eigen huis in het donker? Maar de meest zorgwekkende vraag is: Hoe ver gaan anderen om te overleven?

Als liefhebber van post-apocalyptische verhalen was ik erg benieuwd naar dit boek. Op verschillende boekensites had ik al goede beoordelingen voorbijzien komen en doordat er zelfs een voorwoord van de oud-voorzitter van het Huis van Afgevaardigden in zit, waren de verwachtingen hoog.

Het verhaal begint op de verjaardag van de dochter van de hoofpersonage. Tijdens de inleiding worden voldoende details gegeven om je een goede voorstelling te kunnen maken van de gezinssituatie en de omgeving waarin het verhaal zich gaat afspelen. De opmars naar de ramp duurt niet te lang. Zodra de EMP-bom is losgelaten en alle stroom verdwenen is, breekt chaos uit. De niet te voorziene gevolgen van zo’n grootschalige ramp zijn goed en realistisch weergegeven. Het zet je aan het denken. Welke maatregelen zou ik treffen als het Nederland betrof? Tegen welke (levensbedreigende) problemen zal ik aanlopen? Het boek spreekt rechtstreeks tot je, confronteert je met onze afhankelijkheid van stroom. Forstchens bedoeling om zijn lezers bewust van het gevaar van een EMP te maken, is zeker geslaagd.

Niet alleen de post-apocalyptische setting wordt realistisch beschreven, ook de personages komen geloofwaardig over. Hoofdpersoon John Matherson ontpopt zich tot een held – maar wel een die tekortkomingen heeft, die met zijn keuzes worstelt en die… menselijk is. Hoewel de emoties van de hoofdpersoon duidelijk aanwezig zijn en zijn acties goed te volgen, zijn er scènes waarbij er een zekere afstand bestaat terwijl die juist spannend hadden moeten zijn. Door zijn ‘hoge positie’ in de maatschappij stond hij daar te ver van af.
Deze positie zorgt eveneens voor veel dialoog en hoewel deze overleggen interessant zijn om te lezen, haalt het soms een beetje de vaart uit het verhaal. Niettemin bleef ik nieuwsgierig naar hoe het verhaal zich ontwikkelde. Hoewel ik het boek met plezier heb gelezen, is het niet zo dat ik reikhalzend naar het volgende deel uitkijk.

​Het verhaal is dusdanig afgerond dat dat niet direct mijn nieuwsgierigheid prikkelt en hoewel ik weinig op de karakters aan te merken had, was het niet moeilijk om ze na het lezen van het boek los te laten.