Recensie: Liefde en geluk (Jenna Evans welch)

​Addie heeft iets ongelooflijk stoms gedaan. Nu is ze diep ongelukkig, en ze is bang dat haar hele toekomst in puin ligt. Wat niet helpt is dat ze ook nog voortdurend ruzie met haar broer Ian heeft, die wil dat ze alles opbiecht aan hun ouders. Ze hoopt dat de over-de-top-bruiloft van haar tante in Ierland haar kan afleiden, maar dan gooit Ian al hun vakantieplannen overhoop, en voor Addie weet wat haar overkomt, zit ze in een piepkleine auto samen met Ian en zijn Ierse vriend Rowan, die ze met iedere afgelegde kilometer leuker begint te vinden. Wat volgt is een wilde roadtrip door het sprookjesachtige Ierland, met als enige houvast de reisgids Ierland voor mensen met liefdesverdriet.

Liefde en Geluk is de opvolger van Liefde en Gelato. Toch is Liefde en Geluk prima afzonderlijk te lezen en te begrijpen. Deze recensie is geschreven zonder Liefde en Gelato gelezen te hebben. Volgens de recensent was het geen hinder om Liefde en Geluk zonder voorkennis te lezen en kon de mening voldoende opgebouwd worden met enkel het tweede deel. Bovendien is de hoofdpersoon van deel één anders dan de persoon van deel twee. Wel zijn beide personen elkaars beste vriendinnen en kennen zij elkaar dus wel.

Liefde en geluk begint vol verwarring. Als lezer sta je plotsklaps middenin een gebeurtenis, maar weet je niet of deze gebeurtenis in het heden afspeelt, of dat datgene dat je leest uit terugverwijzingen bestaat of zelfs een flashback is. Pas na een bladzijde of vijftig ben je lekker geland in het verhaal. Toch is het niet het zo dat de lezer van het eerste deel niets kan begrijpen. Welch heeft ervoor gekozen om de eerste helft uit familiestruggles te bestaan, gecombineerd met haat-liefdeverhoudingen tussen broers en zussen en nieuwe locaties, zoals Ierland en de plannen voor Italië. 

De wazige schrijfstijl wordt de totale 300+ pagina's aangehouden. Wel wordt het verhaal steeds duidelijker voor de lezer. Ook lijkt het alsof de Ierse weersomstandigheden het verhaal op papier langzaamaan doen uitvegen. De lezer kan namelijk geen échte grip op hoofdpersoon Addie krijgen. Bovendien helpen haar broer, die opeens geheimen voor Addie heeft, en zijn plotselinge goede vriend, niet mee aan het helder krijgen van het verhaal. Welch heeft het wel goed voor elkaar gekregen dat zowel de lezer als Addie tegelijkertijd evenveel informatie hebben.

Welch neemt je mee langs de bekendste bezienswaardigheden in Ierland. Via de bank of een andere fijne leesplek krijg je daardoor minimale indrukken van het Ierse land. Het hele boek is wat locaties betreft dynamisch. Het hoogtepunt, namelijk het geheim waar Addies broer en zijn vriend op uit zijn, is in het laatste stukje van Liefde en geluk te vinden. Het prettige aan dit laatste deel is dat de titel hier duidelijk verklaard wordt. De overige aspecten bij de eindfase zijn minimalistisch en helaas te karig. Het einde gaat te snel, het verhaal is opeens afgerond, er komt nog een symbolische gebeurtenis bij kijken en opeens staat Addies moeder voor haar neus. Kortom: de eindfase van Liefde en geluk gaat te snel en de punt komt uit het niets.
​

​Recensie door Rosanne