Inge Pietjouw is 32 jaar oud en woont samen met haar man en twee katten in de buurt van Rotterdam. Inge werkt als senior webredacteur op de redactie van Rijksoverheid.nl, bij het ministerie van Algemene Zaken. Daarnaast doet ze freelance redactiewerk voor de uitgevers Zilverspoor en Zilverbron. Ze is gek op yoga, lezen, films kijken en natuurlijk op schrijven. 
 
Onlangs kwam Aurora, het eerste deel van Droomwandelaar, uit. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
Aurora is een Young Adult-verhaal over het 15-jarige Vikingmeisje Finna. Haar vader Ivar en zus Thora worden na een lange winter vermist en doodverklaard. Finna blijft over haar vader en zus dromen en die dromen zijn zo levendig dat ze er steeds meer van overtuigd raakt dat die haar iets willen vertellen. Ze gelooft namelijk helemaal niet dat haar vader en zus niet meer leven. Als ze op een dag wakker wordt met Thora's wolvenspeld in haar handen, weet Finna het zeker: haar dromen zijn helemaal geen dromen, maar hartstikke echt. Ze besluit haar dromen achterna te jagen en haar vader en zus te zoeken. 
 
Het verhaal speelt zich af in een Vikingen-samenleving. Aangenomen dat daar best wat research bij kwam kijken: welk aspect was het moeilijkst om je in te verdiepen?
Droomwandelaar: Aurora speelt zich af in een wereld die heel sterk lijkt op het Scandinavië uit de Vikingsagen. Ik heb geen historische roman geschreven, maar het Noorden van Finna en Thora lijkt wel op het Noorwegen uit de negende eeuw, toen het christendom nog geen voet aan de grond had en de bevolking geloofde in de Noorse goden. 
 
Ik heb ontzettend veel gelezen over die periode. Zo heb ik me verdiept in Noorse mythologie en IJslandse sagen. Ook heb ik veel historische boeken gelezen over de Vikingperiode. Er is veel geschreven over de reizen die de Vikingen maakten. Van Ierland tot Engeland tot Groenland tot Constantinopel. Maar er is niet veel materiaal over hoe de Vikingen leefden in hun oorspronkelijke landen. Dat was voor mij de grootste uitdaging. Hoe zag het dagelijks leven er in de negende eeuw uit? Wat droegen Vikingen, wat aten ze en hoe reisden ze over land en zee? Er is weinig geschreven materiaal uit die periode. Verhalen werden verteld en niet opgeschreven, dat kwam pas later. Zelfs de Edda werd pas in de 13e eeuw op papier gezet, in een tijd waar het christendom allang de plek van de Noordse goden had overgenomen. Dus de ideeën die er zijn over het leven in die periode, komen voornamelijk uit archeologische opgravingen. Natuurlijk zegt ons dat heel veel over het leven in die tijd, maar je hebt het tegelijkertijd ook over interpretaties van wat er uit de bodem kwam. 
 
Verder ben ik veel op reis in Noorwegen geweest, dat maakte het voor mij in ieder geval makkelijker om een voorstelling te maken van hoe Finna's Noorden eruit zag, buiten haar dorp Odinsveld. De machtige Noorse natuur lijkt me niet veel veranderd door de eeuwen heen.
 
Dromen spelen een grote rol in het boek. Zijn er scènes die uit je eigen dromen zijn voortgekomen? 
De scène waarmee de proloog eindigt, komt rechtstreeks uit mijn eigen dromen. Het is een droom die ik denk ik meer dan vijftien jaar geleden had. Ik heb 'm nooit uit mijn hoofd kunnen zetten. Ik voelde dat die droom anders was dan alle andere die ik ooit heb gehad en ik speelde al jaren met het idee om vanuit daar een boek te schrijven. Het heeft een flinke tijd geduurd voordat ik een idee had hoe het vanuit die scène verder moest. Maar het was altijd al een verhaal dat ik moest vertellen. Zo vaak kan ik mijn eigen dromen niet herinneren. Alleen de meest bizarre of de meest bijzondere. Dat ik deze droom al die jaren in mijn hoofd heb gehad, zegt dus wel iets.
 
