Recensie 'Het leven gaat niet altijd over roze' (Brianna Wolfson)

Titel: Het leven gaat niet altijd over roze
Auteur: Brianna Wolfson
Jaar van uitgave: 2018
Uitgeverij: Harper Collins
Aantal bladzijden: 320

​Rosie gaat dansend door het leven, terwijl Rex juist heel serieus is. Als ze elkaar ontmoeten, wordt Rex meegezogen in de tornado van Rosies liefde. Helaas houdt de relatie tussen de twee uitersten geen stand: Rosie is onweerstaanbaar, maar ze is ook dodelijk vermoeiend. Hoelang houd je het vol in een wereld die uit louter roze glitters lijkt te bestaan?

Na hun scheiding probeert Willow, hun dochter, in de verschillende werelden van haar ouders te overleven. Bij Rosie is dat gemakkelijk. Ze is gek op haar sprankelende moeder, die alles door een roze bril ziet. Bij haar vader is het lastiger, want hij heeft het alleen maar over regels. Wanneer de wervelwind van Rosies emoties steeds heftiger wordt, ligt een gebroken hart op de loer.

Het leven gaat niet altijd over roze is een hartverscheurende maar ook troostrijke roman, die laat zien hoe je je weg kunt vinden in een wereld van extremen, en hoe je hart kan breken maar ook weer helen.

 Hoewel de eerste hoofdstukken anders doen vermoeden, is ‘het leven gaat niet altijd over roze’ alles behalve een luchtig boek over de liefde tussen twee tegenpolen. Willow vertelt over de scheiding van haar ouders, haar eigen problemen op school en daarbuiten en al snel wordt duidelijk dat de allesoverheersende liefde van Rosie niet alles goed kan maken. Het strenge opvoedregime van haar koele vader, helpt ook al niet. 

Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven. Aan de ene kant heb je de flashbacks naar het ontstaan en voortgaan van de relatie tussen Rex en Rosie. De andere helft van de hoofdstukken wordt verteld vanuit Willow, de dochter van het tweetal.

Tijdens het lezen kon ik me niet inleven in Rosie. Alle factoren om van haar een gecompliceerd en interessant karakter te maken, waren aanwezig, maar toch bleef er afstand bestaan tussen mijzelf en haar karakter. De auteur heeft de plank misgeslagen door gebruik te maken van oppervlakkige beschrijvingen van Rosie en vaag te blijven over wat er nou precies met haar aan de hand is.

Rex is net als Rosie een slecht uitgewerkt karakter. Het grootste deel van het boek is hij onaantastbaar, kil en geobsedeerd door lijstjes en regels. In het laatste deel van het boek maakt hij ineens een verandering door die onrealistisch aanvoelt.

De schrijfstijl is hetgeen dat me het meest tegenstond tijdens het lezen van dit boek. Wolfson herhaalt voortdurend woorden, zinnen en uitspraken. Hoewel het doel hiervan waarschijnlijk was om de woorden kracht bij te zetten, frustreerde het mij alleen. De woorden werden niet belangrijker, maar verloren door de herhaling juist hun kracht.

Samenvattend is ‘het leven gaat niet altijd over roze’ een sterk verhaal dat slecht is uitgewerkt. Als de karakters beter waren uitgewerkt en je als lezer meer te weten kwam over de problemen in het leven van de karakters, had het verhaal meer indruk op me gemaakt. 
​

Recensie door Sofie


​

---