Cato Frederiks is twintig jaar oud en woont sinds januari op zichzelf in Amsterdam. Ze studeert in deze stad psychologie aan de Vrije Universiteit, maar in haar vrije tijd gaat ze nog vaak terug naar haar ouders: niet zozeer omdat ze die zo mist, maar wel omdat haar jeugdcircus in deze stad gaat. Cato zit sinds haar achtste bij dit circus en geeft hier sinds enkele jaren ook les aan de jongere leerlingen van deze club. Ook in haar bijbaan naast haar studie werkt ze veel met kinderen en in de vrije tijd die ze heeft, leest en/of schrijft ze graag. Of dat nu lang of kort is, met iemand samen of alleen... zolang ze maar kan schrijven! In juli is De halsketting verschenen. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat? De Halsketting gaat over Lara. Lara heeft voor haar zestiende verjaardag een halsketting gekregen, maar dit blijkt niet zomaar een sieraad te zijn. In plaats daarvan brengt deze halsketting haar terug naar de middeleeuwen. Hier ontdekt ze dat dit geen toeval is: haar ouders zijn in deze periode vervloekt. Een deel van deze vloek is dan ook dat ze het eeuwige leven hebben, tot Lara erin zal slagen om deze vloek op te lossen. Dat is dan ook haar taak. De titel doet vermoeden dat een halsketting erg belangrijk is in het boek. Heb je zelf een sieraad dat veel voor je betekent? Ja, zeker. Ik heb twee ringen, die voor mij allebei belangrijk zijn. De ene is een beetje een familietraditie en heb ik op mijn tiende verjaardag gekregen. Deze ring heeft één van mijn melkkiezen erin en is dus wel een bijzonder ding. Helaas is mijn ring recent kapot gegaan en moet ik 'm nog steeds laten repareren. Aan mijn andere hand draag ik een ringetje dat ik een paar jaar geleden van mijn oma heb gekregen. Lara komt in de Middeleeuwen terecht. Als je zelf zou kunnen tijdreizen, welke periode zou je dan graag willen bezoeken? Ik vond geschiedenis altijd een heel leuk vak op de middelbare en elke keer had ik wel weer een nieuwe favoriete periode. Ik vind de Victoriaanse tijd heel interessant omdat het er toen allemaal zo mooi aan toe ging (of in ieder geval voor een bepaalde klasse...), maar ook periodes als de Industriële Revolutie of de Roaring Twenties in Amerika vind ik dan wel weer heel interessant. Als ik moest kiezen, dan zou ik toch voor een periode in de Victoriaanse tijd gaan, maar dan wel als vrouw van hoge komaf! Hoe ben je op het idee gekomen voor dit verhaal? Zoals eerder gezegd, was ik altijd al dol op geschiedenis. Ik vond de middeleeuwen een interessante periode, maar had ook interesse in Griekse en Romeinse mythes en verhalen. Het idee van iemand die een queeste op moest lossen, sprak me wel aan. In combinatie met mijn interesse in geschiedenis rolde dit verhaal eruit. Karakters zijn misschien wel net zo belangrijk als de verhaallijn van een boek. Hoe zijn jouw personages tot stand gekomen? Mijn personages ontstaan vaak doordat ik erover na ga denken. Ik probeer me voor te stellen wat voor type mijn hoofdpersonage bijvoorbeeld is en probeer me in te leven in zijn of haar wereld. Zo ontstaan bijvoorbeeld hun namen: ik vind het belangrijk dat een personage een naam heeft die er wel bij past. Dat vind ik een van de interessantste onderdelen van het tot stand brengen van een personage. Welke schrijver is jouw grote voorbeeld? Ik heb eigenlijk heel veel schrijvers die ik heel erg goed vind. Ik houd van de boeken van Natalie Koch, omdat ze magie heeft verweven in een wereld die de onze is, waardoor het voor mijn gevoel bijna echt en bijna grijpbaar is. Verder vind ik de boeken van Deborah Harkness heel erg goed: ze is eveneens een fantasyschrijfster en heeft een serie geschreven met eveneens fantasywezens als vampieren, heksen en demonen die zich tussen de mensen begeven, opnieuw op een manier waardoor het heel echt en bijna geloofwaardig overkomt. In haar boeken wordt er ook teruggereisd in de tijd, wat mij dan ook wel weer heel erg aanspreekt! Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad? Heel veel lezen. Door veel te lezen, kun je zien hoe ervaren schrijvers hun boeken opbouwen, welke technieken ze gebruiken, wat hun schrijfstijl is. Je kunt dan de technieken gebruiken die jou liggen. Ik denk dat je daar heel veel van kunt leren. En natuurlijk heel veel oefenen! Interview door Natascha
1 Comment
Debora Elisabeth (van Maanen), geboren in 1982 is eigenwijs, creatief, verslaafd aan YA – boeken, series en films en hopeloos romantisch. Met haar debuut Vergeef Haar bewijst zij dat romantiek en Zeeuwse nuchterheid perfect samengaan. Binnenkort komt je boek, Vergeef haar, uit. Kun je in je eigen woorden uitleggen waar het boek over gaat? Het verhaal is lastig te omschrijven, omdat ik al snel te veel verklap. Maar ik zal het proberen. Roza is zolang zij zich kan herinneren verliefd op Daan. Wanneer hij haar op haar achttiende verjaardag vraagt ‘zijn meisje’ te worden, kan zij haar geluk niet op. Hun prille liefde is echter van korte duur. Een gezellige avond uit eindigt letterlijk en figuurlijk in een nachtmerrie. Toen ik de samenvatting van je boek las, dacht ik dat het een thriller zou zijn. Toch is het een Young Adult, hoe komt dat? Young Adult is meer de benaming voor de leeftijdsgroep waarvoor het geschreven is. Inhoudelijk zou je het een romantische thriller kunnen noemen, met een paranormaal tintje. We hebben voor “Vergeef Haar” expres gekozen om een fragment op de achterflap te zetten. Zowel Ambilicious (de uitgever) als ik houden wel van een beetje anders. Op deze manier word je meteen het verhaal ingezogen. De voorkant is lekker zoetsappig, weerspiegelt het romantische deel en de achterkant zorgt voor kippenvel. Als je zou moeten kiezen: Zou je dan kiezen voor nooit meer een boek schrijven of nooit meer een boek lezen? Oef, dat is een gemene vraag! Haha, dan ga ik toch voor nooit meer lezen, denk ik. Het afgelopen jaar heb ik amper boeken gelezen. Ik zit zo met mijn hoofd in mijn eigen verhalen dat ik het lastig vind om me helemaal te verliezen in het verhaal van een ander. Wat ik overigens erg jammer vind, er is nog zoveel moois dat ik nog lezen wil, maar ook nog zoveel wat ik schrijven wil. Zijn er schrijvers/schrijfsters waar je tegen op kijkt en wat vind je dan het beste aan hen qua schrijven? Ik heb zoveel idolen. Coleen Hoover is denk ik wel mijn favoriete buitenlandse auteur. Haar verhalen zijn zo mooi, ontroerend, passievol. In Nederland heb ik er meer die ik erg goed vind. Jen Minkman en Lisette Jonkman staan bovenaan mijn lijstje. Jen haar verhalen lezen zo lekker weg en van Lisette krijg ik buikpijn van het lachen. Maar er zijn er nog veel meer die ik erg waardeer. Op welke plek schrijf je het liefst? Thuis aan mijn eetkamertafel, met een fles water naast me, mijn hond aan mijn voeten en mijn koptelefoon op waaruit de meest diverse muziek galmt. Dat is echt mijn plekje, daar vind je me dan ook heel wat uren per dag. Er komt voor het YA-Halloween event een e-book uit, waarin een verhaal van jou staat, samen met twee verhalen van andere schrijfsters. Dat lijkt mij wel iets anders dan je eigen boek uitgeven. Hoe was dat om te doen? Geweldig! Hoe gaaf is het, om als nieuwe auteur met bekende namen in één bundel te staan. Ik heb enorm veel zin in de evenementen en signeersessies. Ik heb zin in alles wat me te wachten staat. Al is het allemaal wel wat vreemd hoor. Zo heeft nog nooit iemand van me gehoord en zo zit