Recensie 'Het perfecte leven van mevrouw Parrish' (Liv Constantine)

Amber is het zat om keihard te moeten werken, maar nog steeds geen cent te makken te hebben. Ze wil meer rijkdom. Gezien worden. Gelukkig zijn. Volgens Amber is Daphne Parrish echt gelukkig. Zij heeft, met dank aan haar fantastische man, alles wat haar hartje begeert. Daphne heeft genoeg vermogen om designerkleren te kopen en slechts eenmalig te dragen, een kok en nanny’s voor de kinderen in dienst, een geweldig figuur en zelfs de mogelijkheid een goed doel op te stellen. Amber is vastbesloten net zo als Daphne te worden en laat zich niet afschrikken om de familie Parrish itself erbij te betrekken.
​

​Een paar bladzijdes na aanvang zit je er als lezer al helemaal in. De eerste paar honderd woorden zijn even zoeken en aftasten, maar daarna hebben de zussen Lynn en Valerie Constantine (met als gezamenlijk pseudoniem Liv) de lezer in hun greep. De lezer krijgt grip op het leuk geschreven verhaal. De Constantines gebruiken de geschreven taal precies op de juiste manier, namelijk niet te luchtig en ook niet te vast. De Constantines schrijven niet afstandelijk en sluiten gek genoeg netjes aan de belevingswereld van de lezer aan. Dit is knap, aangezien de acties die Amber onderneemt niet herkenbaar voor de lezer zijn. Als de lezer haar na zal apen, zou dit een onnatuurlijke actie zijn.
 
De Constantines hebben ervoor gekozen ‘Het perfecte leven van mevrouw Parrish’ in twee delen te splitsen, namelijk deel één en deel twee. Deel één bevat het perspectief van Amber. Halverwege het boek wordt er een switch gemaakt naar deel twee, oftewel het perspectief van Daphne. Deze afwisseling in perspectief zorgt voor dramatische spanning. Daarnaast geeft het de lezer meer informatie, omdat er van twee kanten meegekeken wordt. Ten derde is de perspectiefwisseling prettig, omdat de ontknoping wordt uitgesteld. Het einde van deel één zou eigenlijk ook het einde van Ambers missie zijn, tot het perspectief verandert en de spanning weer de max wordt.
 
Aangezien er ruim voldoende afwisseling tussen de gebeurtenissen zit, is ‘Het perfecte leven van mevrouw Parrish’ een leuke vorm van vermaak. Het is knap van de Constantines dat ze het verhaal geen moment saai hebben laten worden. Je zou denken dat de alledaagse dingen, zoals bij elkaar op de koffie gaan of samen sporten in de sportschool, op een gegeven moment zullen vervelen. Lynn en Valerie bewijzen het tegendeel door er af en toe een tripje New York aan toe te voegen of een opstandige bui van een van Daphnes dochters.
 
Helaas blijft het zo goed als onbekend wat de beweegredenen waren waaruit Amber haar plan heeft gesmeed. Aan het einde van ‘Het perfecte leven van mevrouw Parrish’ wordt het uiteraard nog even uitgelegd, maar deze uitleg is kortweg onvoldoende. De uitleg is karig, niet gedetailleerd, snel en vergezocht. Als de Constantines hier langer bij stil waren blijven staan, had ze de vijf sterren bijna aan kunnen tikken.
​

Recensie door Rosanne