Recensie 'Nieuwe Maan' (Sarah Crossan)

Tien jaar later en Ed wacht nog steeds op zijn doodstraf in een Texaanse gevangenis, mijlenver van zijn familie en broer Joe vandaan. Maar wanneer de executiedatum is vastgesteld, is Joe vastbesloten de laatste weken met Ed door te brengen. Zonder geld gaat Joe op weg naar Texas, waar het leven zowel binnen als buiten de gevangenis niet over rozen gaat. Echter: terwijl het aftellen begint, ontstaat er ook weer nieuwe hoop…
​

Zoals te verwachten bij Crossan is ook ‘Nieuwe maan’ in geschreven in vrije versvorm. Dit is de juiste keuze voor een beladen, diepgaand verhaal. Hoewel de plot fictief is, komt het heden ten dage daadwerkelijk voor. Hoe is het om voor altijd afscheid te nemen in zo’n buitengewone situatie? Normaliter weet men de sterfdatum niet, maar in geval van Ed is het wereldwijd bekend. Crossan heeft zich verdiept in het rechtsysteem, maar ook in de mensen eromheen en heeft dit passend verwoord. De vrije versvorm brengt dat extra beetje gevoel dat loskomt doordat de lezer aan het werk is gezet de woorden om te zetten in een schouwspel in het hoofd.
​
Crossan verdient een compliment voor het uitkiezen van de plot. Net zoals in haar andere boeken krijgen de personages te maken met moeilijke, niet-alledaagse gebeurtenissen en beslissingen. Toch bouwt Crossan de verhalen zo op dat ze niet absurd zijn. ‘Een’, bijvoorbeeld, was uniek doordat er een Siamese tweeling de show stal. Toch was de situatie pijnlijk, maar hier en daar ook grappig. Hierdoor werd het verhaal realistisch. Hetzelfde geldt voor ‘Nieuwe maan’. Het verhaal bevat humor, verdriet, liefde, hoop en teleurstelling; enkele ingrediënten van het leven. Hierdoor werd ‘Nieuwe maan’ écht.

Hoewel de plotopbouw na het lezen van de flaptekst voor de hand liggend lijkt – Joe gaat naar Texas, Joe ziet en spreekt Ed, Ed gaat dood -, is ‘Nieuwe maan’ zoveel meer dan dit. Zoals de flaptekst ook aan aanduidt en zoals in de alinea hierboven al is genoemd, bevat het boek een flinke dosis hoop. Spijt van bijvoorbeeld de gevangenisdirecteur en vriendschappelijk contact met cipiers zijn onderdeel hiervan. Kortom: ‘Nieuwe maan’ bestaat niet aan dat voor de hand liggende plot (Joe gaat naar Texas, Joe ziet en spreekt Ed, et cetera). ‘Nieuwe maan’ gaat dieper. En ‘Nieuwe maan’ is beter dan het vooroordeel van de lezer.

Het tempo in ‘Nieuwe maan’ is perfect. Crossan gebruikt extra personages om het tempo levendig en realistisch te houden. Maar van tijd rekken is geen sprake. Crossan gebruikt die fantastische combinatie van versnellingen en vertragingen om spanning op te bouwen. Zo race je als lezer door een aantal bladzijdes heen, om een tiental bladzijdes later de woorden weer op een slakkentempo tot je door te laten dringen. Deze mix is een van Crossans trucjes om een verhaal meer dan alleen een verhaal te laten zijn.
 

​Recensie door Rosanne