ik aan een tafel naast andere auteurs mijn boeken te signeren. Krijg ik aanvragen voor interviews en gaan al mijn hersenspinsels openbaar (help!). Het e-book wordt zo gaaf, zeker de moeite om voor naar Zoetermeer te komen. Rond de kerst komt er nog een leuke verrassing van mij uit, en in het voorjaar van 2017 verschijnt alweer mijn tweede YA ‘Maan’. Als laatste vraag: Wat is jouw gouden tip voor beginnende schrijvers en schrijfsters? Niet te veel over nadenken, gewoon beginnen en zien waar jouw verhaal je naartoe leidt. Schrijf met je gevoel, niet met je verstand. Laat dat maar aan de redacteurs over ;) Mocht je nog meer te weten willen komen over Debora Elisabeth? Neem dan zeker een kijkje op haar website: www.debora-elisabeth.nl Interview door Kim
Kevin Deckers (1996) studeert melkveehouderij in Horst. Hij is naast school en het schrijven ook in de weekenden aan het werk in de bioscoop. Kevin is vanaf kinds af aan geïnteresseerd in de fantasy. En langzaam ontstond er een droom om een boek uit te geven. Hij is op zijn veertiende begonnen met schrijven en hier is De duistere oorlog uit ontstaan. In augustus is Het begin van het einde verschenen, het eerste deel van De duistere oorlog. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat? In Het begin van het einde zijn er zeven planeten. Op een van deze zeven planeten heerst een afgevallen god.. Deze godwordt de Duistere genoemd. De Duistere heeft eens in de duizend jaar de kracht om de andere planeten aan te vallen en te veroveren. Een jonge Dwerg Rayon heeft de kracht gekregen om de Duistere te stoppen, maar deze kracht heeft zijn prijs. Door het gebruik van deze kracht veroudert hij snel. Dit proces kan worden tegengehouden door zeven voorwerpen te vinden die verspreid liggen over de planeten. Samen met een groep gaat hij op zoek naar het eerste voorwerp. De titel doet vermoeden dat oorlog een grote rol speelt in het verhaal. Waarschijnlijk houdt dat ook in dat er personages zullen sterven. Wanneer en hoe bepaal jij welk personage aan zijn einde komt? Haha, leuke vraag! Er vallen behoorlijk wat doden in het boek. Meestal is het afhankelijk van waar ik op dat moment heen wil met het verhaal. Tijdens het schrijven van een gevecht wordt dan uiteindelijk iemand gedood. Dit komt gewoon in me op. Dwergen komen in veel boeken voor. Heb jij ervoor gekozen om het klassieke beeld van dwergen te behouden of heb je er iets nieuws aan toegevoegd? Nou, dat valt op zich nog best mee, vind ik zelf. Ze gaan in de loop van de serie natuurlijk wel een veel grotere rol spelen. Ik heb geprobeerd om mijn eigen dwergen neer te zetten. Door nieuwe dingen toe te voegen of dingen die standaard waren bij Dwergen aan te pakken. Ik heb dit bij elk ras of wezen proberen te doen in mijn boek. Hoeveel tijd besteed je per dag ongeveer aan schrijven? Eigenlijk veel te weinig. Een of twee uurtjes op een dag. Of soms dagen helemaal niet. Op welke plaats schrijf je het liefst? Ik schrijf het liefst op mijn eigen slaapkamer. Je bent nog een vrije jonge auteur. Heb je het gevoel dat dit een voor- of een nadeel is? Echte nadelen ben ik nog niet tegengekomen. Ja, ik heb een iets minder rijke woordenschat als iemand van veertig. Maar ik dat het ook voordelen kan opleveren, doordat ik op relatief jonge leeftijd een boek heb uitgegeven en later een naam heb opgebouwd. Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad? Je vooral niet laten neerslaan doordat mensen in je omgeving zeggen dat je je boek niet af of uitgegeven krijgt. Dat kunnen ze niet weten. En ben je jong en heb je een droom om je boek uit te brengen? Gewoon doen, want je leert ook ontzettend veel van het hele proces! |
Archieven
June 2019
|