Wat is de meest bizarre droom die je je kunt herinneren?
De meeste dromen vergeet ik eigenlijk vrij snel. Tenzij ze extreem bizar zijn. Dat gebeurt nogal eens, maar ik kan me vooral recente dromen herinneren. Zo droomde ik pas nog over iets heel normaals dat binnen enkele minuten uitmondde tot een totale zombie-apocalyps. Ik ben geloof ik nergens zo bang voor als voor zombies, dus dat was niet echt een toffe nacht. Maar een tijdje terug droomde ik ook over Stephen Hawking en Justin Bieber die samen schipbreuk leden voor de kust van Samoa in de Stille Ocean. Belachelijk specifiek en die droom werd gekker en gekker. Bijzonder genoeg kan ik me daar zo'n beetje elke scène van herinneren. Het is helaas niet echt materiaal voor een nieuw Vikingboek.
 
Hoelang heb je gedaan over het schrijven van Aurora? Wist je al vanaf het begin dat je dit verhaal wilde laten uitgeven?  
De eerste versie van Aurora schreef ik in negen maanden. Daarna heb ik het een jaar laten liggen en na commentaar van een aantal proeflezers het einde herschreven. Daar werd het naar mijn idee een stuk beter van. Vanaf het begin wist ik al dat ik het uit wilde geven. Daar heb ik nooit over getwijfeld eigenlijk. Ik wilde dit verhaal de wereld insturen! Het is dan ook geweldig dat dat nu ook echt gebeurt. 
 
Nog even en je zult de eerste recensies ontvangen. Welk commentaar is je grootste nachtmerrie?
Oeh wat een lastige vraag! Natuurlijk wil je dat iedereen geniet van het verhaal. Voor mij betekent het heel veel en ik ben, dat zullen vast meer schrijvers zeggen, heel erg verliefd geworden op mijn personages. Negatieve recensies gaan me vast een beetje pijn doen. Maar ik weet uiteraard ook dat niet iedereen van dezelfde verhalen houdt en dat boeken voor iedereen wat anders betekenen. Dus in zoverre maak ik me niet zo veel zorgen om specifiek commentaar. 
 
Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad?
Ga vooral gewoon schrijven! Als je een verhaal te vertellen hebt, knal het op papier en maak je nog niet druk om mooie zinnen of schitterende metaforen. Laat het verhaal uit je pen vloeien en neem daarna alle tijd om het mooi te maken. Soms kun je zo blijven hangen in hoe je iets moet formuleren, dat het je helemaal uit de flow haalt. Ik heb sowieso een klein disciplineprobleem. Als ik eenmaal zit en ga schrijven, dan ga ik ook als een trein. Maar ik heb soms echt moeite met beginnen, omdat het normale leven me dan zo ontzettend afleidt. Een goede tip haalde ik ook uit het boek Writing Down the Bones van Natalie Goldberg. In haar boek pleit Natalie ervoor om zoveel mogelijk te schrijven, en niet alleen aan je eigen verhaal. Al zit je in de trein en beschrijf je het landschap dat voorbij raast, of de passagiers die bij je in de coupé zitten. Zo blijf je oefenen met schrijven en komt ook die discipline erin. 

En mijn eigen tip: blijf vooral lezen! Hoe meer je leest, hoe meer gevoel je krijgt bij hoe je een goed verhaal opbouwt, hoe spanningsbogen werken en wat een personage wel of niet interessant maakt. 

Meer weten over Inge? Bekijk haar website hier!

​Vanessa Gerrits (27) zorgt voor wat Belgisch bloed in het Young Adulty Fantasy-aanbod. Door de week is ze copywriter bij een communicatiebureau, in het weekend fladdert ze van hoofdstuk naar hoofdstuk met "haar" Engelen en Kraaien. Naast het schrijven van de 'Vleugels Trilogie', geeft ze ook al eens haar ongezouten mening op boekenblog Mijn B.I.E.B. Netflix, yoga en tekenen vullen de rest van haar (zij het schaarse) vrije tijd in.

Binnenkort komt het laatste deel uit van De Vleugels trilogie. Kun je in je eigen woorden vertellen waar dit boek over gaat? 

