Recensie 'Julia Jonkers - Jong, single en zwanger' (Kim Bonefaas)

​Titel: Julia Jonkers - Jong, single en zwanger
Auteur: Kim Bonefaas
Uitgeverij: ISJB Uitgevers
Jaar van uitgave: 2019
Aantal bladzijdes: 294

Studente Julia heeft het erg naar haar zin: ze studeert bijna af, heeft leuke vriendinnen, werk waar ze dol op is en af en toe komt haar friend with benefits langs. Maar dan blijkt Julia zwanger. Arthur - de friend with benefits en vader van haar kind - wil niets meer met haar te maken hebben. Toch besluit Julia om haar kind te houden en ontdekt ze alles wat met zwanger zijn te maken heeft: kwaaltjes, positiekleding, een dikke buik en cravings.

Kim Bonefaas weet waarover ze schrijft: zelf werd ze ongepland zwanger op haar 23e. Ook zij was nog studerende én single, maar koos voor haar dochter. Julia Jonkers is haar semi-autobiografische debuut. Het is bedoeld als eerbetoon aan alle alleenstaande moeders en hun kinderen.

Als je verwacht dat dit een droevig en zwaar boek wordt over alle ellende die alleenstaand moederschap met zich meebrengt, dat zit je compleet fout. Hoewel Julia een erg zware tijd beleeft en hier ook de nodige tranen om laat, is het verhaal erg luchtig geschreven. Het wordt verteld met veel humor en zelfspot. Het luchtige heeft wel een nadeel: het zorgt ervoor dat het verhaal oppervlakkig blijft. Ondanks het heftige onderwerp, leef je hierdoor toch minder mee dan je aanvankelijk zou verwachten.

De schrijfstijl is erg jong, het past dus prima bij het verhaal. De zinnen zijn kort en makkelijk geschreven en het tempo ligt hoog, daarom leest het boek als een trein. Het hoofdpersonage - Julia - is in haar chaos erg aandoenlijk. Het verhaal is erg geloofwaardig geschreven. Maar dat is, gezien het feit dat het semi-autobiografisch is, niet zo'n verrassing.

Je krijgt een erg goed beeld van Julia en haar - chaotische - leven. Je leert waarom ze zo van haar werk houdt en wat haar vriendinnen zo geweldig maakt. Het wordt eveneens al snel duidelijk wat de reden is dat een baby eigenlijk echt niet in haar leven past. Het is dan ook niet moeilijk om het nodige respect voor Julia te krijgen, wanneer ze besluit toch voor haar baby te gaan en dit ook écht doet.

Ondanks dat ik zelf moeder ben, zijn er voor mij weinig herkenningspunten. Niet alleen ben ik geen single moeder, ook heb ik mijn zwangerschappen (en andere zwangere moeders) heel anders ervaren. Dit neemt niet weg dat het nog steeds een vermakelijk boek is. Ik zou het ook zeker aanraden, ook als je geen moeder bent.

​