Recensie 'LEviathan' (James Byron Huggins)

Titel: ​Leviathan
Auteur: James Byron Huggins
Uitgeverij: Kok
Jaar van uitgave: 1995
Aantal bladzijdes: 375
 
Jackson Connor, een hardwerkende elektricien, kreeg de kans van zijn leven. Om nooit meer geldzorgen te kennen hoeft hij alleen maar drie jaar te werken in een strikt geheim onderzoeksinstituut, onder een verlaten eiland in de buurt van IJsland. Maar na twee jaar slaat de twijfel toe - en de angst.

De werkelijkheid blijkt nog verschrikkelijker te zijn dan Connors meest bizarre dromen. In hun streven een wapen te ontwikkelen dat de hele wereld op de knieën kan dwingen, doen wetenschappers een duistere legende ontwaken die eens de aarde deed trillen: Leviathan. Hij kent geen angst, hij heeft geen gelijke. En nu is dit onoverwinnelijke monster ontsnapt.

Alleen Connor en zijn mysterieuze vriend Thor staan tussen het monster en de vernietiging van alle mensen op het eiland. Zij gaan de strijd aan, op leven en dood...​

“Leviathan: een verschrikkelijk, dodelijk monster, het product van misbruikte wetenschap en duister kwaad. En nu is het losgebroken...”
 
Bovenstaande woorden staan op de cover van het boek afgebeeld. Verhalen over genetisch gemanipuleerde dieren heeft altijd al tot mijn verbeelding gesproken. Een van mijn favoriete boeken/films is Jurassic Park, waar ik door deze kreet direct aan moest denken. De verwachtingen lagen daardoor ook wat hoog: ik hoopte dat dit boek net zo ingenieus in elkaar zat.
 
Nieuwsgierig begon ik aan het boek. Al vrij snel ontdek je wat voor soort basis het is en hoe de onderlinge verhoudingen zijn. Gelukkig duurt het niet lang voordat de monsterachtige Leviathan in beeld komt, al wordt het nooit duidelijk hoe dit ‘product van misbruikte wetenschap en duister kwaad’ tot stand is gekomen. Een mooie theorie was wenselijk geweest, het blijft nu allemaal erg vaag.
 
Hoofdpersoon Connor is een vrij gewone man, waardoor veel mensen zich met hem zullen kunnen identificeren. Hij is elektricien op een geheime basis, waar zijn vrouw en jonge zoon eveneens wonen. Hij is intelligent, laat niet over zich heen lopen en is af en toe wat overmoedig. In principe een prima personage, maar hij blijft je niet zo goed bij. Voor mij voelde hij toch wat gewoontjes, een personage waarvan je er twaalf in een dozijn hebt.
Zijn Scandinavische vriend Thor, een reusachtige verschijning, die de draak met een mythische hamer te lijf wil gaan, is origineler. Door zijn religieuze achtergrond heeft hij een andere kijk op de zaken. Dit zorgt voor diepgang bij het personage, maar veroorzaakt tegelijkertijd ook stroeve theologische dialogen. Ik kreeg het gevoel dat de auteur te hard probeerde om er een christelijke sausje over te gieten, terwijl dit niet nodig was voor het plot.
 
Leviathan wordt vanuit veel perspectieven beschreven. Dit zorgt ervoor dat het verhaal vanuit verschillende hoeken belicht wordt, maar resulteert wel in oppervlakkige personages. Behalve Thor deden de personages me niets. Angst wordt wel beschreven, maar het greep me niet bij de strot. Het kon me eigenlijk niets schelen of iemand het zou overleven of niet en daardoor mis je natuurlijk veel spanning. De beweegredenen werden soms slechts lichtjes aangestipt en ik geloof dat het in sommige gevallen beter was geweest als je daar als lezer alleen naar giste. Zo was er zelfs een point of view vanuit de draak. Hoewel dat een interessante toevoeging had kunnen zijn, waren zijn beweegredenen vreselijk vergezocht en maakte dit het verhaal onrealistisch. Erg jammer.
 
De personages zijn dusdanig slecht uitgewerkt dat deze voor weinig spanning in het verhaal zorgen. Helaas maakt het plot dat niet goed. Bladzijden lang vlucht men door een grottenstelsel, achternagezeten door de draak. Misschien dat zoiets werkt op televisie, maar niet in een boek. Ik kreeg het gevoel dat het verhaal steeds in herhaling viel. De langdradigheid zorgde ervoor dat ik me er echt toe moest aanzetten om verder te lezen.
 
Wat ik wel leuk vind, is de manier waarop de Noorse mythologie met de Bijbelse geschiedenis wordt verweven. Door de rol van Thor is het uiteindelijke gevecht ook verrassend, maar helaas is dat by far niet genoeg om mijn verwachtingen waar te maken. 

Recensie door Natascha