Het is eigenlijk niet het laatste deel dat nu op 14 februari uitkomt, maar het tweede deel dat 'opnieuw' uitkomst. :-) Beetje verwarrend natuurlijk, maar het gaat dus om een herpublicatie van mijn eerste 2 selfpublished boeken. 'Zilveren Vleugels' werd voor het eerst gepubliceerd in 2014. Nu zijn de rechten van het boek overgenomen door uitgeverij Dutch Venture Publishing en wordt er een herziene editie gelanceerd. Het laatste en derde deel van de trilogie is voorzien voor 2018! Ik ben er volop mee bezig maar het is een heel uitdagend verhaal om te schrijven, merk ik aan mezelf. En ik wil natuurlijk dat het goed zit, want het is de grote finale! In de zomer zou de first draft wel klaar moeten zijn. 

Maar om dan te antwoorden op je oorspronkelijke vraag: 'Zilveren Vleugels' speelt zich ongeveer een jaar na deel 1 af. Lucy is bijna jarig en dat lijkt Max de perfecte gelegenheid om haar d'r vleugels terug te geven, zodat ze eindelijk samen kunnen vliegen. Daarvoor moet hij natuurlijk wel een alternatief voor zichzelf voorzien, dus samen met Doc werkt hij aan een stel vleugels die gemaakt zijn van angellicum zilver (het speciale edelmetaal van de Engelen). Intussen zint een oude bekende uit het eerste boek op wraak ... Hij plant een aanval tegen de Engelen en in een strijd op leven en dood komen de Kraaien dichter dan ooit bij hun celestiële tegenhangers: twee werelden die elkaar zouden kunnen helpen of vernietigen ... De romance is dus nog steeds aanwezig, maar het wordt wel een stuk spannender!

Toen ik de samenvatting van Tweedehands Vleugels las, dacht ik dat Max ook een meisje zou kunnen zijn. Dus heb je voor je hoofdpersoon bewust een unisex naam gekozen? 

Grappige vraag, dat is eerlijk gezegd nooit echt in me opgekomen! Max is afgeleid van Maximus, wat dan toch weer wél een stoere mannelijke naam is, nee? ;-) Leuk weetje: Lucy en Max staan ook elk jaar in de top 10 van hondennamen, haha. 

Om op de vorige vraag in te haken. Hoe kies je namen voor je personages?

Dat verloopt meestal heel natuurlijk, want een naam is doorgaans het eerste dat ik in gedachten heb. Nochtans had ik voor Lucy aanvankelijk een andere naam in gedachten. Max was wel altijd al Max, hoewel ik die naam eigenlijk te kort en cliché vond heb ik het niet over mijn hart kunnen krijgen hem te veranderen omdat het gewoon echt zo goed bij hem paste. 

De Engelennamen bestaan altijd uit 2 delen, dus dan moet je er ook naar kijken dat die goed bij elkaar passen. Soms denk ik ook alvast even na wat een nickname zou kunnen worden voor het personage, omdat dat wel iets is dat ik een meerwaarde vind in je dialogen en de onderlinge relaties van je personages. En heb ik eens geen inspiratie, dan blader ik online door babynamenwebsites! Heel voor de hand liggend, maar wel effectief. Gewoon blijven scrollen tot je een naam leest die 'klikt', die je een gevoel geeft. De betekenis van een naam kan dan ook een rol spelen, zo betekent Anna-Lucia bijvoorbeeld 'begenadigd door licht'. 

Als je moet kiezen: Nooit meer chocolade eten of nooit meer een dessert eten? 

Oh help, wat een keuze! :D Ik ben echt een dessertenmens, maar een leven zonder chocolade? Dat nooit! :D Bovendien is chocolade ook een beetje dessert dus moet ik toch niet helemaal zonder zoets door het leven.

Als je ooit samen met iemand moet schrijven, met wie zou je dan samen willen schrijven en waarom? 

Samen schrijven is eerlijk gezegd iets wat ik totaal niet zou zien zitten! De enige manier waarop het nog enigszins doenbaar lijkt is als je uit twee perspectieven schrijft en de ene persoon het ene perspectief, de andere het andere perspectief. Echt een wishlist van auteurs waarmee ik zou willen samenwerken heb ik dan ook niet. Volgens mij is het heel moeilijk om daar een balans in te vinden: wie neemt het voortouw, wie volgt? Ik denk dat ik het bij solo-schrijven houd, althans voorlopig. :-)

Hoe is het om een trilogie te schrijven en hoe heb je dat precies aangepakt? 

