Interview met Jeroen Vreijling

​​Jeroen Vreijling (1974) woont in Zaandam en werkt op een research lab van een academisch ziekenhuis. 
In zijn vrije tijd leest hij zelf graag fantasy, maar ook bijvoorbeeld thrillers en science fiction.  
Daarnaast houdt hij veel van reizen en gaat graag de natuur in voor een fietstocht of mooie wandeling. 

Onlangs is je boek Drakenhuid uitgekomen, zou je in je eigen woorden kunnen vertellen waar dit boek over gaat?
Het verhaal speelt zich vooral af in het Koninkrijk Groenwoud. Het land is in oorlog met het naburige rijk Haveringen. Zodra een draak uit zijn jarenlange slaap ontwaakt, staat het hele land op zijn kop. Dit zorgt zowel voor problemen als voor nieuwe mogelijkheden. Het mysterieuze vuurkruid blijkt verrassende mogelijkheden te hebben. Het meisje Amy ontdekt dit wanneer het kruid ineens vol in bloei staat. Al snel is zij verwikkeld in een ongelofelijk avontuur.  
De dwerg Björn leeft in een stad onder de grond. Van de oorlog tussen de mensen merkt hij niet veel. Dit verandert wanneer de draak een deel van zijn stad in puin legt. 

Mens, dwerg en elf strijden om het mysterieuze kruid en daarmee om de macht in Groenwoud.

Wie is je favoriete karakter in het boek? En in wie kan je je het meest vinden?
De kracht van het verhaal is vooral de manier waarop de verschillende verhaallijnen samen komen. Als ik dan toch een karakter moet kiezen, zou het Amy zijn. Zij is het meest betrokken bij de draken. 

In welke fantasieland speelt zich dit af?
In het koninkrijk Groenwoud. Het is een wereld die lijkt op de onze in zeg maar de latere Middeleeuwen. 

Waarom heb je voor dit genre gekozen?
Ik houd zelf erg van mysterieuze verhalen met veel magische gebeurtenissen. Je hebt als schrijver erg veel vrijheid in een verzonnen fantasy wereld. Daarin is van alles mogelijk. 

In het boek komen mythische wezens voor. Wat is jouw favoriete mythische wezen? En waarom?
Dat zijn natuurlijk de draken. Het mooie aan draken vind ik het feit dat zij anders dan in onze eigen wereld de mens de baas zijn. Ze zijn machtiger dan de mensen, en erg intelligent. Ze kunnen praten en nog vliegen ook. Wat wil je nog meer? 

Zou je liever een dwerg zijn (zoals Björn) of een mens?
Liever een mens. Ik houd erg van zon en daglicht en zou niet in een ondergrondse wereld kunnen wonen. 

Wat vond je het lastigst aan het schrijven van dit boek?
Het aan elkaar passen van alle verhaallijnen. Er vinden verschillende dingen tegelijkertijd plaats en die vertel ik door de ogen van de verschillende hoofdpersonen. Alles moet kloppen en logisch op de lezer overkomen.  Uiteindelijk ben ik heel tevreden met het resultaat. 

Door wie heb je je laten inspireren om dit verhaal te maken?
Ik haal mijn inspiratie overal vandaan. Dat gaat vaak onbewust. Er is niet speciaal iemand die mij heeft geïnspireerd. 
Vroeger las ik graag boeken van Annie MG Schmidt, Roald Dahl en Tonke Dragt. Later las ik Robin Hobb, Raymond Feist en Tad Williams. Ik denk dat ik van allemaal wel wat inspiratie heb gekregen. 

​Eerst had ik een heel ander plan voor dit verhaal. De deadline van de schrijfwedstrijd waar ik aan mee heb gedaan met dit verhaal was eind december 2012. Ik was geïnspireerd door het einde van de Mayakalender wat rond die tijd speelde. Ik wilde iets soortgelijks verzinnen. Het eind van de wereld door het ontwaken van een draak. Al snel zag ik in dat dit niet een heel boek kon vullen. Zo kwam al snel het idee van drakenkruid in me op en groeide het uit tot het verhaal dat het is geworden. 

Hoe heb je je voorbereid voor het schrijven van dit boek?
Eigenlijk ben ik gewoon begonnen met schrijven en ontstond het verhaal bijna als vanzelf. Ik had een globaal plan in mijn hoofd, maar veel is dus ook tijdens het schrijven verzonnen. 

Tot slot zijn we nog benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad?
Ik beschouw mezelf nog als beginnend schrijver. De afgelopen tijd heb ik wel veel geleerd. 
Schrijf vooral het verhaal dat je zelf zou willen lezen. Op die manier leg je al je gevoel erin en wordt het echt een goed boek. En probeer vooral niet te lijken op de auteurs die je zelf bewondert, want dan wordt het nooit zo goed als dat origineel.