Recensie 'Grenzen' (Thomas Meurkens)

Titel: Grenzen
Auteur: Thomas Meurkens
Uitgeverij: Uitgeverij Macc
Jaar van uitgave: 2016
Aantal bladzijden: 318

Het is de 23e eeuw. Grote schermen, een uitgebreide virtuele wereld en energieopwekkende grassprieten zijn de orde van de dag. Ieder mens heeft in z’n pols een ingebouwd scherm dat in verbinding staat met een apparaatje in het brein. Op die manier wordt alle benodigde informatie getraceerd, gemonitord en doorgegeven.
Maar dat is niet het enige waar het voor gebruikt wordt. Decennia geleden is men erachter gekomen dat pijn niet verholpen kan worden. Wanneer leed bij de één wordt weggehaald, betekent dit dat een ander, op de hoek van de straat of aan de andere kant van de wereld, een soortgelijke hoeveelheid pijn te verduren krijgt.
Deze ontdekking leidde uiteindelijk tot algehele chaos, met als resultaat dat er nog maar één stad overbleef, Panthea.
Panthea is onderverdeeld in zones. Maz woont in zone 2, waar iedereen rijk, gelukkig en zorgeloos leeft. Een ideale plek zonder pijn, schuldgevoelens of spijt.
Dan ontmoet hij Mischa en Maz wordt spontaan verliefd.
Vanaf dat moment wordt zijn hele wereldbeeld langzaam maar zeker op zijn kop gezet en duiken er steeds meer vragen op. Is Panthea wel zo ideaal als het lijkt? Hoe eerlijk is het systeem waarop het huidige leven gebaseerd is? Is er een wereld voorbij de zones? En hoe zit het met die geheimzinnige zone 1?

Grenzen is gesitueerd in Panthea, een toekomstige stad die in meerdere zones is verdeeld. Maz woont in zone 2, waar iedereen een tevreden leven leidt zonder pijn. Zowel fysieke als mentale pijn wordt middels een transactie overgeplaatst naar mensen uit lagere zones, die geld ontvangen wanneer ze de pijn aannemen.
Na een van de vele transacties krijgt Maz ‘bijwerkingen’. Hij vraagt zich dingen af waar hij voor die tijd nooit bij stilstond. Als hij Mischa letterlijk tegen het lijf loopt en spontaan verliefd wordt, raakt dit proces in een stroomversnelling. Steeds meer vragen dringen zich aan hem op en samen met Mischa gaat hij op zoek naar antwoorden. 

Ik werd niet vanaf het allereerste begin gegrepen. Het heeft zeker vijftig bladzijdes geduurd voordat ik wilde weten hoe het verder ging. Dit is deels te verklaren door het perspectief waarin het boek is geschreven (ik-persoon), waar ik zelf niet zo dol op ben. Daarnaast had er wat mij betreft wel wat meer vaart in de inleiding gemogen, zoals dat in latere stadia wel gebeurde. 

De in een razend tempo groeiende gevoelens die Maz voor Mischa ontwikkelde kon ik niet zo goed bijbenen, met name omdat Maz’ andere emoties zo werden afgevlakt. Los hiervan waren de andere emoties (of het gebrek eraan) wel goed en geloofwaardig beschreven.

Het verhaal laat zich vlot vertellen. Het pijnsysteem is een origineel aspect dat het verhaal anders maakt dan andere dystopische verhalen waar het gebied is onderverdeeld in verschillende zones en men eveneens op zoek gaat naar wat daarbuiten ligt. Het einde van het verhaal zag ik totaal niet aankomen, waardoor ik zeer aangenaam verrast was.  Een aanrader voor liefhebbers van Divergent en The Hunger Games. ​

Recensie door Natascha