Interview met Hannes Wielant

---

​Hannes Wielant is een Nederlandstalige schrijver van Belgische bodem. Hij is 21 jaar oud en studeert voor Burgerlijk Ingenieur aan de Koninklijke Militaire School te Brussel. Nog maar net is zijn sciencefiction debuut Arkhaii uitgekomen die hij ​schreef tijdens zijn leven op internaat aan de militaire school.

---

​Onlangs is Arkhaii uitgekomen. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
Het verhaal speelt zich af in de premisse dat de mens niet meer veroudert. Zo probeer ik een idee te scheppen over hoe de wereld of het universum in een verre toekomst er zou uitzien als de mens sterfelijkheid als begrip dusdanig niet meer kent. We volgen dan het hoofdpersonage Vladis die een Arkhaii is, wat de eerste mensen zijn die onsterfelijk werden. Met andere woorden, Arkhaii zijn de enige mensen in het universum die nog weten hoe het is om sterfelijk te zijn. Vladis bekijkt de maatschappij van dan als een dystopie, scheert alle mensen over één kam en wacht ongeduldig naar een buitenaards, intelligent leven dewelke ze nog niet gevonden hebben, om hun ervaringen mee te delen in de hoop dat de mens onder ogen zou komen dat onsterfelijkheid niet voordelig is voor de mensheid. 

Hoe zou je hoofdpersoon Vladis omschrijven? Zie je eigenschappen van jezelf in hem terug?
Ik denk dat Vladis veel wegheeft van mij. Hij is zeer filosofisch ingesteld en sluit zich vaak op in zijn eigen gedachten. Hij verkiest ook het gezelschap van zijn eigen gedachten boven iemand anders, iets wat ik vaak ook ervaar. Maar ik ben bijlange niet zó erg als Vladis, hoor. Ik denk dat hij een beetje een overdreven versie is van één persoonlijkheidstrek van mij.

Wat vind je het origineelste aan het boek?
Wat ik geloof dat interessant is aan Arkhaii is dat het je doet nadenken over iets wat ooit een groot gespreksonderwerp zal worden; hoort de mens te sterven aan ouderdom? Iedereen heeft wel al eens schrik gehad van oud worden en een grote meerderheid van de mensheid zou opteren om eeuwig te mogen leven. Dit boek heeft een originele en zeer filosofische benadering over het eeuwig leven zonder dat er vampiers in betrokken raken ;).

Hoe is het idee voor Arkhaii ontstaan?
We kennen de genen die verantwoordelijk zijn voor het verouderingsproces, het lijkt wel alsof evolutie wilde dat we oud stierven. Michio Kaku, professor in de theoretische fysica aan de City College of New York and CUNY voorspelde dat wij de eerste generatie zouden zijn waarbij we de genen verantwoordelijk voor het ‘celafbreekproces’ zouden kunnen modificeren om ouderdom verleden tijd te maken. Dat was een begin van een rollercoaster van gedachten en filosofische ideeën in mijn hoofd die ertoe leidden dit boek te schrijven.

Wat vind je het leukste aan het schrijven van sciencefiction?
Zoals eerder verteld, begon ik dit boek te schrijven met het idee van eeuwig leven. Ik wilde iets filosofisch schrijven en een normale roman heeft niet de kracht om dit over te brengen. Sciencefiction, daarentegen, is een perfecte voedingsbodem voor grote existentiële vraagstukken en filosofische dilemma’s.

Komt er een vervolg van Arkhaii of ben je met een ander project bezig?
Neen, dit is een compleet verhaal naar mijn mening toe. Ik zou er zonder problemen een trilogie van kunnen maken maar dat zou er de kracht van wegnemen. Ik wil het niet uitmelken zoals men, in mijn bescheiden mening, deed bij The Matrix; de eerste film bracht je tot denken, was zo filosofisch als je het maar krijgen kan, terwijl de tweede en derde film zich toespitsten op actie en een trouwe kijkersgroep die zich enkel interesseerde in het verhaal en niet meer in de achterliggende betekenis.

 Tot slot zijn wij benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad?
Je begint met een idee, een groot omhulsel en een rode draad. Dan kan je naar binnen toe werken; kleinere subplots verzinnen, nevenpersonages bedenken en verbanden in het verhaal vinden. Dan denk je specifiek over hoe je scenes zal schrijven en welk soort gevoel in je schrijfstijl dat je wil overbrengen. En pas daarna zet je je op een stoel en begin je verwilderd te tokkelen op een klavier, elke dag opnieuw. Als je geen inspiratie hebt, blijf je toch maar schrijven want zelfs dan kan je minstens één woord van de tien die je hebt neergepend gebruiken, de rest schrap je maar.
Schrijven is een passie, een toevlucht voor je fantasie en ideeën, maar het is vooral ook een stiel die immens veel discipline vereist.

Meer weten over Hannes? Bezoek zijn website!