Recensie 'Heerestraat en Rozenlaan' (Carlie van Tongeren)

Een van de resultaten van de scheiding van Nina’s ouders is dat ze vanaf nu elk weekend met een gloednieuwe weekendtas heen en weer moet fietsen tussen twee huizen. De nieuwe situatie is wennen; de nieuwe vriendin van haar vader, aan haar nieuwe (valse) stiefzus Lindi en stiefbroer (heavymetalfan) Mark. Daarnaast moet ze wennen aan haar moeder die als een zombie-in-pyjama in bed liggend de dagen doorkomt. Maar eigenlijk heeft Nina het al druk genoeg met haar laatste schooljaar, voetbal en vriendinnen. Hoe moet ze dan deze scheiding verwerken?
​

Van Tongeren heeft al ervaring met het zijn van auteur, maar voor young adults is ‘Heerestraat en Rozenlaan’ een debuut. Voor haar debuut heeft Van Tongeren een actueel thema gekozen die herkenbaar is voor alle lezers, want iedereen kent wel iemand die een scheiding heeft doorgemaakt – of heeft er zelf mee te maken gehad. Door de keuze van dit thema heeft ‘Heerestraat en Rozenlaan’ al direct raakvlakken met de lezer, waardoor het verhaal nog dichterbij komt.
​
Een andere manier waarop het verhaal goed vergelijkbaar met de echtemensenwereld is, is doordat de personages zowel goede als slechte eigenschappen hebben. Hoofdpersonage Nina zit bijvoorbeeld in een moeilijke situatie wat betreft de scheiding, met gevolgen op gebied van haar persoonlijkheid. Gedurende de plot krijgt Nina steeds meer stress te verwerken, wat ze in enkele gevallen afreageert op haar vriendinnen. Daarnaast heeft Nina op een gegeven moment een geheim, die ze niet durft te vertellen. Dit, terwijl ze voorheen altijd een open en vrolijk meisje was. Van Tongeren heeft op een natuurlijke wijze een personage gebracht waar te zien is dat de gebeurtenissen invloed hebben op haar karaktereigenschappen.

‘Heerestraat en Rozenlaan’ is eerlijk en ontzettend realistisch geschreven. Zelfs zonder deel uitgemaakt te hebben van een scheiding, zal de lezer kippenvel krijgen door de passages waar Nina’s moeder probeert haar leven op de rit te krijgen of waarin Nina tot haar ouders probeert door te dringen. De harde realiteit spat van de bladzijdes af. De plot lijkt waargebeurd, met name doordat er weinig spanningsvariatie te vinden is. Wat dat betreft mocht wel meer aangedikt worden waar de plot uiteindelijk naartoe zou gaan. Echter: het maakt het realistisch dat de lezer niet weet wat er halverwege en later in het boek gaat gebeuren; hierin is het net zo als het echte leven.

Aangezien Van Tongeren debuteert met ‘Heerestraat en Rozenlaan’ in het YA-genre (als het al een apart genre genoemd mag worden…), zal er ook aandacht worden besteed aan hoe Van Tongeren dit voor elkaar heeft gekregen. De woorden die hieraan besteed worden, zijn enkel lovend. Zoals hierboven al is genoemd, heeft Van Tongeren een actueel thema gekozen dat goed aansluit bij jongeren. Daarnaast schrijft ze als een volwaardige YA-auteur. Van Tongeren verdient een compliment voor het opbouwen van haar zinnen; ze zijn niet te lang en niet te kort, waardoor ze kloppend zijn voor jongeren.

​Recensie door Rosanne