Het fijne aan een trilogie is dat je je personages én je wereld met elk boek een beetje verder kunt uitbreiden. Een kans die ik bij de Vleugels Trilogie ook met beide handen heb proberen te grijpen. In deel 2 ontmoeten de personages alvast meer andere creaturen (zoals weerwolven) en gaan ze ook nieuwe locaties verkennen. 

Dat wordt in deel 3 trouwens nog veel meer het geval. Het laatste boek speelt zich zelfs voor een stukje in Nederland af! Heel tof om samen met je personages zo'n reis te maken. Ook de evolutie van Lucy is voor mij heel belangrijk. Deze vormt een rode draad doorheen de trilogie: hoe ze uitgroeit van naïef Engeltje tot ... Tja, ik kan natuurlijk nog niet alles verklappen. ;-) Qua aanpak volg ik vooral mijn gevoel. Ik had bepaalde verhaalelementen voor de drie delen wel op voorhand uitgestippeld, maar de rest groeide organisch tijdens het schrijven. Ik ben niet zo goed in plannen. I try to take it one chapter at a time!

Heb je een favoriet personage in de trilogie en zo ja, wie is dat?

Naast de hoofdpersonages steekt Harmen Belle Verona er met kop en schouders boven uit voor mij. Ze heeft ook een heel interessante backstory, die in deel 3 voor een stukje aan bod zal komen. Harmen Belle ziet er heel stoer uit - Lucy beschrijft haar altijd als een piratenprinses - met haar ooglapje, leren kledij en knalrode haar, maar achter de façade gaat heel wat turbulente geschiedenis schuil. Ze is voor mij dan ook heel fijn om te schrijven want ze komt vaak verrassend uit de hoek. De manier waarop ze aandringt dat je haar vollédige naam zegt wanneer je haar aanspreekt, blijf ik leuk vinden. "Het is Harmen BELLE Verona!" 

Als laatste vraag, heb je nog tips voor beginnende schrijvers/schrijfsters?

Analyseer je lievelingsboek en noteer wat je er zo leuk aan vind. Dit kan je helpen om bepaalde 'ankers' te maken om je eigen verhaalidee aan op te hangen. Nog een tip die ik soms wel eens geef, is dat je ook moet durven een verhaal loslaten wanneer het niet werkt. Soms moet je die schrijfervaring gewoon als leerschool beschouwen en met frisse moed aan iets anders beginnen, in plaats van vast te roesten in een onmogelijk af te werken verhaal. Daarmee wil ik niet zeggen dat het niet loont om door te zetten of dat het een goed idee is om elk verhaal na een hoofdstuk of twee weer op te geven. Maar zeker als je pas begint met schrijven is het nog heel erg zoeken. Opgeven is geen schande. Wat wel een schande is, is om niet opnieuw te beginnen na zo'n "mislukt" verhaal! Een beetje volgens het principe 'Soms moet je enkele kikkers kussen vooraleer je jouw prins vindt". ;-)

Nog meer weten over Vanessa en haar boeken? Neem dan een kijkje op haar website over de Vleugels trilogie!

Copyright foto: ​www.karoliencoenen.be

Interview door Kim

Interview door Natascha

Peter van Roermund (pseudoniem Peter DeWillis) is theatermaker en theaterdocent. Hij geeft les op o.a. de Academie voor Theater en Dans in Amsterdam, geeft diverse trainingen en workshops en werkt voor film- en televisie. Hij heeft verschillende voorstellingen gemaakt in binnen- en buitenland en heeft daarnaast theaterteksten geschreven en bewerkt. Hij is geboren in 1974 en wist al zijn leven lang dat hij in de kunsten als speler, maker, schrijver en docent werkzaam wilde zijn. En nu is daar het schrijven van boeken aan toegevoegd. Op de meest onmogelijke momenten en tijdstippen. Gelukkig is hij getrouwd met iemand die zijn vreemde hersenkronkels snapt, de schrijfkamer geruisloos binnensluipt en de broodnodige koffie met perfect geklopte melk neerzet. En koekjes. Het leven van een schrijver is echt heel zwaar.
 
