OM TROTS OP TE ZIJN! NaNoWriMo - Week 4

NaNoWriMo zit er al meer dan een week op, maar we hebben het leukste tot het einde bewaard. Hoe hebben onze auteurs het er deze maand vanaf gebracht? Lees vlug verder!

Johan heeft goed nieuws, namelijk dat het doel van Nanowrimo zelf uiteindelijk is gehaald! Met een weekend weg, een verbouwing van de keuken en drukte op het werk was het wel lastig. Op 30 november moest Johan 3500 woorden schrijven, maar na een lange avond is het dan toch gelukt. Hij zegt: “Daar ben ik blij mee, maar kijkend naar wat ik heb geschreven had ik meer verwacht. Voor het nieuwe boek staan er maar 15000 woorden en ook het herschrijven van mijn eerdere boek is niet af. Ik had meer willen bereiken en dus ga ik gewoon door. Schrijven is nooit af!” Een leuk gevolg van Nanowrimo is dat Johan een schrijfgroep gevonden heeft. Ze spreken één keer per week af, ook buiten Nanowrimo, en dit gaat hem zeker helpen om meer te schrijven. “Ik was hier al tijden naar op zoek, dus hiermee ben ik erg blij!” Waar hij het meest trots op is, is niet een bepaalde zin of alinea, maar dat hij iets heeft uitgevogeld waar hij al sinds het begin van het boek mee worstelde: “In ‘Vergane Glorie’ zit een volk dat aan kannibalisme doet en ze waren tot nu toe nogal als kwaadaardig omschreven. Met een nieuw personage en een religiesysteem heb ik ze echter menselijk kunnen maken. Het is weer wat minder zwart-wit geworden en dat vind ik erg belangrijk in een verhaal.”
 
“Ja, ik heb de 50K gehaald,” zegt Mariëlle. “51K om precies te zijn. Iets minder dan gehoopt, maar ik ben tevreden.” Toch zegt ze dat NaNoWriMo minder is gegaan dan afgelopen jaren, maar ze is blij dat ze het weer gehaald heeft. “Ik heb stiekem best trots op mezelf.” En waar ze het meest trots op is, is het volgende gedeelte:

Ik ga tegenover haar in een stoel zitten. Op een veilige afstand.
‘Zodra je de deur uitliep, wist ik dat ik de grootste fout ooit had gemaakt. Ook al zei je dat je niet wilde dat ik het uitmaakte, ik bleef maar denken dat het beter was voor jou.’
‘Je brak mijn fucking hart, Lex.’
Ze veegt met haar mouw onder haar ogen door en knikt. ‘Ik hoopte dat als ik je zou zien, dat ik zou beseffen dat het klaar was, maar…’
‘Maar wat.’ Ik leun naar voren.
‘Als ik naar je kijk… Ik hou gewoon van je en het jaagt me angst aan. Het maakt me zo bang omdat ik weet dat ik alles voor je zou doen.’
‘Kut, Lex, je kunt niet van die dingen gaan roepen.’ Ik duw mijn vingers door mijn haar. ‘De vorige keer… Je zei het toen ook en niet veel later… Verdomme, ik weet nog precies hoe dat voelde en ik wil dat niet nog een keer.’ Met gesloten ogen draai ik me van haar af.
‘Het is niet zoals de vorige keer,’ fluistert ze.
Ik kreun gefrustreerd. ‘Dat zeg je wel, maar…’ Met mijn handen op mijn achterhoofd buig ik voorover. Mijn hart maakt de meest rare sprongen, terwijl mijn hersenen overuren draaien.

In dit stukje komt personage Sil precies eruit zoals hij eigenlijk is. Recht voor zijn raap en diep gekwetst, bang om weer gekwetst te worden.
 
Ian vindt het lastig om de zin of alinea waar hij het meest trots op is te pakken, met name omdat het verhaal gewoon niet af is. Wel vertelt hij dat hij erg trots is op de eerste echte ontmoeting tussen de schurk en de hoofdpersoon. Het was erg leuk om te schrijven hoe die twee met eklaar omgaan en eigenlijk gewoon griezelig veel van elkaar weg hebben. Ook wat het leuk om ermee te spelen. Hoe hij terugkijkt op NaNoWriMo? “Nou ja, schrijven is mijn grootste hobby dus een maand waar ik mij er extra op focus is helemaal super.” Ian moet zeggen dat hij tevreden is met wat hij op papier heeft weten te zetten. Hij is zeker een flink stuk opgeschoten, maar voor dit verhaal is het einde nog lang niet in zicht. 
 
Of Sterre haar doel heeft behaald? “Jep, ik heb elke dag een kort verhaal/column geschreven! Ik zal mijn schrijfsels van deze maand waarschijnlijk nooit openbaar brengen, omdat het zeker niet mijn beste werk is. Maar ik heb wel mijn liefde voor de literatuur weer teruggevonden, wat zeker niet makkelijk is omdat ik een technische opleiding volg. Ook heb ik wat ideeën voor langere verhalen en ontdekt dat ik van wat meer horror verhalen houd. (Ik heb ook een heel mooi boekje van Edgar Allen Poe gekocht!)” De zin waar je het meest trots op is, is eigenlijk geen zin die ze speciaal voor NaNoWriMo geschreven heeft. Ondanks het feit dat het voor een schoolopdracht geschreven is, vindt ze het een prachtige zin over haar favoriete vak: In de Nucleaire geneeskunde wordt deze straling, die voor zoveel vernietiging kan zorgen, juist gebruikt om vernietiging te voorkomen.