13 Reasons Why?

We weten allemaal dat series in combinatie met deadlines een hel is. Dus als je deze serie nog niet gezien hebt, maak je maar alvast klaar om je eerstvolgende toets of opdracht te falen. Een week terug, helaas net voor de deadline van mijn filosofie onderzoeksverslag, kwam de serie “13 reasons why” uit. Een korte, dertiendelige serie over de zelfmoord van Hannah Baker, gebaseerd op het gelijknamige boek van Jay Asher. Ze laat dertien cassettes achter met de reden waarom ze deze beslissing heeft gemaakt. Tijdens de serie word je door alle dertien cassettes heen genomen en ontrafelt het verhaal zich. Voordat ik begon aan de serie was ik er nogal sceptisch over, want zulk soort series of boeken romantiseren vaak het hele idee van zelfmoord en pesten et cetera, maar ik was redelijk positief verrast.
    Ik ben van mening dat als iets mij verandert of me raakt, het goed is. Dit is natuurlijk een hele oppervlakkige redenering, want als ik iets kijk wat slecht is, word ik daar chagrijnig van en dat maakt het niet gelijk goed. Dat is niet helemaal wat ik bedoel, ik bedoel dat als het mijn aandacht heeft en ik compleet meegesleept word in de emotie van het verhaal, het een goede serie is. Dit is iets wat bij mij niet zo snel gebeurt, dus het is een goede graadmeter. Dit gebeurde zeker bij deze serie. Het onderwerp speelt hierbij zeker een rol, want het thema is behoorlijk heftig en in wat voor een gradatie dan ook, iedereen heeft hier ooit wel eens mee te maken gehad. Het was echter niet alleen dat. Het was ook de eerlijkheid waarmee het verhaal verteld werd. Er worden geen doekjes om gewonden en hoewel sommigen van mening zijn dat de serie veel te expliciet is, is het misschien juist wel goed. Het is een soort van wake-up call hoe iemand pijn kan lijden zonder dat je het doorhebt en hoe erg roddels, pesten en buitensluiten iemand kunnen beïnvloeden. Deze serie is namelijk in een paar dagen helemaal viral gegaan. Ik denk dat veel jongeren zich niet realiseren hoe groot dit “probleem” is en hoe vaak zelfmoord onder jongeren voorkomt . Veel artikelen schrijven dat de serie juist tot zelfmoord aanzet, maar ik denk van niet. Gaat het zelfmoord voorkomen? Waarschijnlijk niet, maar het zet wel mensen aan het denken en misschien helpt het om meer mensen te laten snappen wat het betekent om je suïcidaal te voelen. Dit kan ervoor zorgen dat ze meer rekening met elkaar kunnen houden. Ook kan het helpen om je juist meer begrepen te voelen als dit iets is waar je mee worstelt.
    In de serie mis ik echter wel een bepaald soort nuance, want niet alles is zo zwart op wit zoals de serie het laat zien en niet alles wat Hannah zegt hoeft de waarheid te zijn. In de serie wordt wel een aantal keer gesproken over dat iedereen een eigen waarheid heeft, maar hier wordt vervolgens weinig mee gedaan of in ieder geval minder dan gekund had. Je ziet eigenlijk enkel alles vanuit Hannahs perspectief. Ik vond vooral de eerste paar afleveringen heel erg sterk, maar merkte wel dat ik vond dat het afzwakte naarmate de serie vorderde. Dit komt waarschijnlijk ook omdat de serie bijna dertien uur lang was. Het werd op een gegeven moment zo erg uitgerekt en daardoor vond ik het vooral aan het einde lastig om mee te komen in de emoties van de personages. Anderen die de serie gezien hebben, vertelden mij dat ze de laatste afleveringen het heftigste vonden, maar daar ben ik het niet mee eens. De eerste afleveringen raakten mij het meeste, misschien juist wel omdat ze niet zo expliciet waren. Ik vond het jammer dat de toon op sommige momenten nog iets te casual was. Vaak zijn tienerseries redelijk luchtig, omdat ze makkelijk te kijken moeten zijn en hoewel dat wel meeviel in deze serie, vond ik er nog wel sporen van terug. Natuurlijk moet de serie niet helemaal zwaar en bedrukkend zijn, maar zodra het casual wordt, wordt het ongeloofwaardig. Ik voelde niet helemaal dat Hannah last had van depressie en het leek alsof ze ook wel een backstory had, maar daar werd niet echt op ingegaan. Zelfmoord komt niet zomaar uit het niets en hoewel er wel een duidelijke rij aan oorzaken was die logisch waren voor haar daden, kwam dit nog niet helemaal over qua gevoel. Ik denk dat daar meer aandacht aan besteed had mogen worden dan het expliciet laten zien op beeld. Die nuance miste ik. Daarnaast ben ik absoluut niet te spreken over het einde. Ze hebben er al op gegokt dat er een tweede seizoen gaat komen en dat is gewoon heel erg jammer. Natuurlijk zijn er altijd meer verhalen te vertellen, maar zodra je verder gaat met seizoen twee ben je de hele verhaallijn van “why did she do it?” kwijt. Het onafgemaakte en afgeraffelde einde was voor mij dan ook een hele erge teleurstelling, omdat ik vond dat de serie heel erg stevig stond voor een tiener/coming of age-serie. Ondanks deze teleurstelling raad ik je toch aan om de serie te kijken, al is het enkel om te zien waar de hele rage om is (en vanwege de bonus dat de cast divers, leeftijdsgetrouw en “natuurlijk” is, wat betekent dat het een keer een serie is met normale mensen, in plaats van enkel modellen in de hoofdrol.) Wil jij je mening over deze serie kwijt? Dan nodig ik je bij dezen uit om een reactie achter te laten met je kijk op deze serie en je kijk op mijn mening.

Lisa