Interview met Gaby Raaijmakers

Gaby Raaijmakers (31) is de schrijfster van Branna’s offer en Elins keuze. Ze heeft een jaar op de schrijversvakschool gezeten voordat ze uiteindelijk de PABO ging doen. Inmiddels werkt ze vier dagen in de week met peuters, houdt ze een gezin met man en zoontje draaiende en vindt ze ergens nog de tijd om te schrijven. Ze is optimistisch genoeg om ook nog boeken te willen lezen, wat langzaam maar gestaag ook echt lijkt te lukken.

​Onlangs is Elins keuze, het vervolg op Branna's offer uitgekomen. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
Elins keuze speelt zich dertien jaar na Branna’s offer af. Elin, een jong meisje, ontdekt dat ze de kleur van haar ogen kan veranderen. Dat geeft je nogal wat macht in een wereld waarin alles om oogkleur draait. Het duurt alleen even voordat ze doorheeft wat er met haar ogen gebeurt en het is de vraag of ze er ook echt controle over krijgt. In de tussentijd is er veel gebeurd. Memindel is keizer geworden en tevens trotse vader van een tweeling. Dat is wederom een ingewikkeld verhaal, want de goden hebben lang geleden gezegd dat de keizer maar één kind mag hebben om oorlogen te voorkomen. De keus die Branna en Memindel bij de geboorte van de tweeling hebben gemaakt, achtervolgt ze nog steeds. Als Séman dan ook  terugkeert van een verre reis, weet je dat er veel staat te gebeuren in Yo-Kin-Har Mazumundo.

Oogkleuren zijn van groot belang in beide verhalen. Hoe zit dit precies en hoe ben je op het idee hiervoor gekomen?
Ik ben altijd al gefascineerd geweest door mythes en geschiedenis. Het kastesysteem in India is daar geen uitzondering op. Dat je een leven lang hard moet werken om in een volgend leven misschien beter af te zijn, daar zit absoluut een geweldig verhaal in. Maar wat nou als je mensen de hoop van een beter volgend leven ontneemt? Wat nou als je in dit leven een bediende bent en in je volgende leven ook en in alle levens daarna? Dan heb je ineens stof voor honderden verhalen! Dat, gecombineerd met onderzoeken als ‘the wave’ over wat het geven van status aan een bepaalde oogkleur met mensen kan doen, was de basis voor het huidige kastestelsel in Mazumundo gebaseerd op oogkleur.

Het verhaal speelt zich af in het keizerrijk. Heb je hiervoor onderzoek gedaan naar andere keizerrijken? 
Alle verhalen beginnen bij mij met een wereldkaart, lijnen die langzaam veranderen in een land, een rijk, een wereld. Deze wereld was Yo-Kin-Har Mazumundo, met als hoofdstad Yo-To-Mae Tsahinar. Dat voelde als een keizerrijk zoals we die in Azië hebben gehad. Daar heb ik me toen absoluut in verdiept en inspiratie uitgehaald, al zie je dat misschien niet één, twee, drie terug in de boeken.

Wat vind je het meest uitdagende aan fantasy schrijven?
De balans tussen realisme en magie. Het is heerlijk om zelf een wereld te scheppen en
daarin af te laten spelen wat je bedenkt, maar als je dat overtuigend wilt doen, dan heb je daar wel vaste regels voor nodig. Er zit een boel research en denkwerk in het opstellen van regels van bijvoorbeeld magie, regels waar je je wel consequent aan moet houden. Hetzelfde geldt voor karakters, die je realistisch op moet bouwen. Dat is natuurlijk in elk boek waar, maar een wereld waarin de regels anders zijn, heeft ook invloed op karakters. Het hebben van magie verandert je houding ten opzichte van de wereld, denk ik. Dat zijn allemaal dingen waar je rekening mee moet houden.

Branna en Elin zijn allebei vrouwen. Schrijf je makkelijker vanuit vrouwen?
Mijn verhalen worden altijd vanuit meerdere karakters beschreven. Zo heb je in Branna’s Offer met name de verhalen van Branna, Memindel en Séman. In Elins keuze komen daar nog wat karakters, zoals Elin zelf, bij, maar de balans tussen mannen en vrouwen is voor mijn gevoel ongeveer gelijk. Dat er twee vrouwelijke hoofdrollen zijn is dan ook eigenlijk meer toeval en ik kan vertellen dat boek drie in elk geval een mannelijke hoofdrolspeler zal hebben!

Op welk gebied heb jij je als schrijver het meest ontwikkeld als je de twee boeken met elkaar vergelijkt?
Met Branna’s offer was ik vooral bezig met het opbouwen van de wereld, dus daar had ik veel energie in gestopt. Bij Elins keuze had ik de tijd om veel meer in de karakters en de plotlijnen te stoppen en daar heb ik enorm veel van geleerd. Daarnaast heb ik twee verschillende redactrices gehad, waar je ook weer veel verschillende dingen van leert. En het belang van proeflezers, dat heb ik zeker geleerd: hoe meer input je krijgt, hoe beter je verhaal wordt.

Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad?
Poeh, een lastige vraag zonder in clichés te vervallen. Ik denk vooral het niet opgeven. Ik heb op mijn dertiende een boek van 1500 pagina’s opgestuurd naar een uitgever. Achteraf gezien was het manuscript compleet kansloos, maar ik kreeg een hele vriendelijke brief terug met bemoedigende woorden. Het was niet hun genre, maar ik moest zeker blijven schrijven, zei de brief. Die woorden hebben een wereld van verschil gemaakt voor mij. Wees niet bang om je werk te laten lezen door anderen, anders krijg je nooit de woorden te horen die je inspireren om door te gaan als je zelf denkt dat je het toch niet kunt.

---

Interview door Natascha