Onlangs is Het zilveren labyrint, het tweede deel van de serie Terra Fabula uitgekomen. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat? 
De Boeken van Terra Fabula is een serie die bestaat uit tweeluiken. Met Het Zilveren Labyrint is het eerste tweeluik compleet. In Het Vergeten Koninkrijk, het eerste deel, dat in 1897 in Londen begint, krijgen William en Martha te horen dat hun ouders vermist zijn op een geheimzinnige expeditie. Hun ouders zijn ontdekkingsreizigers die het Brits Museum voorzien van bijzondere vondsten van over de hele wereld. Op een dag worden ze meegenomen door twee tantes en ontdekken ze het magische verleden van hun familie. De zoektocht naar hun ouders brengt hen naar Terra Fabula, een magisch koninkrijk dat bestaat uit een eilandenarchipel, waar ze een wereld ontdekken van magie en vreemde wezens die geen enkele ontdekkingsreiziger ooit heeft beschreven. Daar heerst de zuster van de twee tantes met donkere magie en heeft ze het rijk aan de rand van de afgrond gebracht.
 
In het tweede deel hebben William en Martha een reeks avonturen achter de rug en ontdekken ze steeds meer van zichzelf, de nieuwe wereld die ze hebben betreden en de achtergrond van hun familie. Maar de reis wordt gevaarlijker en er zijn geheimen en raadsels die moeten worden opgelost. De oude koning van Terra Fabula heeft na zijn dood magische objecten achtergelaten die hen helpen de kwade heerseres te verslaan. Maar haar duistere krachten worden sterker en ze heeft de ouders van de kinderen als belangrijke troef in handen. De allesbeslissende strijd komt steeds sneller dichterbij…
 
Je bent naar Griekenland gegaan voor research. In welke dingen wilde je je verdiepen? 
In de latere delen van De Boeken van Terra Fabula spelen historische plaatsen en gebeurtenissen een rol op de achtergrond. Het eerste deel begint rond 1900 en we volgen de kinderen door de tijd. Naast Londen heb ik research gedaan in Stockholm (Denemarken), Sevilla, Cordoba en Granada (Spanje), in Athene (Griekenland) en in Istanbul (Turkije). Ook speelt Mont Saint Michel aan de kust van Frankrijk in Normandië een rol in een van de verhalen. De kinderen groeien op en ontdekken dat de magische wereld groter is dan gedacht en overal zijn sporen heeft achtergelaten. Ook de duistere kant daarvan. Maar er staat nog meer op de lijst waar research gedaan moet worden. Enkele plaatsen in Wales, Schotland en Engeland maar ook Venetië in Italië zullen hun bijdrage leveren aan de magische avonturen die gaan komen. Elementen uit bekende legenden en zelfs beroemde manuscripten zullen hun magische schaduwzijde onthullen.
De research is nodig om er voor te zorgen dat de verhalen van Terra Fabula een zekere historische context krijgen, ook al zijn ze ontsproten aan de verbeelding. Straatnamen, pleinen, gebouwen en gebeurtenissen en zelfs bestaande figuren moeten kloppen op het moment dat het avontuur begint. En dat was soms best lastig aangezien straatnamen veranderen en er op sommige plekken gebouwen stonden die nu niet meer bestaan. Of een metrolijn die nog niet gebouwd was. Ik had het grote geluk dat voor de research iedereen overal medewerking wilde geven. Zelfs academici uit Denemarken en IJsland hebben hun kennis ter beschikking gesteld om mij te helpen de verhalen zo gedetailleerd mogelijk te maken en mailden mij foto’s en informatie die alleen voor werknemers beschikbaar waren. Er is zelfs iemand voor mij in Athene in de weer geweest om oude foto’s en plattegronden op te vragen van specifieke plekken. Maar je wordt zelf ook nogal fanatiek als je eenmaal ergens bent waar de inspiratie toeslaat. Je sluipt ergens binnen waar je eigenlijk niet mag komen of rent met camera in de hand door een gebouw om een mogelijke spectaculaire vluchtroute vast te leggen. Daarbij volstrekt schaamteloos toeristen opzij duwend om daarna in een hoekje driftig aantekeningen te maken. Of in de meest onmogelijke posities van iets een foto maken “omdat het belangrijk is”, terwijl de wederhelft de andere kant opkijkt en doet alsof hij niet bij mij hoort.
Ik ben jaren geleden begonnen met het plotten van de verhalen. Er gebeurt zo veel in de wereld van Terra Fabula dat ik lang nodig heb gehad om elke plotlijn uit te denken. En research doen en voor gek staan kost net zo veel tijd.
 
