Recensie 'Het patroon #2: Kimoh'ra' (Dianne Arentsen)

Titel: Kimoh'ra
Serie: Het Patroon #2
Auteur: Dianne Arentsen
Uitgeverij: Zilverbron 
Jaar van uitgave: 2018

Wat als de wereld die je kent langzaam uit elkaar valt? Als er nergens meer een plek is om te schuilen? Als elke hoop je wordt ontnomen? Kimoh'ra's dagen bestaan uit het organiseren van feesten in een door oorlog geteisterde wereld. Ze geniet met volle teugen van drank, muziek en heerlijk eten. Als een van haar feesten omslaat in een nachtmerrie verandert alles. Hoe graag ze het ook wil, geweld kan ze niet langer meer uit de weg gaan. Ondertussen zint Ithana op wraak. Farzu heeft haar verraden, hij heeft haar alles ontnomen en ze is van plan hem met gelijke munt terug te betalen. Met een aantal nieuwverworven bondgenoten gaat ze hem achterna, maar wat ze aantreft is niet wat ze had verwacht. Ook Mordis heeft niet stilgezeten. Zijn leger groeit in omvang en hij heeft een monsterlijk wezen gecreëerd. Een kraker, die alles vernietigt wat op zijn pad komt. Kan Sondar nog aan Mordis' ijzeren greep ontsnappen? 

Ruim een halfjaar na het verschijnen van Ithana, het eerste deel van de serie Het patroon kwam het tweede deel uit: Kimoh’ra. Het eerste deel maakte veel emoties los: het laat de lezer op het puntje van zijn stoel zitten, roept tranen op en maakt de lezer aan het lachen. Weet Arentsen dit lijn door te zetten naar het tweede boek?
    Kimoh’ra wordt deels verteld vanuit Ithana en deels vanuit een nieuw personage: Kimoh’ra. Een veel vriendelijker, onzekerder personage. Doordat deze twee personages zo verschillend zijn, zit er een prettige variatie in de verteltoon. Net als in het voorgaande deel gebeurt er een hoop en komen de personages van de ene in de andere dramatische gebeurtenis terecht. Voor liefhebbers van vlotte verhalen is dat geen obstakel, voor anderen kan het lastig zijn om tussen de verschillende belevenissen te schakelen.
    Arentsen heeft een vlotte schrijfstijl die je het verhaal insleurt. Met directe bewoordingen omschrijft ze de wereld die ze gecreëerd heeft, zonder in lange beschrijvingen te verzanden. Vanaf het begin is het duidelijke welke richting het verhaal opgaat, welk kwaad bestreden moet worden, maar hoe dat moet gebeuren blijft lang in het ongewis en zorgt voor verrassende wendingen en interessante ontmoetingen.
    Waar de auteur als geen ander in slaagt, is het creëren van mysterieuze personages. Vooral de mannelijke personages hebben een donker randje, iets waar ik zelf een zwak voor heb en wat voor mij het leesgenot vergrootte. Je leeft met de personages mee, constant gissend of hun tegenspelers wel te vertrouwen zijn.
    Was Kimoh’ra net zo goed als haar voorganger? Ook nu heb ik gelachen, op het puntje van mijn stoel gezeten en ontstond er af en toe een brok in mijn keel. Een geslaagd vervolg, dat veel belooft voor de volgende delen!