Recensie 'Het Pauluslabyrint' (Jeroen Windmeijer)

Titel: Het Pauluslabyrint
Auteur: Jeroen Windmeijer
Uitgeverij: HarperCollins
Jaar van uitgave: 2017
Aantal bladzijden: 400

Wanneer de burgemeester van Leiden het startschot wil geven voor het plaatsen van ondergrondse vuilcontainers, stort hij met graafmachine en al drie meter de diepte in. Daar blijkt zich een ondergronds gangenstelsel te bevinden. Ook wordt er een jongen gevonden. Hij lijkt niet gewond, maar toch zit hij onder het bloed. Als kort daarop universitair docente Judith Cherev en hoogleraar Arnold van Tiegem verdwijnen, ziet archeoloog Peter de Haan zich gedwongen op onderzoek uit te gaan. Hij stuit op een deel van de vaderlandse geschiedenis dat niet voor niets eeuwenlang verborgen was gebleven. Leiden schudt op zijn grondvesten. Hora est, maar wiens uur heeft geslagen?

Het boek is knap opgebouwd, met tussentitels die een duidelijk verband met elkaar houden en niet te veel verklappen over wat komen gaat. Er zijn visioenen en verhaallijnen die verder terug in de tijd liggen, maar deze zijn door de opbouw goed van elkaar onderscheiden en niet verwarrend.  De flashbacks en visioenen werden gebruikt om het verhaal wat meer toe te lichten en vorm te geven, zodat de ontknoping niet uit de lucht kwam vallen.
​
De schrijfstijl is toegankelijk, niet te simplistisch maar ook niet ingewikkeld. De beeldspraak die Windmeijer gebruikt is afgezaagd noch vergezocht. Details over Leiden zijn een leuke toevoeging, maar daar wordt af en toe wel een beetje in doorgedraafd. Zeker als je níet uit Leiden komt, zullen al die straatnamen je al snel gaan vervelen.
In tegenstelling tot het taalgebruik bij de gewone verhaallijn, komt het taalgebruik van de visioenen wat gekunsteld over. Er is duidelijk geprobeerd om het taalgebruik op dat uit de Bijbel te laten lijken. En dat lukte, er kwamen verschillende passages in terug, maar het had juist daardoor een vervreemdende uitwerking, met name omdat Paulus zijn geliefde beschreef in bewoordingen uit Hooglied en die eigenlijk helemaal niet zo goed passen bij iemand die helemaal niet Joods blijk te zijn.

Het geheime genootschap dat achter de zoektocht van Peter zit, is een spannend ingrediënt. Niet alle leden komen even goed uit de verf en hoewel er heel veel aandacht is besteed aan de gebruiken die overeenkomen met het christendom, kan ik de religie die ze aanhangen verder niet zo goed in een breder perspectief plaatsen. Verdieping in deze religie is wellicht niet van belang voor Peters speurtocht, maar daardoor vond ik het moeilijk om een beeld te vormen van deze cult, die toch een heel belangrijke rol speelt in het verhaal. Daarnaast was niet helemaal duidelijk waarom Peter zo’n intense inwijding moest ondergaan, het is niet erg waarschijnlijk dat dit ook voor de andere cult-aanhangers heeft gegolden. Indien deze religie iets meer uitgediept was, had het verhaal misschien nog net iets meer diepgang gehad.
Al met al heeft Windmeijer een knappe zoektocht opgezet. Met oog voor detail heeft hij ervoor gezorgd dat lezers dezelfde tocht kunnen ondernemen, waardoor het verhaal nog realistischer wordt. De plattegrond die achter in het boek zit, is een leuke extra. Op sommige vlakken mist er misschien wat diepgang, maar dat neemt niet weg dat liefhebbers van fact fiction hiervan zullen genieten.