De serie die je schrijft is voor jong en oud. Hoe zorg je ervoor dat het zulke uiteenlopende leeftijdsgroepen blijft aanspreken? 
Ik denk dat de verbeelding van alle leeftijden is. We worden allemaal geïnspireerd door sprookjes, legenden, mythen en sagen. Ik probeer in de opzet van de verhalen en in het taalgebruik te zoeken naar een stijl die hopelijk een breed publiek aanspreekt. Als het goed is, zal jong en oud zich in bepaalde situaties of reacties van de personages herkennen, ook al speelt het zich af in een fantasiewereld.
 
Wat is het belangrijkste thema dat in dit boek naar voren komt? Verschilt dat per boek of is dat een rode draad door alle boeken heen? 
In de eerste vier boeken speelt familie en achtergrond een belangrijke rol. We zijn immers allemaal in meer of mindere mate het product van een lange geschiedenis. In goede als in kwade zin. In de latere delen is de plek die de familie in de magische wereld verwerft het thema. De magische wereld wordt groter en daarbij ook de gevaren.
 
Wat is het mooiste compliment dat je over het eerste boek hebt ontvangen?
Ik heb veel enthousiaste reacties mogen ontvangen en daar ben ik ongelofelijk dankbaar voor. Een mooi compliment van een lezer was dat de personages en de wereld loskwamen van de bladzijden en de lezer meezogen in een stroom van beelden. Het regende die dag toen ik de reactie las maar het was alsof de zon volop scheen!
 
Waarin zou je je als schrijver nog beter in willen ontwikkelen?
Er is zo veel wat ik zou kunnen opnoemen. Naarmate ik verder kom als schrijver, merk ik ook dat ik kritischer ben geworden. Er zijn veel valkuilen waar je in kunt trappen. Nu heb ik wel lijsten hangen van waar ik allemaal tijdens het schrijven en redigeren op zou kunnen letten. Ik ben dol op lijsten. Maar toch, er is altijd weer een nieuwe valkuil. En dan wordt de lijst weer een stukje groter. Ik zou heel graag nog een paar miljoen hersencellen erbij willen hebben zodat ik niets vergeet. En zes handen want dat schrijft toch wat sneller. Ik schrijf namelijk alles op de hand voordat ik als een bezetene over het toetsenbord ga.

Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad?
en tip waar ik zelf veel aan gehad heb is schrijven, schrijven, schrijven en nog eens schrijven totdat je er bij neervalt. Dan weer opstaan, koffie achterover gieten en doorgaan met schrijven. Alles zonder censuur op het papier (of op het beeldscherm) uitgieten en pas later daar mee gaan componeren. Zelfcensuur nestelt zich in je hoofd en is er lastig uit te krijgen. Jezelf de totale vrijheid gunnen is belangrijk om jouw inspiratie in een constante stroom door te laten gaan.

Interview door Natascha

Jen Minkman (1978) schrijft chicklit en young adult-boeken voor uitgeverijen Ellessy en Storm Publishers.


Jen werd geboren in Alphen aan den Rijn, en verhuisde op 19-jarige leeftijd naar Den Haag voor haar studie aan de Haagse Hogeschool. Na een uitwisseling, stage en masterstudie in Salzburg, Brussel en Cambridge kwam ze terug naar Den Haag en werd lerares Engels op een middelbare school. In haar vrije tijd speelt ze piano, gitaar of viool. Ook leest ze het liefst honderd boeken per jaar, en bij voorkeur schrijft ze er ook een paar! Vaak maakt ze zelf een soundtrack bij haar boeken, omdat muziek altijd een belangrijke rol voor haar speelt bij creativiteit.

Binnenkort komt je boek Schaduw van de tijd opnieuw uit. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?

