Interview met Bes Ceyssens

Bes Ceyssens is een 21-jarige studente uit Belgisch Limburg. Ze schreef van kinds af aan verhalen, die ze later deelde op het schrijfplatform Quizlet.nl. Daar leerde ze steeds bij, tot ze het boek ‘De laatste dans’ online plaatste. Met aanmoedigingen en steun van haar lezers, stuurde ze hem naar verschillende uitgevers. Ondertussen brengt Clavis uitgeverij twee boeken van haar uit!

Onlangs is je boek ‘De laatste dans’ uitgekomen. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
De laatste dans gaat over Freyde, een meisje wiens hele leven rond dansen draait. Wanneer Freyde wordt toegelaten tot de prestigieuze balletacademie, is ze buiten zinnen. Op de academie heeft ze alles wat haar hartje begeert en ze is dolgelukkig. 
Alles verandert echter op Freydes achttiende verjaardag. Ze wordt geteisterd door nachtmerries en wanneer Freyde danst, voelt ze hoe iemand anders de controle overneemt.
Freyde gaat op onderzoek uit en ontdekt dat haar geest is overgenomen door de beroemde Rosalind Valance, die stierft tijdens een tragisch dansongeluk. Kan Freyde haar leven terug in eigen handen nemen?

Hoe is het idee voor ‘De laatste dans’ ontstaan?
Ik heb altijd een boek over dansen willen schrijven, en dan vooral over ballet. Ik kijk enorm op naar balletdansers, door hun uithoudingsvermogen en gratie. Daardoor onderscheiden ze zich van de andere dansvormen, vind ik.
Toen Quizlet 'Story of the year’ (een grote schrijfwedstrijd) organiseerde, wist ik meteen dat ik mijn kans wilde wagen. Een van de thema’s van dat jaar, was ‘gothic’. Dat onderwerp heb ik opgezocht en zo kwam ik uit op ‘demonen’ en het thema daarrond. Ik mengde mijn ballet-idee met het gothic-aspect en zo ontstond De laatste dans!
​

Zelf moet ik bij ‘De laatste dans’ aan een liedje van Nick en Simon denken. Bovendien heb ik de (boek)titel vaker voorbij zien komen. Op welke manier is jouw verhaal bijzonder, of op welke manier onderscheidt jouw verhaal zich?
Ik denk dat mijn boek zich onderscheidt door de verrassende wendingen die het verhaal neemt. Ik heb van enkele lezers gehoord dat je het einde denkt te voorspellen, maar het dan een compleet andere richting op gaat. Ook hoor ik geregeld dat ik een beschrijvende schrijfstijl heb, die wel in de smaak lijkt te vallen.
De laatste dans is geen zacht Young adult-boek. Er gebeuren best brute dingen in, waarbij de realiteit niet wordt verbloemd. Ik denk dat ook dat hetgeen is waardoor mijn boek zich onderscheidt van anderen.

Je bent studente orthopedagogie. Waarom heb je voor deze opleiding gekozen, wat vind je het leukste onderwerp in je opleiding en op welke manier is orthopedagogie terug te vinden in ‘De laatste dans’?
Ik heb gekozen voor orthopedagogie omdat ik altijd geïnteresseerd was in het helpen van mensen. Daarbij ben ik al jaren vrijwilligster bij Kazou en speelpleinwerkingen, als leidster van kindergroepen. Daar heb ik mijn liefde voor jongeren en het begeleiden van activiteiten gevonden. Bij de richting orthopedagogie vond ik diezelfde liefde terug.
Het leukste onderwerp in de opleiding is voor mij dan ook de ontwikkelingspsychologie. De ontwikkeling van het kind naar volwassene vind ik prachtig om te volgen. Ook de pyschopathologie heeft me altijd geïnteresseerd. Bij dat laatste kijken we naar stoornissen die leed veroorzaken. En jawel, in De laatste dans kan je ook zo’n psychische stoornis herkennen. Misschien is het idee dus wel ontstaan door mijn richting? Wie weet.
​

Je schrijversleerschool vond online plaats. Kun een voorbeeld noemen van wat je online hebt geleerd?
Inderdaad! Ik heb geleerd door te doen. Ik ben begonnen met verhalen plaatsen toen ik dertien was en ik kan je verzekeren dat het niveau toen niet al te hoog lag, haha. Verhaal per verhaal werd mijn schrijfstijl beter en voelde ik me ook zekerder over de dingen die ik schreef. Daarbij is het inspirerend om op een site te zitten waarbij zoveel andere mensen ook creatief bezig zijn. Ik had nooit gestaan waar ik nu sta, zonder Quizlet.
​
We mogen je volgende boek al in 2020 verwachten en momenteel ben je bezig met een historische roman. Wat voor overeenkomsten komen in ieder boek terug?
De vraag naar overeenkomsten vind ik erg moeilijk. Mijn eerste boek heeft een fantasy genre, mijn tweede science fiction en, zoals je zegt, is mijn derde verhaal historisch getint. Dat zijn drie compleet verschillende genres.
Wat ik wel herken, is dat ik steevast kies voor een sterk hoofdpersonage. Ondanks dat er zoveel gaande is in Freydes leven, blijft ze doorgaan en wil ze naar een oplossing zoeken. Ook in mijn tweede boek staat het hoofdpersonage sterk in haar schoenen. Ik wil dat mijn lezers kunnen opkijken naar mijn personages, dus dat is een element waar ik graag naar terug grijp.
Ook vind ik vriendschap een belangrijk thema in mijn boeken. Mijn hoofdpersonages hebben allemaal minstens één goede vriend(in) waar ze steun van krijgen.

Schrijf je aan één verhaal tegelijk of zijn er meerdere manuscripten waar je aan werkt?
Ik heb momenteel drie verhalen ‘lopende’. Toch voel ik dat mijn aandacht slechts bij één van de verhalen ligt. Als ik met één verhaal bezig ben, vergeet ik de anderen voor een tijdje. Anders geraak ik het gevoel bij het boek kwijt, en dat zou ik jammer vinden.
​
Wat is volgens jou de beste strategie om een boek onder de aandacht te brengen?
Goh, ik denk dat een pakkende verhaallijn sowieso de eerste stap is. Wanneer de lezer het boek vast neemt en de beschrijving leest, moeten ze meteen verkocht zijn aan het idee. Dat probeer ik ook bij mijn boeken te doen. Ik probeer iedere keer te denken: “Is dit een boek dat ik graag zou lezen?” 
Daarnaast denk ik dat je in deze tijden sociale media wel moet betrekken. Ik heb ondertussen een Instagram-account aangemaakt, een Facebook-pagina en een eigen site. Ergens vind ik het jammer dat het op deze manier moet, maar als schrijver/schrijfster in deze moderne tijden heb je niet echt een keuze.

Tot slot: heb je nog een gouden tip voor collega-schrijvers?  
De grootste tip die ik kan geven is: niet teveel nadenken, schrijven. Ik hoor vaak van mensen dat ze een goed idee hebben maar bang zijn om te weinig of slechte reacties te krijgen. Een eerste idee of schets neerschrijven is al zoveel meer dan niets. Een eerste ‘draft’ moet ook helemaal niet perfect zijn, zolang er maar iets op papier staat. Herschrijven is heel wat makkelijker dan beginnen met een leeg papier.

---

​Interview door Rosanne