Interview met Eva Linden

---

Eva Linden is de schrijfster van YA/fantasy-roman 'Maanziek'. Ze is vierentwintig jaar oud (vijfentwintig op 5 mei!) en woont in een boerengat in de provincie Antwerpen. Ze volgde een opleiding journalistiek en schreef enkele jaren voor diverse magazines. Tijdens het schrijven van interviews en artikels, merkte ze dat ze het moeilijk vond om 'de waarheid' neer te pennen. Daarom besloot ze om een volledig fictief verhaal te verzinnen over een onderwerp dat ze bestudeerde tijdens haar opleiding: lucide dromen. Momenteel werkt ze deeltijds in haar eigen cultuur- en leescafé Livane en spendeert ze de rest van de tijd aan schrijven.

Onlangs is je debuut Maanziek uit gekomen. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
Maanziek speelt zich af in een wereld waar de grenzen tussen droom en realiteit vervagen. Hoofdpersonage Mathis heeft last van nachtmerries, die steeds erger worden en die de realiteit lijken te beïnvloeden. Net op het moment dat hij  niet meer weet wat echt is en wat niet, verschijnt er een mysterieus meisje ten tonele. Zij laat hem kennismaken met de wereld van 'lucide dromen', en neemt hem mee op een avontuur waar zelfs de dapperste en stoerste kerels voor zouden terugdeinzen.

Lucide dromen spelen een rol in jouw verhaal. Hoe kwam je op het idee om hierover te schrijven?
Tijdens mijn studie journalistiek werden we geacht om wekelijks een ander onderwerp te kiezen om rond te werken. Op een mooie maandag las ik een artikel over 'lucide dromen', en besloot om die week over dat onderwerp te schrijven. Naarmate ik me meer verdiepte in de droomwereld, werd het steeds boeiender. Ik las verhalen van mensen die ongelooflijke dingen meemaakten in hun luciditeit, en raakte net als Mathis steeds meer verstrikt in die prachtige wereld.

Zijn er scènes uit het boek rechtstreeks uit je eigen dromen afkomstig? 
Vast en zeker. En niet alleen uit mijn eigen dromen, maar ook uit die van familie en vrienden, en zelfs van onbekenden die 'fan' zijn van mijn boek. Iedereen die mij kent, weet waar hij terecht kan met zijn dromen (met het risico dat ik die dromen gebruik in mijn boek). Net als Mathis, heb ik vaak nachtmerries die lijken op rampenfilms. Vulkaanuitbarstingen, tsunami's, ontploffingen, aardbevingen, allemaal passeren ze regelmatig de revue. Dat komt goed van pas bij het schrijven. De eerder grappige scènes zijn vooral dromen van m'n vriend of m'n zusje. Momenteel werk ik het vervolg van 'Maanziek' af, dus iedereen die nog leuke/grappige/griezelige/spannende dromen heeft: laat me maar iets weten ;-)

De cover doet vermoeden dat er gereisd wordt. Welke plaats zou jij zelf eens willen bezoeken? 
Ik reis zelf heel graag, en dankzij mijn vriend (die net zo graag reist als ik), heb ik al veel mooie plekjes gezien. Drie jaar geleden maakten we een roadtrip door Frankrijk, Spanje, Italië en Zwitserland, en afgelopen zomer trokken we drie weken lang doorheen noord en noord-oost Spanje. Een plaats die hoog op m'n verlanglijstje staat, is Nieuw-Zeeland. Ooit wil ik daarheen, niet voor een vakantie, maar om er een tijdje te wonen. Of die droom in vervulling zal gaan weet ik niet, maar als ik genoeg exemplaren van 'Maanziek' verkoop moet het lukken (grapje).

Wat vond je het lastigste aan het schrijven van Maanziek? 
Het moeilijkste vond ik om m'n personages niet té ver in de duisternis te laten duiken. Zoals de inhoud al doet vermoeden, sluipt er een donker sfeertje doorheen het hele boek. Eenmaal ik daar zelf mee in zat, was het soms moeilijk om het allemaal een beetje luchtig en positief te laten blijven. Uiteindelijk ben ik daar wel in geslaagd denk ik. Als lezer zal je zeker niet met een depressief gevoel achterblijven.

Wat maakt het schrijven volgens jou zo leuk? 
Het leukste moment tot nu toe was het moment waarop de personages echt begonnen te leven. In het begin was het soms moeilijk om me in te leven in één van de personages, maar ondertussen voelt het voor mij aan alsof ze vrienden van me zijn. Wanneer ik aan het schrijven ben, lijkt het wel als Mathis en Mila naast me aan tafel zitten en me vertellen wat er gebeurd is. Op die manier wordt het schrijven ook heel erg makkelijk. Daarnaast is het ook geweldig om me helemaal onder te dompelen in een wereld die zo anders is dan de realiteit. Een beetje een magische plek, met leuke mensen en prachtige landschappen. Ik hoop dat de lezers van Maanziek zich net zo zullen voelen.

Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad? 
Het is waarschijnlijk een huizenhoog cliché, maar iedereen die graag schrijft, moet dat gewoon doen. Het maakt niet uit wat anderen ervan vinden, of dat je niet weet of het uitgegeven zal worden, of... Gewoon zitten en schrijven, en kijken waar het verhaal je heen leidt. Ik heb iets meer dan twee jaar aan 'Maanziek' gewerkt voordat ik het 'goed genoeg' vond om in te sturen, en in die twee jaar waren er veel mensen die me voor gek verklaarden. En kijk waar ik nu sta: er zijn bijna vierhonderd exemplaren verkocht van mijn debuut, en het vervolg is bijna af. Geweldig toch?

Wil jij meer weten over Eva? Volg haar Facebookpagina!

---

Interview door Natascha