Recensie 'Ongezien' (Karin Slaughter)

Titel: Ongezien
Auteur: Karin Slaughter
Uitgeverij: Cargo
Jaar van uitgave: 2010
Aantal bladzijden: 57

​June Connor heeft nog één dag voor ze sterft. Eén dag waarin ze de confrontatie aan kan gaan met haar verleden.

 Karin Slaughter heeft dikke boeken geschreven en dunne boeken. Een voorbeeld van een dun boek is ‘Ongezien’. Het boek bestaat uit 57 bladzijden, en gelukkig niet meer dan dat. Hoewel Karin Slaughter een fijne schrijfstijl heeft en er veel goede verhalen over haar rondgaan, was dit boek het niet. Na overleg met anderen mensen was de conclusie snel gemaakt dat dit boek geen goede afspiegeling is van de andere boeken van haar. Er werd ook gezegd dat als dit het eerste boek was wat zij van haar hadden gelezen, zij geen andere boeken van haar hadden opgepakt. Karin Slaughter staat bekend om goede thrillers, maar dit is geen goede thriller… op een stuk in het midden en eind na.

Hoewel het boek eindigt met een zin waarvan je even op je kop wordt gezet, doet de rest van dit boek het niet. June Connor heeft longkanker en voelt aan dat vandaag haar laatste dag is. Het grootste gedeelte van het boek besteed June in het verleden, bij haar dochter Grace. Er is geen spanning in het verhaal en het is een beetje aan de saaie kant. Verder was er geen diepgang in de personages, hoewel er wel steeds meer bekend over ze werd tegen het einde van het boek.

Toch is het een goed boek om mee te nemen in de trein, het maakt niet uit als je wordt afgeleid en het weegt weinig. Maar daarmee is alles ook wel gezegd. Nog een minpunt van het boek is het feit dat na 57 pagina’s het boek eindigt en daarna nog vol staat met 20 bladzijdes over vorige boeken van Karin Slaughter. Hierdoor heeft het boek wat weg van een reclamefolder.