Het verhaal gaat over Hannah, een 21-jarige studente Spaans die na een stage op de middelbare school een zomer lang tot rust wil komen in Arizona, in het vakantiehuisje van haar familie samen met haar tweelingbroer Ben. Ze is jaren niet in de regio geweest en als ze de beste vriend van Ben uit het reservaat (een Navajo-indiaan genaamd Josh) na jaren weer terugziet, merkt ze dat ze hem niet alleen maar als jeugdvriend ziet, maar hem echt leuk vindt. Dat is niet alleen verwarrend door het leeftijdsverschil van vier jaar tussen hen, maar ook doordat ze al snel vreemde dromen en zelfs nachtmerries krijgt over het verleden van de Navajo-indianen... en Josh in al die dromen voorkomt. Samen met haar vriendin Emily en haar buurmeisjes probeert ze erachter te komen wat er met haar aan de hand is en wat Josh met het hele verhaal te maken heeft. 

Kun je vertellen waarom dit boek opnieuw uit komt?

In 2013 werd dit boek uitgegeven door een uitgever die het concept young adult helemaal niet kende (ook al wist ik zelf dat dit een YA-boek was). Hij zette het op de markt als een spirituele liefdesroman en daarom bereikte het niet helemaal de doelgroep die ik voor ogen had. Nu ik de rechten terug heb en zelf ook een uitgeverij ben gestart, heb ik besloten het boek te herschrijven en opnieuw uit te brengen en dit keer alles 'goed te doen'!

In een recensie stond dat het verhaal geïnspireerd is door het boek New Moon van Stephenie Meyer, klopt dit?

​Ja! Ik vloog in 1 avond en een halve nacht door dat boek heen en daarna wist ik zeker dat ik ook een YA-roman wilde schrijven met Indianen in de hoofdrol. Dat boek inspireerde me enorm, en ik vond Jacob ook stiekem een leuker vriendje voor Bella dan Edward :)

Hoe reageer jij op recensies?

Ik bedank de recensent altijd voor de tijd die hij/zij heeft gestoken in het schrijven van een recensie, ook als iemand het boek niet zo leuk vond (meestal leggen ze dan uit waarom). Echt gemene recensies van mensen die het leuk vinden een boek helemaal af te kraken heb ik nog niet gehad in Nederland, maar daar reageer ik meestal niet op; daar zie ik het nut niet zo van in.

Als je moet kiezen: Nooit meer reizen en in je droomhuis wonen of niet in je droomhuis kunnen wonen en de wereld rond kunnen reizen. Welke zou je dan kiezen en waarom?

De wereld rondreizen. Dat droomhuis maak je overal waar je het naar je zin hebt. Eigenlijk, als ik er zo over nadenk, is de wereld gewoon mijn droomhuis!

Je hebt een eigen uitgeverij. Kijk je nu anders naar het hele proces van het uitgeven van een boek?

Oh, ja, zeker. Ik heb een heleboel geleerd over hoe de productie van een boek tot stand komt, waarom het soms lang duurt voordat een boek verschijnt, en hoe moeilijk het kan zijn om een boek de winkel in te krijgen als een auteur nog niet zo bekend is. Ik vind het fijn dat ik beide kanten nu ken: de kant van de auteur en de kant van de uitgever.

Op je website zag ik de term "Hybrid Publishing", kun je uitleggen wat dat is? 

Ja, dat betekent dat je sommige boeken zelf uitgeeft en sommige boeken bij een uitgever neerlegt. Soms houdt het ook in dat je bepaalde rechten niet afstaat aan een uitgever. Zo zit ik met diverse boeken bij Storm Publishers, een leuke Nederlandse YA-uitgeverij, maar heb ik ook zelfstandig boeken uitgegeven, en van sommige boeken heb ik de buitenlandse rechten afgestaan maar van andere weer niet. De tijd dat je als auteur 'alles of niets' moet kiezen is wat mij betreft wel voorbij. 

Je hebt mee gedaan aan de verhalenwedstrijd van Harland Awards vorig jaar en je bent tweede geworden. Nog gefeliciteerd! Hoe vond je het om mee te doen? En had je verwacht dat je tweede zou worden?

