Recensie 'The unexpected everything' (Morgan Matson)

Door één telefoontje vallen alle zomerplannen van Andie in duigen. Nu zal ze de hele zomer thuis door moeten brengen. Gelukkig zijn haar vriendinnen ook thuis gedurende de vakantie, maar zij hebben allemaal een baantje. Om zich bezig te kunnen houden, solliciteert Andie voor een baantje waarvan ze niet eens weet wat het inhoudt. Dit blijkt het uitlaten van honden te zijn. In eerste instantie is Andie hier helemaal niet weg van, want ze heeft eigenlijk niets met dieren. Maar als het baasje van haar eerste vaste klant haar mee uit vraagt, is ze blij dat ze het baantje genomen heeft

Matson heeft het ideaalplaatje weer weten te schetsen. Zon, zomer en vakantie! Wat wil een high-schoolstudent nog meer? Andie heeft het goed voor elkaar. Een hechte vriendinnenclub, een groot huis en een rijke vader. Echter zitten hier ook minpunten aan, want aangezien haar vader vaak van huis was heeft ze geen goede band met meer met hem. Tot hij vanwege een schandaal tijdelijk niet meer werkzaam is als “congressman” en hij gedurende de zomer thuis is. De precieze reden dat hij thuis is kom je niet te weten, maar je merkt wel hoe Andie aan het struggelen is met het feit dat haar vader plots zo dichtbij is. Je leert Andie van verschillende perspectieven kennen en dat is zo knap aan Matsons manier van verhalen vertellen: je leert de personages op een magnifieke wijze kennen!

Wat in Matsons eerder verschenen boeken telkens wel het geval is, maar in The unexpected everything niet, is dat er geen doel is waar naartoe gewerkt wordt. In Since you’ve been gone was dat het afstrepen van alle elementen van de lijst zodat Sloane terugkwam; in Een nieuwe zomer, een nieuw begin was dat het overlijden van Taylors vader; in Mijn reis met Jake wilde Amy de oostkust van de VS bereiken. Helaas heeft The unexpected everything geen algemeen doel. De zomer kwakkelt maar wat aan en het is heel gezellig allemaal, maar waar gaat het naartoe? Geen idee. Het enige waar heel onderbewust naartoe geleefd wordt, is dat vriendjelief Clark aan het eind van de zomer weggaat, maar hier ligt te weinig nadruk op om het echt een doel te kunnen noemen.

Toch is The unexpected everything een juiste weerspiegeling van de werkelijkheid. Er wordt niet overdreven op gebied van spanning en de personages worden zeker niet heldhaftiger neergezet dan dat ze in real life zouden zijn. Complimenten aan Matson dat ze dit in fictie weet toe te passen, want het is ontiegelijk lastig om zelfbedachte personages tot leven te laten komen.

Het is jammer dat er maar op twee momenten vaart in The unexpected everything komt, namelijk tijdens de geniale scavenger hunt en tijdens de laatste paar hoofdstukken. Dat er in de laatste paar hoofdstukken opeens heel veel gebeurtenissen plaatsvinden, geeft de indruk dat het verhaal afgeraffeld is. Het boek telt meer dan vijfhonderd pagina’s, maar konden er niet een paar pagina’s extra komen om de snelheid op het eind beter te laten matchen met de rest van het verhaal? Of kon er in het verhaal zelf meer vaart komen, zodat het contrast met het einde minder groot zou zijn? Toch is de plot van het einde goed, want dit heft het totale verhaal dat voortgaat als een kabbelend beekje op.

​Recensie door Rosanne