Recensie 'Schemerzone' (J. Sharpe & Cocky van Dijk)

​Titel: Schemerzone
Auteur: J. Sharpe & Cocky van Dijk
Uitgeverij: Zilverbron
Jaar van uitgave: 2019
Aantal bladzijden: 281
 
Zoë leeft voorbij de schemerzone, op het gedeelte van de wereld waar de orizon al in geen eeuwen meer heeft geschenen. Ze is een Afvallige, omdat ze het lichtgen mist. Op haar zestiende verjaardag wordt ze uit het weeshuis gezet en moet ze voor zichzelf zorgen. Met gevaar voor eigen leven besluit ze naar de schemerzone te gaan om te jutten, zodat ze wat spulletjes heeft om te verkopen.
 
Als ze tijdens het jutten op een lijk stuit en een chip vindt, wordt haar wereld op zijn kop gezet. Op de chip staan filmpjes die de vrede tussen de donkere en de lichte kant van de planeet aan het wankelen brengt. Zoë wordt door de regering gedwongen om onderzoek te doen.
 
Doordat ze Christiaan ontmoet, een jongen van de lichte kant van de planeet, komt ze meer en meer in de problemen. Ze heeft geen idee hoe ze hier ongeschonden uit moet komen. Het leven van haar vrienden hangt als een molensteen om haar nek, net als het voortbestaan van haar land.

---

Wie een beetje bekend is met de Nederlandse fantasy, heeft de boeken van J. Sharpe en Cocky van Dijk ongetwijfeld weleens voorbij zien komen. Een interessante samenwerking is het zeker, vooral omdat Sharpe vooral thrillers schrijft en Van Dijk het meer in de high fantasy-hoek zoekt. Voor Schemerzone treden ze beiden buiten hun comfortzone en schrijven ze een dystopisch verhaal.
 
Bij het lezen van een boek dat door meerdere auteurs is geschreven is het altijd de vraag of de twee schrijfstijlen niet te ver uiteen liggen. Bij Schemerzone is dat niet het geval: hoewel ik van beide auteurs boeken heb gelezen kon ik niet uitmaken wie welke stukken had geschreven. De schrijfstijl is vlot, de zinnen zijn vaak aan de korte kant. Op sommige plaatsen stoorde dit een beetje en had er wel wat meer met het tempo gespeeld kunnen worden, maar na een paar hoofdstukken raak je er wel aan gewend of wordt je zodanig in het verhaal meegezogen dat het je niet meer opvalt.
 
Het concept van een wereld die uit een donkere en een lichte zone staat is interessant, daar heb ik nog nooit eerder over gelezen. Het was niet altijd even duidelijk hoe dit verschil de twee samenlevingen beïnvloedde; sowieso was de wereldbouw een beetje summier. Wellicht genoeg om het verhaal te kunnen ondersteunen, maar ik merkte dat ik me de omgeving niet altijd even goed kon voorstellen en juist bij een sciencefictionverhaal is het interessant om te leren hoe de wereld zich ontwikkeld heeft ten opzichte van de huidige maatschappij. De chip die in Tenebris wordt gebruikt om de mensen onder de duim te houden is natuurlijk een interessant gegeven, maar de wereld had iets meer body kunnen krijgen als ook andere aspecten wat meer werden uitgelicht. Hoe het dagelijks leven er in beide samenlevingen uitziet was bijvoorbeeld niet zo duidelijk, het was alsof er heel erg was ingezoomd op de personages en hoewel dat wellicht voor het verhaal genoeg was, had een beetje meer achtergrondinformatie het verhaal mogelijk nog realistischer gemaakt.
 
Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld, vaak zijn de stukjes kort. In het begin komt het wat verwarrend over, maar gaandeweg leer je wie wie is en waar woont. De personages verschillen genoeg van elkaar om ze niet met elkaar te verwarren. Er is veel aandacht besteed aan de gevoelens van de personages waardoor je erg met ze meeleeft, wel merk ik dat ik achteraf eigenlijk maar weinig over de personages te weten ben gekomen – zeker over de bijpersonages. Ook hierbij wordt er genoeg vrijgegeven om het verhaal te kunnen vertellen, maar ietsje meer had het verhaal niet vertraagd, maar juist wat extra diepgang gegeven.
Al met al leest het boek lekker snel weg, de spanningsboog wordt strak gehouden en er zitten een paar interessante twists in. De afwikkeling van de gebeurtenissen is goed, hoewel het allemaal vlot gaat voelt het niet overhaast. Na het dichtslaan van het boek, is er bij mij geen ontevreden gevoel achtergebleven: alle puntjes worden netjes op de i gezet. Toch had ik het niet vervelend gevonden om nog wat meer over deze wereld te ontdekken.