recensie 'het oneindige verhaal' (michael ende)

​Titel: Het oneindige verhaal
​Auteur: Michael Ende
​Uitgeverij: De Fontein 
Eerste druk: 1979
Aantal bladzijdes: 391
​
Boekenwurm Bastiaan heeft een boek gestolen uit de boekwinkel. Op de zolder van de school begint hij te lezen in 'Het oneindige verhaal'. De letters zijn mooi versierd en in verschillende kleuren, maar het verhaal zelf is nog bijzonderder. En al helemaal als hij in Fantasië belandt en zelf deel aan het verhaal begint te nemen.

Wellicht heb je de film met de gelijknamige titel gezien. Het is een film uit de vorige eeuw, maar geloof niet dat het op het boek lijkt. Auteur Ende heeft toentertijd zelfs een rechtszaak aangespannen, aangezien hij het niet eerlijk vond dat de film toch dezelfde titel aan mocht nemen - de zaak heet hij overigens verloren.
   Bastiaan leest het verhaal, dat je in de ene kleur kunt lezen, en zijn reacties lees je in de andere kleur. Rood en groen. De afwisseling tussen de twee kleuren is leuk en verfrissend om te lezen. Echter komt de afwisseling soms snel achter elkaar en soms niet, wat in enkele gevallen een beetje storend is.
   De eerste helft van het boek is leuk om te lezen en de bladzijdes gaan er vlot doorheen. Tot deel twee is aangebroken en Bastiaan in Fantasië is. De verzonnen elementen en wezens door de schrijver worden wat minder leuk, mooi of origineel en Bastiaan is al helemaal geen leuk hoofdpersoon. Hij wordt steeds arroganter, te danken aan de magisch amulet AURYN natuurlijk, maar toch blijven de eerste honderd bladzijdes leuker.
   Knap van Ende is dat je jezelf erop betrapt nieuwe namen voor de Kleine Keizerin te bedenken, net zoals Bastiaan moest doen om op die manier in Fantasië te komen en die wereld te redden. Maar nee, je mag de naam niet bedenken, want je moet het weten. Wat dus zo knap is, is dat je op een gegeven moment niet meer een gewoon boek aan het lezen bent, maar dat je op het ene moment Bastiaan bent en het andere moment jezelf, hetzelfde moment het boek van Bastiaan lezend. Snap je? Nee, hè? Het valt niet uit te leggen. Misschien kan M.C. Escher het wel aan de hand van Dag en Nacht, of andere puzzeltekeningen.

Kortom: een boek dat leuk is om te lezen, met name om de diepgang en achtergrondinformatie te krijgen die in de film totaal anders is, maar je zult niet ondersteboven raken van Het oneindige verhaal.

​Recensie door Rosanne

---