 'Calm down, It's only a sheep heart,' Titel: Miss Peregrine's home for peculiar children. Schrijver: Ransom Riggs. Serie: Miss Peregrine's home for peculiar children. Uitgeverij: Quirk Jaar van uitgave: 2011 Aantal bladzijden: 252 bladzijden. A mysterious island. An abandoned orphanage. A strange collection of very curious photographs. It all waits to be discovered in Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children, an unforgettable novel that mixes fiction and photography in a thrilling reading experience. As our story opens, a horrific family tragedy sets sixteen-year-old Jacob journeying to a remote island off the coast of Wales, where he discovers the crumbling ruins of Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children. As Jacob explores its abandoned bedrooms and hallways, it becomes clear that the children were more than just peculiar. They may have been dangerous. They may have been quarantined on a deserted island for good reason. And somehow—impossible though it seems—they may still be alive. A spine-tingling fantasy illustrated with haunting vintage photography, Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children will delight adults, teens, and anyone who relishes an adventure in the shadows. Om eerlijk te zijn vind ik de manier van het schrijven niet bij het boek passen. De schrijfstijl was voor mij soms te kinderlijk. Logisch, want de hoofdpersoon is ook jong, maar ik vind het echter niet bij de stijl van het boek passen. Het boek geeft mij een mij een mysterieus en vintage gevoel. Terwijl het volgens mij meet gotisch/horror moet zijn. Door de jeugdige manier van schrijven, kom ik niet in de sfeer die de schrijver over wil brengen. Wel lees je vlot door het verhaal heen. Dat vind ik zeker positief! Ik vind de hoofdpersoon een mooi personage, maar Emma snap ik niet. Ik mag haar niet en de relaties die ze met een zeker iemand aangaat, snap ik al helemaal niet. Nee. Je mag het gerust vreemd noemen en het was zeker niet mijn eerste keuze. De rest van de personages zijn oké, maar ik heb nog niet voldoende hoogte van hun gekregen om daar wat over te zeggen. Miss Peregrine vond ik echter wel een goed personage. Ze doet me aan een strenge, maar rechtvaardige moeder denken. De krachten van de jongeren stellen in mijn ogen niet zoveel voor. Ik word er niet warm van, maar ben wel benieuwd naar hoe ze zich ontwikkelen. Verder is de nieuwe wereld waarin we komen goed en duidelijk uitgelegd. Ik had geen moeite met alle nieuwe namen. Het verhaal had een open einde. Dat was heel duidelijk. Ook logisch, want er is een tweede en derde deel, maar ik vond het wel een heel raar einde. Er zat een heel spannend stuk aan te komen en opeens moesten ze iets anders doen. De kinderlijke manier van schrijven komt weer naar boven en dat irriteerde me enorm. Hoe kun je daar nou stoppen?! Ook irriteerde me het dat de hoofdpersoon zomaar alles achter wil laten, zonder goed na te denken. Net alsof je vader en moeder totaal niet belangrijk zijn. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik van dit boek moet vinden. Aan de ene kant vond ik het een goed boek en zeker origineel met de afbeeldingen erin, maar aan de andere kant irriteerde ik me ook heel erg aan vele kleine dingen. Laten we het zo zeggen: Had ik dit boek in de bieb geleend, had ik niet de moeite genomen om het tweede en derde deel te reserveren en dan te lezen. Nu heb ik ze al gekocht en ik ben toch wel een beetje nieuwsgierig naar hoe het af gaat lopen. Ik ga ze dus wel lezen, maar mijn verwachtingen van de boeken zijn niet zo hoog, waardoor ik er nu minder zin in heb, dan bij vervolgen van andere series. Geschreven door: Tialda. 
0 Comments
Leave a Reply. |
Archieven
May 2020
Categorieën
All
|
RSS Feed
