Recensie: 'Het juiste spoor' (Marieke Nijkamp en Corinne Duyvis)

Marieke Nijkamp en Corinne Duyvis hebben hun krachten gebundeld om dit dunne boekje op de plank te zetten. Het boek telt nog geen zeventig bladzijdes en bestaat uit twee verhalen. Hoewel de verhalen weliswaar deel uitmaken van een groter geheel of zelfs van een compleet ander boek, zijn ze op zichzelf te lezen. Het eerste verhaal komt uit de pen van Nijkamp (‘Het juiste spoor’) en het tweede verhaal (‘En de rest van ons wacht’) is van Duyvis. Beide verhalen gaan over de druk die jongeren in een hedendaagse situatie kunnen voelen.

​

​In 'Het juiste spoor' van Marieke Nijkamp is een groep vrienden op weg naar huis na een vakantie op een Waddeneiland. De sfeer is gespannen, want een van hen is tijdens de vakantie spoorloos verdwenen. Is hij na een ruzie naar huis gegaan of is er iets veel ergers gebeurd? Dan komt de trein plotseling tot stilstand en gaat het licht uit...
‘Het juiste spoor’ heeft meerdere hoofdstukken, die door verschillende personages worden verteld. Dit wisselende perspectief is een onprettige afwisseling. De lezer heeft absoluut geen behoefte aan telkens een andere point-of-view, want hij of zij kan nog niet eens de namen van de personages onthouden. Ook de plot is nog te onbekend om perspectiefveranderingen te ondergaan. Hierdoor verdwijnt de spanning uit ‘Het juiste spoor’. Het kortverhaal wordt er sloom, vaag en saai van. De verwarring en vaagheid zijn zo groots dat de plot niet na te vertellen is. Wellicht had ‘Het juiste spoor’ beter uitgepakt als het een op zichzelf staand boek met 200+ bladzijdes was geweest.
 

Corinne Duyvis borduurt voort op haar apocalyptische roman 'Op de rand van het niets'. Na een vernietigende komeetinslag op aarde maakt een meisje ondanks alles nieuwe vrienden. Samen proberen ze hun angst te overwinnen
door muziekoptredens te organiseren in hun schuilkelder.
‘En de rest van ons wacht’ is een verademing na de verwarring die het eerste verhaaltje in het boek heeft gegooid. ‘En de rest van ons wacht’ is interessant en spannend (yes!)! Er is een heuse plotopbouw die perfect geschikt is voor een stand alone. De hoeveelheid informatie, de verwerking van de gebeurtenissen die voorafgaande het kortverhaal hebben plaatsgevonden, de simpele maar unieke personages en het tempo zijn prima uitgekozen door Duyvis. Gek genoeg is de plot erg realistisch. Hoewel het (deel uitmaakt van) een apocalyptische roman, is het verhaal goed doordacht en uitgewerkt, waardoor het door de lezer als logisch aanvoelt. In ieder geval een stuk realistischer dan Nijkamps verhaal – want serieus, een groep jongeren in een trein die opeens donker wordt, zonder machinist?
 

​Recensie door Rosanne