Recensie 'Spiegel' (cara delevingne)

Titel: Spiegel
Auteur: Cara Delevingne met Rowan Colema
Uitgeverij: Harper Collins
Jaar van uitgave: 2017
Aantal bladzijden: 352

Misschien ben ik wel helemaal niet degene die ik altijd dacht te zijn.
Misschien ben ik eigenlijk wel door en door slecht...
De zestienjarige Red, Leo, Rose en Naomi horen er niet echt bij op school. Het leven is niet bepaald gemakkelijk voor hen, maar de muziek brengt hen samen, en ze hebben hoge verwachtingen van hun band, Mirror, Mirror. Tenminste, tot Naomi bewusteloos uit de Theems wordt gehaald en in coma in het ziekenhuis terechtkomt.
De politie doet het af als een mislukte zelfmoord, maar is dat wel zo? Terwijl Naomi in coma ligt, probeert Red achter de waarheid te komen. Een zoektocht die Reds hele wereld op zijn kop zet en een aantal duistere geheimen aan het licht brengt. Hoe goed kennen ze Naomi eigenlijk - en elkaar?
Niets zal ooit meer zo zijn als het was, want een versplinterde spiegel kan nooit meer worden gemaakt.
​

Spiegel is het debuut van niemand minder dan topmodel (en tegenwoordig ook actrice) Cara Delevingne. Dit feit kan je niet ontgaan zijn, aangezien haar naam in koeienletters op de kaft van het boek staat gedrukt. In een aanzienlijk kleiner font is Rowan Coleman vernoemd, Cara's ghostwriter. Hoewel ik altijd erg sceptisch ben over actrices/zangeressen/modellen die boeken schrijven, was ik minstens zo nieuwsgierig naar dit boek. 

Spiegel volgt vier zestienjarige middelbare scholieren die samen de band 'mirror mirror' vormen. Het boek maakt verschillende sprongen door de tijd en volgt het viertal, voor, tijdens en na de verdwijning van bandlid Naomi .
(Naomi heeft een geschiedenis met meermaals weglopen, maar nu blijft ze lang weg. De taak van de overige bandleden is om haar op te sporen en na te gaan wat er is gebeurd. Zou Cara geïnspireerd zijn geraakt door Paper Towns?) 
De flaptekst beloofd spanning en sensatie. Mysterie en verraad. 
 
Helaas moet ik melden dat ik teleurgesteld werd. De schrijfstijl is niet bijzonder. De vele scheldwoorden (in de eerste dertig pagina's om de andere zin) deden voor mij af aan het leesplezier en ook de 'coole' termen waar flink mee gestrooid werd, waren voor mij een doorn in het oog. Ik snap dat er een bepaalde sfeer neergezet werd omdat het verhaal zich centreert rondom vier zestienjarigen, maar dit had ook op een andere manier duidelijk gemaakt kunnen worden.  Nu voelde het aan alsof de scheldwoorden en 'coole' termen enkel vulling waren, alsof Cara woorden te kort kwam en toen een en ander heeft opgevuld. 

Er wordt in dit boek gespeeld met lay-out en vormgeving door chatgesprekken en Instagram berichten op een speelse manier weg te zetten. Deze informatie droeg niet bij aan de voortgang van het verhaal. Ik had liever gezien dat de teksten beter waren uitgewerkt dan dat er zoveel tijd gestoken was in de lay-out.

De karakters stelden me ook teleur. Red is de hoofdpersonage, maar wordt oppervlakkig en slecht neergezet. Over de omstandigheden van dit personage kom je redelijk veel te weten, maar over het karakter zelf  erg weinig. 
De overige belangrijke personages zijn  erg eenzijdig. Rose en Leo zijn samen de helft van de band, maar blijven ongrijpbaar. 
Stuk voor stuk hadden de tieners ouders die niet naar hen omkeken en minimaal één psychisch probleem. Deze zaken worden teveel geromantiseerd en hierdoor voelde het voor mij  onecht aan.  

Mijn favoriete karakter en daarbij het best uitgewerkte personage is Naomi's oudere zus Ash. Zij legt zich niet zo maar neer bij de verdwijning van haar zus en hackt in alle systemen die ze kan bedenken om achter de waarheid te komen. Voor het plot is Ash  een van de belangrijkste karakters en dat terwijl ze eigenlijk maar een bijrol heeft. 

Qua plot is het boek voorspelbaar en zelfs wat achterhaalt. De 'plottwist' verbaasde me niet en als je wat kritisch leest, zie je deze al van mijlenver aankomen. Het duurde een tijd voor ik het boek had uitgelezen, omdat het me moeite kostte om geïnteresseerd te blijven. 

Samengevat hebben Cara Delevingne en Rowan Coleman de plank misgeslagen met Spiegel. Hoewel ik wat ouder ben dan de doelgroep, betwijfel ik of tieners zich wel kunnen identificeren met de karakters. Het plot is niet origineel en de plottwist des te minder. 
Ik geef dit boek twee sterren, waarvan één voor Ash is. 
​

​
Recensie door Sofie