recensie 'Mea culpa' (clare Mackintosh)

​

Titel: Mea Culpa
Auteur: Clare Mackintosh
Uitgeverij : de Fontein
Jaar van uitgave: 2016
Aantal bladzijden: 384
​

MEER LEZEN

Wanneer een alleenstaande moeder de hand van haar zoontje even loslaat, gebeurt het ondenkbare: hij rent de straat over en wordt aangereden door een auto. De bestuurder rijdt door. In een fractie van een seconde verandert Jenna’s wereld in een nachtmerrie. Om de vreselijke waarheid te ontlopen verhuist ze naar een afgelegen plek aan de kust in Wales, maar de herinneringen, angsten en rouw zijn allesoverheersend. Inspecteur Ray Stevens leidt het onderzoek naar de dader. Vastbesloten om tot de bodem van de zaak te komen, zet hij zowel zijn professionele als zijn persoonlijke leven op het spel. Intussen wordt Jenna ingehaald door haar verleden, met alle verwoestende consequenties van dien…

Mea Culpa is het debuut van voormalig politieagente Clare Mackintosh. Ze gebruikte voor dit werk haar eigen ervaringen bij het politiekorps om een boek te schrijven over een zaak die op zijn minst een aantal vraagtekens oproepen. Waarom reed de automobilist die het onschuldige jongetje aanreed door? Hoe kan de politie de zaak oplossen met als enige ooggetuige een getraumatiseerde, alleenstaande moeder? Deze vragen met nog honderd en twaalf anderen, zorgden ervoor dat ik als het ware het boek ingezogen werd en het me niet meer los wilde laten.  

Het boek begint met een proloog. Deze beschrijft het noodlottige ongeluk en roept direct vragen op. Vervolgens beschrijft deel één hoe Jenna Gray omgaat met het ongeluk. Ze besluit te vertrekken uit haar woonplaats en een huisje te huren in een afgelegen kustplaats om daar een nieuw bestaan op te bouwen. In  het eerste deel volg je ook inspecteur Ray Stevens, degene die de dader van het ongeluk probeert op te sporen. Na enkele maanden zonder succes aan de zaak te hebben gewerkt, besluit Ray’s leidinggevende om de zaak te seponeren. Hij kan zich hier echter niet bij neerleggen en werkt stiekem verder.  In dit eerste deel van het boek worden bepaalde zaken toegelicht, maar had ik steeds het gevoel me in het duister te bevinden, totdat de wegen van Stevens en Gray elkaar kruisen..
Het tweede deel introduceert een nieuw personage: Ian. Door gebruik te maken van flashbacks zorgt Mackintosh ervoor dat je meer te weten komt over het leven van Jenna en Ian. Vragen die je misschien nog had na het lezen van het eerste deel, worden uiteindelijk beantwoord in dit laatste deel van het boek.

Ik vond het jammer dat er op de kaft van het boek staat dat er een verbijsterende twist zou gaan plaatsvinden. Als hulpverlener die haar roeping als detective heeft gemist, was ik er vanaf de eerste bladzijde van overtuigd dat ik de twist aan zou zien komen. Naast mijn liefde voor het doorgronden van geschreven woorden, lees ik zoveel er veel voor nodig is om een twist verbijsterend voor me te maken. Zeker als deze twist geadverteerd wordt als het beste deel van het boek.
De twist zag ik dan ook aankomen. Wanneer je goed ‘tussen de regels doorleest’ is dit niet echt een hele verrassende prestatie. Desondanks ben ik van mening dat het verhaal deze twist nodig had om interessant te blijven tot de laatste pagina.

Aangezien dit een thriller is, vind ik het belangrijk om in te gaan op de spanning in dit boek. De spanning wordt langzaam opgevoerd. Jenna legt langzaam maar zeker verschillende stukjes van haar levenspuzzel in elkaar en dit zorgt voor een continu gevoel van nieuwsgierigheid. Net wanneer je denkt dat je haar een beetje leert kennen, krijg je een stukje te zien dat je niet verwachtte. Het feit dat inspecteur Stevens een belangrijke rol in dit verhaal speelt, heb je steeds het gevoel dat er tempo in het boek zit. Hij werkt zo hard hij kan om de zaak op te lossen, maar je vraagt je voortdurend af of dit hem wel zal gaan lukken. Als lezer wist ik met momenten niet goed wie ik wel en niet kon vertrouwen.

De karakters zijn goed uitgewerkt. Het zijn stuk voor stuk karakters die zorgvuldig en met meerdere lagen zijn opgebouwd. Het zijn mensen van vlees en bloed en ik voelde me via de geschreven woorden zo goed met hen verbonden dat ik ze levendig voor me zag wanneer ik het boek las.

Wanneer je net bent begonnen met lezen, zul je misschien het gevoel hebben dat de laag die om het ongeval heen hangt ondoordringbaar is. Ik kan je beloven dat het de moeite waard is om door te lezen. Wanneer je merkt dat er onder de ogenschijnlijk ondoordringbare laag een fantastisch goed uitgewerkt verhaal zit, zul je genieten van elke pagina.

Met één puntje aftrek voor de redelijk voorspelbare plottwist, kom ik uit op een score van vier sterren. Een goede prestatie voor een debuut lijkt me zo!
 

​

---

Recensie door Sofie