Het was fantastisch om mee te doen, en nee, ik had echt niet gedacht dat ik tweede zou worden. Mijn verhalen passen niet zo gemakkelijk in 1 genre dus ik dacht dat de jury mijn inzending te raar zou vinden. Maar blijkbaar niet :)

Als laatste vraag: Heb je nog tips voor beginnende schrijvers/schrijfsters?

Ja, blijf schrijven. En als je niet meteen zelf iets kunt bedenken, pak dan favoriete scenes uit je lievelingsboeken en herschrijf die met je eigen personages als vingeroefening. Zo ben ik ook begonnen toen ik een jaar of acht was. Op mijn tiende schreef ik mijn eerste boek, en dat verhaal had ik wel helemaal zelf verzonnen. Dat was op dat moment een stuk gemakkelijker omdat ik al eerder stukjes had geschreven. Oh, en lees vooral veel boeken! Je kunt geen echt goede schrijver worden als je niet ook boeken in je genre leest, denk ik. 

Op haar website staan nog meer shcrijftips en informatie over haar boeken!

Interview door Kim

Louise Flint is bijna vijftig jaar, maar ze schreef al verhalen toen ze nog op de basisschool zat. Behalve schrijven leest ze graag en ze kijkt graag films, vooral historische films. Sinds kort is ze met veel plezier vrijwilliger bij de Dierenvoedselbank en als er dan nog tijd over is, staat ze in de keuken om koekjes te bakken.

Onlangs kwam De hoeder van de hagedis uit. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
Hoeder van de Hagedis gaat over het leven in een dictatuur. Over een middeleeuws stadje aan de voet van de bergen, waar mensen ineens verbannen worden, of zelfs ter dood veroordeeld, omdat ze de nieuwe heerser in de weg lopen. Alleen de magische steen uit de koningskroon is machtig genoeg om iedereen te verenigen, maar iedereen in het boek heeft zijn eigen plan, en vooral zijn eigen geschiedenis.
Het wordt zeker niet meteen duidelijk wat de boosaardige heerser eigenlijk wil. In het boek komen flink wat dwaalsporen voor, maar daar kan ik natuurlijk verder niets over zeggen..

Kwaadaardige heersers vind je in veel fantasy-verhalen. Waardoor onderscheidt jouw heerser zich? 
Wat de kwaadaardige heerser uit Hoeder anders maakt, is dat hij tamelijk gewoon lijkt. Hij is een mens van vlees en bloed, of niet. Zijn magische gaven lijken maar klein, maar ook dat is schijn. De lezer wordt steeds op het verkeerde been gezet, misschien zelfs zonder dat ze dat weten.

Welke eigenschap van je hoofdpersonage zou je zelf wel willen hebben?
Zelfs Kilian, mijn hoofdpersoon, weet niet precies wat de boosaardige heerser wil. Kilian kan wel heel goed gedachtenlezen, bij bijna iedereen. En dat zou ik ook weleens een dag willen kunnen.

Hoe is het idee voor dit boek ontstaan?
Ik kwam op het idee voor dit boek, omdat ik graag historische boeken schrijf, maar ook fantasy wilde schrijven. Bovendien wil ik de lezer ook een beetje laten nadenken. Met Hoeder van de Hagedis is het me voor het eerst gelukt om dit allemaal in één boek te verpakken.​

Je hebt een jeugdboek geschreven. Waarom heb je voor deze doelgroep gekozen? 
Ook dit is weer een jeugdboek, want ik wil die boeken schrijven, die ik vroeger graag gelezen zou hebben.

Wat is jouw grootste schrijversdroom? 
Mijn grootste droom is voorlopig, dat ik een prijs krijg voor een boek. Mijn eerste jeugdboek Hoogverraad werd genomineerd voor de Hotze de Roosprijs, en nu wil ik weer een stapje verder.

Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad?​
​Mijn tip voor wie ook wil gaan schrijven is: maak echte mensen van je personages. Wat willen ze graag en wat niet? En vooral waarom? Waar zijn ze bang voor en wat houdt ze tegen? Een held zonder zwakke punten is saai en ongeloofwaardig, net als een slechterik zonder goede kanten.
Een tip waar ik veel aan gehad heb, zou ik zo snel niet weten, maar ik heb wel heel veel gelezen voordat ik me aan het schrijven waagde. Echt heel, heel veel gelezen, en dat doe ik nog steeds.

Interview door Natascha