Recensie 'Terra Fabula: De vervloekte orakelsteen' (Peter DeWillis)

Titel: De vervloekte orakelsteen
Serie: De boeken van Terra Fabula (3)
Auteur: Peter DeWillis
Uitgeverij: Zilverbron
Jaar van uitgave: 2018
Aantal bladzijden: 434

Na de bevrijding van Terra Fabula is de rust in het koninkrijk teruggekeerd. Behalve in het huis van William en Martha, waar hun toverkunsten de boel regelmatig op stelten zet. Als tijdens de opening van een tentoonstelling in het Brits Museum een mysterieus boek wordt gestolen, neemt alles plotseling een andere wending. Al gauw komt de verborgen magische wereld in botsing met die van de mens. De kinderen en hun ouders zijn in gevaar en ontvluchten Londen. Ze worden achtervolgd door een duistere figuur uit het verleden. Als ze elders in Engeland op onderzoek uitgaan, doen ze een vreselijke ontdekking. De magische wereld staat aan de vooravond van een strijd die ieders lot zal bepalen. De sluier tussen leven en dood valt weg. Een oud kwaad is ontwaakt en roert zich.​

Met De vervloekte orakelsteen opent Peter DeWillis een nieuw tweeluik in De boeken van Terra Fabula. In deze serie staan de avonturen van Martha en William centraal, twee tieners die de erfgenamen van een magisch koninkrijk zijn en een beetje in beide werelden leven: in Terra Fabula en in het Londen van begin de twintigste eeuw.
     In De vervloekte orakelsteen introduceert de auteur een nieuw probleem, dat van een grotere omvang is dan dat in de voorgaande boeken. Er staat een Kwaad op dat beide werelden bedreigt. Wel heeft het verhaal een ietwat lange aanloop totdat dit gebeurt, hoewel het tot die tijd prettig wegleest en je terug doet verlangen naar personages uit de eerdere delen, waardoor je toch zo snel mogelijk verder wilt lezen in de hoop dat ze terugkomen. Zodra de eerste onheilstekenen zich hebben vertoond leest het boek nog vlotter weg en is er sprake van een goede spanningsopbouw.
     Net als zijn voorgangers is dit derde deel van Terra Fabula een boek dat je moeiteloos meeneemt naar een andere wereld. Het zit boordevol fantasie, waarbij het verhaal nog alle kanten op kan. De dingen die broer en zus soms meemaken, zijn met voldoende emotie beschreven en behalve zijzelf, krijgen ook de andere personages meer body. De voorgeschiedenis van Terra Fabula wordt ook rijker in dit deel, waardoor de wereld met iedere bladzijde weer iets ‘echter’ wordt.
     Een groot pluspunt aan deze reeks, is de familiedynamiek. In veel verhalen met jonge hoofdpersonen, zeker in het fantasy-genre, zijn families verscheurd of hebben hoofdpersonen hun ouders (of ouder) verloren. Het is verfrissend om te zien hoe dit gezin met elkaar de avonturen beleeft en het gevaar doorstaat. Wel hebben de twee nog altijd een soort ‘uitverkorene’-status die in het begin wat willekeurig lijkt, maar aan het einde van het boek wel beter onderbouwd wordt. Toch geeft dit een iets clichégevoel, terwijl het boek op andere fronten juist zo uniek is. Zo zijn er ook in dit boek weer spreuken verwerkt die iets met de bladzijden hebben gedaan, waardoor het lezen soms een ware uitdaging wordt en er bij menig lezer een glimlach op het gezicht zal ontstaan.
     Toch kan ik me voorstellen dat niet iedere lezer dat kan waarderen. Nu William en Martha ouder worden, lijkt het boek soms een Young Adult-weg in te willen slaan (in dat genre vallen de boeken bijvoorbeeld ook op de website van de uitgever), en zowel zulke creatieve uitspattingen als de humor doen in dat opzicht een beetje kinderachtig aan. Beter is het om de Terra Fabula-reeks als een familieboek te blijven beschouwen, want het valt eigenlijk een beetje buíten alle leeftijdscategorieën. Of je nu een jeugdige, bijna-volwassene of zelfs hoogbejaarde lezer bent: voor iedereen valt er wel iets uit te halen en dat maakt Terra Fabula zo’n fantastische en originele reeks.