Recensie 'Het verloren labyrint' (Kate mosse)

Titel: Het verloren labyrint
Auteur: Kate Mosse
Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij B.V.
Jaar van uitgave: 2005
Aantal bladzijden: 528
 
 
Twee tijden, twee vrouwen, één noodlot... Kunnen ze beschermen wat hun lief is?
Juli 2005. Bij archeologische opgravingen aan de voet van de Pyreneeën ontdekt Alice Tanner twee eeuwenoude skeletten. Het zijn niet alleen de oude botten die haar een onprettig gevoel geven, de gehele tombe straalt een overweldigende, kwaadaardige sfeer uit. Als de politie zich met de vondst gaat bemoeien, besluit Alice om op eigen houtje naspeuringen te doen en stuit ze op zeer merkwaardige zaken...
​Juli 1209. Aan de vooravond van de kruistocht die de Languedoc uit elkaar zal rijten, krijgt de zestienjarige Alaïs een mysterieus boek van haar vader. Hoewel Alaïs de vreemde woorden en symbolen niet begrijpt, beseft ze dat het haar lotsbestemming is om dit geheim tegen elke prijs, hoe hoog ook, te beschermen... 

Je leest het goed, dit boek is uitgebracht in 2005. Het verloren labyrint staat al heel lang op mijn want-to-read lijstje, maar op de een of andere manier kwam ik er steeds niet aan toe het te lezen. Nu ik dat eindelijk heb gedaan, ben ik van mening dat ik het veel eerder had moeten lezen, vandaar dat ik vandaag deze recensie met jullie wil delen!

Voor degene die vaker een recensie van mijn hand heeft gelezen, weet dat ik een voorliefde heb voor boeken met symbolen, raadsels en een Robert Langdon-sfeertje. Als Langdon een genre was, zou dit boek zeker onder dat genre vallen. Het is een verhaal met een kern van waarheid, symbolen, codes en een mysterieus sfeertje.

Aangezien bovengenoemd genre niet echt bestaat, zou ik dit boek onder historische fictie indelen. Het boek wisselt af tussen de perspectieven van de hedendaagse Alice Tanner en Alaïs die opgroeide in 1209. De rode draad die de twee dames verbindt is sterk neergezet en ik had geen duidelijke voorkeur voor een van de twee perspectieven.
De verhaallijnen sluiten mooi op elkaar aan en zorgen ervoor dat de lezer aandachtig blijft verder lezen.

Beide verhalen zijn boeiend op een geheel eigen wijze. Ik kon me goed verplaatsen in de eigentijdse Alice. Haar verwarring, nieuwsgierigheid en achterdocht voelde echt aan. Daarnaast slaagt Mosse erin om Alaïs een interessant karakter te geven. Zeker voor de tijd waarin zij leefde, is Alaïs een boeiend, maar ook uitgesproken karakter. Je wordt als lezer meegenomen door het leven van Alaïs en je komt erachter hoe ze opgroeit en veranderd als persoon. 

Het is wel belangrijk dat je als lezer geduldig bent. Het boek telt 528 pagina’s en de eerste 200 daarvan zijn gewijd aan uitgebreide omgevingsbeschrijvingen en sfeerbepalingen. Voor wie op zoek is naar vlot boek dat je op het strand ‘tussendoor’ leest, zou ik dit boek overslaan. Wie echter op zoek is naar een boek vol mysterie en prachtige beschrijvingen zou Mosse zeker een kan moeten geven.




​Recensie door Sofie

---