Recensie 'Getuigen' (Rudy Soetewey)

​Titel: Getuigen
Auteur: Rudy Soetewey
Uitgeverij: Kramat
Jaar van uitgave: 2011
Aantal bladzijden: 293

Stel: je zit in een trein en bent daar getuige van een incident - een stel jongeren valt een oudere man lastig. Je kent de jongeren noch de oudere man. Er valt wel een klap, maar voor zover je zo snel kan beoordelen zal het allemaal wel meevallen. Wat doe je dan? Het overkomt Martin en hij besluit niets te ondernemen. Hij hoort niet in die trein te zitten en hij is bang voor de gevolgen, die actie ondernemen met zich mee zou kunnen brengen. Daarnaast gaat hij ervan uit dat de man zelf wel een klacht zal indienen. Maar dan hoort hij de volgende dag dat de man niets meer kan doen; hij overleed namelijk in die bewuste trein. Voor Martin volgt een lange weg van kiezen voor wat je hoort te doen en verdrinken in de gevolgen.
​

​Nadat we eerst ruw een verhaal worden binnengetrokken – tijd om even te wennen krijg je hier niet – leren we Martin kennen als iemand die door schade en schande heeft geleerd hoeveel het leven je kan bieden, om het dan zonder enig berouw weer van je af te nemen. We worden met onze neus op het feit gedrukt, dat het leven niet altijd draait om wat goed en correct is. Dat niet steeds alles loopt zoals we zouden willen. En als je pech hebt gaat er zelfs niets naar wens. Ondanks alles wat hij heeft meegemaakt, probeert Martin toch het meest correcte te doen. Maar zelfs dat keert zich helemaal tegen hem en hij zakt steeds dieper weg in de problemen. Dan rijst de vraag, zoals de auteur zelf stelt: "Hoe beweeg je in een moeras zonder weg te zinken?"

Het verhaal raast als een trein voorbij, zonder ergens aan kwaliteit in te boeten. Gebouwen en plaatsen worden niet uitgebreid omschreven, overal speelt gevoel een grotere rol dan de setting, maar dat is nergens storend te noemen. Ook karakters worden niet van een grote achtergrond voorzien, enkel het hoognodige wordt meegedeeld. Dit draagt echter eerder bij aan de sfeer die het boek probeert te creëren, dan dat het iets afdoet aan het totaalplaatje.

De schrijfstijl is rauw, met momenten zelfs grimmig. Het boek haalt dan ook enkele van de meest moeilijke zaken aan waar we in een maatschappij mee te maken krijgen: verraad, wraak, racisme en leugens. Toch zit er meer dan voldoende humor in om het geheel net luchtig genoeg te houden.

Getuigen is een scherp relaas, een aantijging aan het adres van de wet, de samenleving en de mensheid in zijn algemeenheid. Maar bovenal is het gewoon een goed geschreven misdaadroman. Een boek dat je nog lang zal bijblijven en je een hoop stof tot nadenken geeft. 

​Recensie door Karolien  
​

​